MIA ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΑΝΑΠΑΝΤΗΤA Ή ΜΗΠΩΣ ΡΗΤΟΡΙΚΑ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ; 

«Αυτή η χώρα (για τις ΗΠΑ ο λόγος) πέρασε από τη βαρβαρότητα στην παρακμή, χωρίς να γνωρίσει τον πολιτισμό». «Ολόκληρη η ιστορία του κόσμου μπορεί να συνοψιστεί στο γεγονός ότι όταν ένα έθνος είναι δυνατό, δεν είναι δίκαιο, και όταν θέλει να είναι δίκαιο δεν είναι πια δυνατό». «Το καλύτερο επιχείρημα εναντίον της δημοκρατίας είναι μια συζήτηση πέντε λεπτών με τον μέσο ψηφοφόρο». «Η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα με εξαίρεση όλα τα άλλα». Κάποιες απ’ τις φράσεις του Ουίνστον Τσόρτσιλ, που μου έρχονται στο νου, στον απόηχο όλων όσων έγιναν, έτσι όπως έγιναν, την περασμένη Παρασκευή 6 Ιανουαρίου, στην Ουάσινγκτον, πέριξ αλλά και εντός του Καπιτωλίου, όταν τα δύο σώματα του Κοινοβουλίου συνεδρίαζαν για να εγκρίνουν τη νίκη του Τζον Μπάιντεν στην προεδρία των ΗΠΑ. Μαζί μ’ αυτές κι ένα σχετικό(;) ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη που το αφήνω για το τέλος, εν είδει επιλόγου – γνωστή η αδυναμία μου στη δημοσιογραφική χρήση της ποίησης, απ’ την εποχή των αλήστου μνήμης “Πεταχτών”.

«Τι οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση; Η παρακμή της αλά Τραμπ Δημοκρατίας, που οδηγεί κάποιους ανθρώπους να αισθάνονται στη Μητρόπολη του καπιταλισμού, πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Είναι οι θεωρίες της συνωμοσίας που διακόνησε όλα αυτά τα χρόνια ο Τραμπ και ο “τραμπισμός” που πέρασε στους απλούς ανθρώπους; Είναι ο ακραίος λαϊκισμός του που πίστεψε ότι θα βγάλει στην επιφάνεια τον χαμένο των εκλογών και θα του δώσει τη δύναμη να γίνει πολιτικός πόλος στις Ηνωμένες Πολιτείες και απλώς η κατάσταση του ξέφυγε από τα χέρια και από τον έλεγχο επειδή αυτοί που τον υποστηρίζουν είναι πολύ πιο ακραίοι;» Ρητορικά τα ερωτήματα του φίλου δημοσιογράφου Τραϊανού Χατζηδημητρίου στην ανάλυση που έκανε στη στήλη του στο Ethnos.gr την άλλη κιόλας μέρα;

«Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει/ τους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου,/ χωρίς να καίει, τυφλώνει τον λαό σου./ Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι,/ λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει/ σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.// Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ’ αγοράσουν/ έμποροι και κονσόρτσια κ’ Εβραίοι./ Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,/ πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν/ οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν/ με το πορτρέτο του Dorian Gray.// Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,/ μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,/ όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη/ σαν έπαθλο του αγώνος και μοχθούνε,/ και τη ζωή τους εξακολουθούνε,/ νεκροί που η καθιέρωσίς τους λείπει». Το ποίημα “Στο άγαλμα της Ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο” του Κώστα Καρυωτάκη.

ΚΟ$ΡΩΝΟΪΚΑ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Ποτέ μη λες τίποτα δεν αλλάζει,/ αύριο πάντα ξημερώνει μια καινούργια μέρα./ Έχει ο καιρός γυρίσματα,/ όλα μπορεί με τον καιρό ν’ αλλάξουνε/ ο ήλιος αύριο θ’ ανατείλει ολοκαίνουργιος.// Κι αν “είμαστε όντα μικροσκοπικά/ μέσα στο διαρκώς φλεγόμενο, μετακινούμενο, αδιευκρίνιστης ηλικίας Σύμπαν”/ καμιά σημασία δεν έχει./ Δεν τελειώνει η ζωή πάνω στη μικρή μας γη/ από έναν αόρατο θανατηφόρο κορωνοϊό./ Δεν εγκατέλειψε ο Θεός τον κόσμο του/ τουλάχιστον όχι ακόμα/ για κάποιες χιλιετίες/ δις και τρις εκατομμύρια χρόνια./ Έχε τόσο μεγάλο μάκρος σε βάθος χρόνου/ πίσω – μπρος της, η ηλικία της γης». Το ποίημα “Αυτοσχέδιο” (γράφτηκε πρόσφατα) της Ελένης Χωρεάνθη.

Λειτουργία διά ζώσης των Νηπιαγωγείων, των Δημοτικών και όλων των Ειδικών Σχολείων σε όλη τη χώρα από χθες. Και στο άνοιγμα των Γυμνασίων, των Λυκείων και των Πανεπιστημίων με το καλό! Ωστόσο καθόλου εγγυημένη η συνέχεια. Ας όψεται ο κορωνοϊός που επιμένει παραμονεύοντας και παραμονεύει επιμένοντας. Μη φοβούμενος τον… Άγιο Εμβόλιο που προχωρεί με βήματα χελώνας.

«Ο πεισματάρης κορωνιός, ακόμα επιμένει,/ στο τέλος θα νικήσουμε αν είμαστε ενωμένοι», μας λέει στην πρώτη απ’ τις δυο σημερινές μαντινάδες της η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Αν πιάσει βαρυχειμωνιά, μπόρα βροχή και χιόνι,/ ο άτιμος ο κορωνιός τον ψόφο δεν γλυτώνει», μας λέει στη δεύτερη. Άλλη άποψη έχει βέβαια η επιστήμη γι’ αυτό, αλλά γιατί να μη διαψευστεί. Λέτε να “ψοφήσει” τον καταραμένο ιό ένας βαρύς χειμώνας πριν προλάβει να το κάνει το εμβόλιο;

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας η Εκκλησία της Ελλάδος για τα Θεοφάνεια. Κι ας έγινε εντέλει το δικό της. Για να δούμε, τι θα δούμε, και πότε θα το δούμε, αν θα το δούμε. Εντάξει, κι αν το δούμε, τι έγινε, θα μου πείτε. Έγινε, πώς δεν έγινε θα σας απαντήσω. Σημειώνοντας, ωστόσο, ότι… το “ξύρισμα” του γαμπρού -και μη με ρωτήσετε ποιος ο γαμπρός και ποιο το “ξύρισμά του”, θα γίνει σε 10 περίπου μέρες από σήμερα… Ωστόσο αισιοδοξίας ανάγνωσμα ο στίχος της Ελένης Χωρεάνθη. «Δεν εγκατέλειψε ο Θεός τον κόσμο του»…

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 12,1.2021)