ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Στην κεντρική θέση του σημερινού «Παιδότοπου» ένα απόσπασμα απ’ το κείμενο του Φώτη Κόντογλου “Η Παναγία και ο Λαός”, με την εικόνα της Αχράντου Κοιμήσεώς της του ίδιου και το σονέτο “εις την Μετάστασιν της Πανάγνου” του Φραγκίσκου Κολομπή από την ποιητική συλλογή “Ανθη Ευλαβείας (1708) που παρουσίασαν οι μαθητές της Φλαγγινίου Σχολής (Φλαγγιανού Ελληνομουσείου), η οποία λειτουργούσε απ’ την ελληνική Αδελφότητα της Βενετίας απ’ το 1665!
Στις γωνιές του μερικά ακόμα ποιήματα – προσευχές στην Πλατυτέρα των Ουρανών, στην των Ολων Μητέρα, για μικρά ή και μεγαλύτερα παιδιά, διανθισμένα επίσης με σχετικές εικόνες του Φώτη Κόντογλου. Ανθη ευλαβείας στην Κοίμησή Της...
Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ


Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ
Άνθη ευλαβείας στην Κοίμησή της
Καλοί μου φίλοι, Καλή Παναγιά!
Στην κεντρική θέση του σημερινού «Παιδότοπου» ένα απόσπασμα απ’ το κείμενο του Φώτη Κόντογλου “Η Παναγία και ο Λαός”, με την εικόνα της Αχράντου Κοιμήσεώς της του ίδιου και το σονέτο “εις την Μετάστασιν της Πανάγνου” του Φραγκίσκου Κολομπή από την ποιητική συλλογή “Ανθη Ευλαβείας (1708) που παρουσίασαν οι μαθητές της Φλαγγινίου Σχολής (Φλαγγιανού Ελληνομουσείου), η οποία λειτουργούσε απ’ την ελληνική Αδελφότητα της Βενετίας απ’ το 1665!
Στις γωνιές του μερικά ακόμα ποιήματα – προσευχές στην Πλατυτέρα των Ουρανών, στην των Ολων Μητέρα, για μικρά ή και μεγαλύτερα παιδιά, διανθισμένα επίσης με σχετικές εικόνες του Φώτη Κόντογλου. Ανθη ευλαβείας στην Κοίμησή Της, που πανηγυρίζουμε σήμερα απ’ άκρη σ’ άκρη στην Ελλάδα με ξεχωριστό τρόπο σήμερα και αυτά.

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος

Σήμερα όλη η Ελλάδα μοσχοβολά από το ευωδέστατο σκήνωμα της Παναγίας, που είναι η μητέρα των ορφανεμένων, η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των θλιμμένων, το ραβδί των τυφλών, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων. Κι απ’ άκρη σε άκρη της Ελλάδας, στις πολιτείες, στα χωριά, στα μοναστήρια και στις σκήτες, απάνω στα δασωμένα βουνά, στα λαγκάδια, στις σπηλιές, στα γαλανά τα κύματα που δροσοαφρίζουνε από τον πελαγίσιον αγέρα, στα νησιά και στα ρημόνησα, στους κάβους, παντού αντιλαλεί η υμνολογία που ψέλνουνε οι ψαλτάδες για την ταπεινή βασίλισσα που κοιμήθηκε. Το μελτέμι που φυσά τώρα το Δεκαπενταύγουστο και δροσίζει τον κόσμο τα δεντρικά που ‘ναι φορτωμένα με λογής – λογής πωρικά, τα άγρια τα ρουμάνια, με τις αντρειωμένες βαλανιδιές και με τα έλατα και με τα κέδρα, τα άσπρα σύννεφα που αρμενίζουνε στον γαλανό ουρανό, όλα είναι χαροποιά και μακάρια, όλα είναι ιλαρά από την γλυκύτητα της Παναγίας. Στα πέλαγα ταξιδεύουνε λογής-λογής καράβια και καΐκια πώχουνε γραμμένο απάνω στο μάγουλο τους το γλυκύτατο τ’ όνομα της. Ω! Αληθινά δική μας είναι η Παναγία, δικό μας είναι το Ρόδον το Αμάραντον!

Φώτης Κόντογλου

 Ικέτης

Ικέτης σου έτρεξα, εκκλησούλα του βουνού,
με τον βαθύν αντίλαλο του εσπερινού,
κ’ είμαι ορφανός. Και ζήτησα να βρω αντιστύλι,
στ’ ασημοκαντηλιού το φως που μούχες στείλει
μακρυά καθώς παράδερνα στην ερημιά,
του κάμπου πετροκαλαμιά.

Κι’ ήρθα. Αγιοκέρια λάμπανε: λιβανωτός,
καπνός με πήρε στην αγκάλη του παντός.
Κ’ είμαι ορφανός. Μα ο εσπερινός γλυκά σημαίνει,
κι’ άκουσα μια φωνή, μυστηριακή να βγαίνει:
– Εδώ ειμ’ εγώ! των ουρανών η Πλατυτέρα,
για όλους Μητέρα.

Ν. Πετιμεζάς – Λαύρας

Η προσευχή του πληγωμένου

Σου στέλνω μοσχολίβανο με τ’ αγεράκι του βουνού
και δέξου μια παράκληση κι απ’ τα δικά μου χείλια,
τώρα που η νύχτα η ξάστερη γλυκόφωτα καντήλια
Σου ανάβει τ’ άστρα τ’ ουρανού.

Γλυκειά του κόσμου Δέσποινα μια χάρη θέλω να μου κάνεις,
το χέρι μου να γειάνεις.
Το χέρι που λαβώθηκε βαριά από τον εχθρό μου
και σκλαβωμένο τώρα στέκει,
για να μπορέσω γρήγορα να ξανακάνω το σταυρό μου,
να ξαναπιάσω το ντουφέκι!..

Δεν είμαι εγώ το Άδικο, το Δίκιο είμ’ εγώ.
Δεν είμ’ εγώ ο κατακτητής, εγώ είμ’ η Ελλάδα,
κι έστησα εδώ τη λόγχη μου, αλύγιστη λαμπάδα
τη Υπερμάχω Στρατηγώ
να πολεμάω μερόνυχτα, ω Άγια Παρθένα,
για την Πατρίδα όρθιος, γονατιστός για Σένα!..

Τίμος Μωραϊτίνης

Εις την Μετάστασιν της  Πανάγνου




Σαν εις άρμα λαμπρόν, στα χρυσωμένα
των Αγγέλων φτερά, επέτα η θεία
μητέρα του Θεού, εις την οποίαν
ήτον όλα τα κάλλη μαζωμένα.

Τούτα βλέπουσ’ η Γη με πικραμένα
μάτια, με στεναγμούς, είπε: Μαρία
που μ’ αφήνεις εδώ στην ερημίαν,
ή πώς να ζήσω γω χωρίς εσένα.

Είναι πολεμικός νόμος να σέρνει
πίσω τ’ ο νικητής τους νικημένους,
όταν θριαμβικήν δόξαν λαβαίνει.

Και με και τους υιούς μου υποκειμένους
έκαμες Μαριάμ, λοιπόν τυχαίνει
να μας σύρεις αυτού γλυκιά δεμένους.

Φραγκίσκος Κολομπής

Το παιδί και η Παναγία

Ψυχούλα αθώα γονατιστή
σου στέλνω ολόθερμη
μια προσευχή.

Γλυκειά μητέρα
Θεού, Σε κράζω
ελπίδα ανέσπερη
και σε δοξάζω.

Παρθένα θεία,
σεμνή κι’ αγνή΄
δέξου τη δέησή μου
την ταπεινή.

Παρθένα θεία, σεμνή κι’ αγνή,
δόξα Σου, δόξα Σου
Παντοτεινή!…

Κώστας Πασαγιάννης

Βραδινή προσευχή

Μπροστά σου Παναγιά μου,
τα χέρια μου σταυρώνω,
μικρούλης είμαι, δες με,
μικρός σαν το παιδί σου,

και στο παιδάκι που κρατάς
τα μάτια μου υψώνω,
μπερδεύω τα λογάκια μου,
σαν στέκομαι αντικρύ σου.

Μα ξέρεις, συ Παρθένα,
τι θέλω, όταν σιμώνω
και μπρος στην άγια εικόνα σου
τα χέρια μου σταυρώνω.

Αλφαβητάριο
“Τα Παιδάκια”

Στη μητέρα των θλιμμένων

Ω Δέσποινά μας Παναγία, γλυκειά μητέρα του Χριστού
Συ που σκορπίζεις ευλογία μέσ’ στην ψυχή κάθε πιστού.
Μύριες καρδιές τη θεία μορφή Σου ευλαβικά την προσκυνούν
Βασίλισσα του Παραδείσου και μ’ άγιο δέος σε υμνούν.

Γλυκειά Μητέρα των θλιμμένων και στήριγμα των χριστιανών,
Δος στις ψυχές των πονεμένων λίγη δροσιά των ουρανών.
Όλους, Εσύ προστάτεψέ μας, γέρους και νέους και παιδιά,
και πάντα πλούσια χάριζέ μας ελπίδα και παρηγοριά.

Χανιώτικα νέα (15.08.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/i-panagia-ke-o-laos/#ixzz3is6KKNMj 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook