Ενα νεοριζίτικο, με την χρειαζούμενη επεξήγησή του, μια κατάθεση ευγνωμοσύνης, ένα ευχαριστώ με πολλά ωμέγα στο τέλος κι ένα μικρό σχεδίασμα ποιήματος, η αντιφώνησή μου. Εχοντας κατά νου τον στίχο του Γιώργου Σεφέρη: «Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας». Και ύστερα απ’ τα τόσο όμορφα λόγια που ακούστηκαν για μένα και για τις “Στάσεις” μου.
Το νεοριζίτικο: Μυρίζουν οι βασιλικοί, μυρίζουν κι οι βαρσάμοι/ μα σαν μυρίζει το “εμείς”, βαρσάμια δε μυρίζουν/ βαρσάμια και βασιλικοί μηδέ καρεφυλάτα./ Μυρίζει σαν δημιουργεί κι η ευωδιά του μένει.
Στο “εμείς” της έκδοσης και της παρουσίασης του βιβλίου των “Στάσεων” αναφέρομαι. Ενός βιβλίου αφιερωμένου στη Μνήμη του Αγίου Ειρηναίου Γαλανάκη του Χριστιανού. Για πολλούς λόγους. Και γιατί, όπως και πάμπολλους άλλους, με σημάδεψε και γιατί επιμένει μεταξύ των άλλων να μας παραγγέλνει, «ν’ αγαπάμε τον συνάνθρωπό μας, να συγχωρούμε τα λάθη του και να υπερασπιζόμαστε το δίκιο του, από το ψωμί, ως την ελευθερία και την ειρήνη του κόσμου».
Στο “εμείς” της έκδοσης και της παρουσίασης του βιβλίου των “Στάσεων” αναφέρομαι. Ενός βιβλίου αφιερωμένου στη Μνήμη του Αγίου Ειρηναίου Γαλανάκη του Χριστιανού. Για πολλούς λόγους. Και γιατί, όπως και πάμπολλους άλλους, με σημάδεψε και γιατί επιμένει μεταξύ των άλλων να μας παραγγέλνει, «ν’ αγαπάμε τον συνάνθρωπό μας, να συγχωρούμε τα λάθη του και να υπερασπιζόμαστε το δίκιο του, από το ψωμί, ως την ελευθερία και την ειρήνη του κόσμου».
Η κατάθεση ευγνωμοσύνης, το ευχαριστώ με τα πολλά ωμέγα στο τέλος. Εν αρχή ην τα “Χανιώτικα νέα”. Σχέση ζωής η σχέση μου μαζί τους που άρχισε στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Και βέβαια, μια σχολή δια βίου επιμόρφωσης, εκτός όλων των άλλων και για μένα. Χρεώστης σε πολλά. Και γιατί αν έλειπε ο και ιδρυτής των, αλλά και δημιουργός του Μουσείου Τυπογραφίας και του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου, που αποτελούν εξ’ αδιανεμήτου πλούτο για τον τόπο μας, Γιάννης Γαρεδάκης, δεν θα υπήρχαν καν “Στάσεις”, για να γίνουν βιβλίο, όπως έγιναν πριν από πέντε (5) χρόνια και τα “Πεταχτά”. Εκ βαθέων το ευχαριστώ μου! Και σ’ αυτόν, όπως, βέβαια, και στην σύντροφο και συμπαραστάτη του, αγαπημένη μας Ελένη (Λίλη) Γαρεδάκη. Από κει και πέρα πολλά ακόμα τα οφειλόμενα ευχαριστώ. Στον εκδότη και τον διευθυντή της εφημερίδας μας Μανώλη Γαρεδάκη και Παρασκευά Περάκη, αντίστοιχα, όπως και τη διευθύντρια του Μουσείου Τυπογραφίας Ελια Κουμή, για την όλη στήριξη, ειδικά στον Παρασκευά και για τον άψογο συντονισμό της παρουσίασης. Στη συγγραφέα και θεατρολόγο Αγγέλα Μάλμου, για τη σύνθεση του εξώφυλλου και για τη ζωντανή οπτικοποίηση της παρουσίασης. Στη νηπιαγωγό Χριστίνα Τζομπανάκη για την πολυποίκιλη βοήθειά τους, στον Νίκο Κοσμαδάκη για τη σελιδοποίηση, την εκτυπωτική μονάδα “ΤΥΠΟΚΥΚΛΑΔΙΚΗ ΑΕ”, και σε όλους όσοι με τον οποιονδήποτε τρόπο βοήθησαν στην έκδοση. Στους ανθρώπους των Γραμμάτων που ασχολήθηκαν με τις “Στάσεις” μου τους δύο μήνες της κυκλοφορίας των, οι περισσότερο μέσω των “Χανιώτικων νέων”. Στον Γρηγόρη Γεωργουδάκη, στην Πηνελόπη Ντουντουλάκη, στον αρχιμανδρίτη Ιγνάτιο Χατζηνικολάου, στη Νανώ Σπανουδάκη – Κουτσάκη, στον Τάσο Βαλμά, στην Ελένη Σταυρουλάκη, στον Γιώργο Γιακουμινάκη, στον Γιάννη Φίλη, στον Βασίλη Χαρωνίτη, στον Σταμάτη Αποστολάκη, στον Δημήτρη Κακαβελάκη, στον Γιάννη Κουβαρά, στην Καίτη Αλέξη, στον Παύλο Πολυχρονάκη, στον Γιώργο Καμβυσέλλη, στον Γιάννη Μαλαξιανάκη, στον Κωστή Λαγουδιανάκη και στον Χρίστο Κωσταντουδάκη, όπως και στην Ανδρονίκη Κοκοτσάκη και στην Σοφία Θεοδωράκη για τις συνεντεύξεις στο ραδιόφωνο. Στα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, που πρόβαλαν το βιβλίο και την εκδήλωση. Στην Ιερά Πατριαρχική Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης, και ιδιαιτέρως στον διευθυντή και υποδιευθυντή της Θωμά Παναγιώτου και Μιχάλη Γαλανάκη, αντίστοιχα, για την συνδιοργάνωση. Στον καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης και δ/ντή του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου Αντώνη Σκαμνάκη, όπως και στην γνωστή τοις πάσι φιλόλογο – ιστορικό Στέλλα Αλιγιζάκη για τις ιδιαίτερα αγαπητικές προσεγγίσεις που έκαναν στις “Στάσεις” μου. Στον Μιχάλη Αεράκη για την αισθαντική του ανάγνωση. Στον Χρίστο Κοτσαύτη για τα τραγούδια που μας τραγούδησε, με την κιθάρα του, ειδικά για το τελευταίο. Και, βέβαια, σ’ εσάς που μου δώσατε τη χαρά και μου κάνατε την τιμή να είστε απόψε εδώ. Σ’ όλους μαζί και σ’ έναν έναν χωριστά. Στους χωριανούς μου, στους συνεπαρχιώτες μου, στους συγγενείς μου και στους φίλους μου στους συμμαθητές μου και στους μαθητές μου, στα παιδιά της Εκκλησιαστικής Σχολής και τους δασκάλους των, στους συντρόφους μου της Δασκαλοσύνης και της πένας, στους αναγνώστες των όποιων γραφτών μου, μικρούς και μεγάλους. Υπόχρεος.
Το σχεδίασμα του ποιήματος. Κατά-Στάσεις, Διά-Στάσεις, Ανά-Στάσεις,/ Εν-Στάσεις, Μετά-Στάσεις, Παρά-Στάσεις,/Από-στάσεις, Αντί-Στάσεις, Υπό-Στάσεις./ Συ-Στάσεις, Περί-Στάσεις, Εκ-Στάσεις./ Και θέμα… προθέσεων οι Στάσεις./ Μια Στάση εδώ, μια Στάση εκεί!
Χαιρετώ σας κι αγαπώ σας!
* Η αντιφώνησή μου στην παρουσίαση του βιβλίου μου “Μια στάση εδώ μια στάση εκεί – Επιλογή από το 2017” (Πολ. Κέντρο Μητρόπολης Κυδωνίας & Αποκορώνου, 28.1.2019)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου