«Μετά τις 17 Απριλίου του σαραντατρία, που έφυγαν και οι τελευταίοι Άγγλοι στρατιώτες που ‘χαν παραμείνει μετά τη Μάχη της Κρήτης, ύστερα από διάφορες συναντήσεις και συνεδριάσεις, αποφασίζομε τον ένοπλο αγώνα και στις 24 Ιουλίου του ίδιου έτους έρχεται η πρώτη αποστολή όπλων μέσω θαλάσσης και συγκεκριμένα στην τοποθεσία Καλόγερο. Εκεί υπάρχει μια σπηλιά που η κύρια είσοδός της επικοινωνεί με τη θάλασσα και πενήντα μέτρα απόσταση από την είσοδο, στην ξηρά, άλλη, μικρή είσοδος που επικοινωνεί, κατεβαίνοντας με κάποια δυσκολία στο βάθος της σπηλιάς». Απ’ το δεύτερο κεφάλαιο (“Το βάπτισμα πυρός”, ο τίτλος του) του βιβλίου του Αντώνη Κ. Σανουδάκη – Σανούδου “Αντάρτικα Λημέρια – Αντώνης Ι. Πατεράκης, οπλαρχηγός Σελίνου”, που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις “Ταξιδευτής”.
Με αφορμή την τελευταία επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 η αναφορά στις θύμησες του Σελινιώτη Αρχηγού της Εθνικής Αντίστασης, για το τότε στο Μέτωπο της Αλβανίας, όπως τις βρήκα καταγεγραμμένες στο βιβλίο “Ανεξάρτητοι αντάρτες – Αφήγηση καπετάν Βασίλη Πατεράκη Αρχηγού της Αντίστασης Σελίνου”, στις “Στάσεις” της 26ης Οκτωβρίου 2021. Στον απόηχο των πολλών φετινών εκδηλώσεων για την Επέτειο της Μάχης της Κρήτης οι σημερινές “Στάσεις”. Να ‘ναι καλά ο Αντώνης Σανουδάκης που μου έστειλε κι αυτό το βιβλίο του, το 35ο(!) της σειράς “Απομνημονεύματα Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης – Μαρτυρίες” – “Καπετάν Μπαντουβά: Απομνημονεύματα” (εκδ. “Κνωσσός”, 1979), το πρώτο.
«Με το νέο, λοιπόν, βιβλίο “Αντάρτικα Λημέρια”, έχουμε ζωντανά τη δράση της ομάδας Πατεράκη και των συνεργατών τους στις Σελινιώτικες Μαδάρες. Τον τρόπο ζωής, τη συνεργασία με τους Συμμάχους Άγγλους. Τις μάχες στο Κουστογέρακο και της Αχλάδας, αλλά και την προσωπική δράση του Αντώνη Πατεράκη στη Μέση Ανατολή, ως κομάντος αλεξιπτωτιστής, στην καταστολή του κινήματος της 1ης Ταξιαρχίας, τον Απρίλη 1944, την επιστροφή του και τις μάχες που συμμετείχε. Είναι, λοιπόν, και εκείνος, όπως και τα άλλα αδέλφια του, ένα υπόδειγμα αγωνιστή». Τα που γράφει, μεταξύ των άλλων, στην εισαγωγή του περί ου ο λόγος βιβλίου ο Αντώνης Σανουδάκης. Ενός βιβλίου που θυμίζει σε πολλές περιπτώσεις Μακρυγιάννη…
Επιμένει ν’ αποφανίζει με το όλο συγγραφικό έργο του την Κρήτη του Νίκου Καζαντζάκη και του Παντελή Πρεβελάκη, ο και επίκουρος καθηγητής στην Α.Ε.Α. Κρήτης, και ως δημοσιογράφος και ως ποιητής και ως ιστορικός ερευνητής, ο Αντώνης Σανούδος. Μια ζωή στα λημέρια της συγγραφής ο φίλος μου. Στ’ Αντάρτικα λημέρια της συγγραφής… «Έχει εκδώσει έντεκα ποιητικές συλλογές, τρεις σειρές διηγημάτων, τριάντα μαρτυρίες αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, μελέτες για την ιστορία και λογοτεχνία. Τιμήθηκε το 1993 με το λογοτεχνικό βραβείο του Δήμου Ηρακλείου “Ν. Καζαντζάκης”, την Ένωση Συντακτών και Δημοσιογράφων Ελλάδος και με πρόταση του Π. Πρεβελάκη, τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών». Τα που διαβάζω, μεταξύ των άλλων, στο “φτερό” των “Αντάρτικων Λημεριών”. Έρρωσο, φίλε! Για να θυμηθώ τον χαιρετισμό του αξέχαστου Χαράλαμπου Μπουρνάζου…
Και… στα πεταχτά
Για τις βραβευμένες με γαλάζια σημαία ελληνικές ακτές, και ιδιαίτερα τις χανιώτικες, ο λόγος στις σημερινές μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. «Οι βραβευμένες οι ακτές τη χώρα μας στολίζουν,/ δεύτερη θέση διεθνώς άξια την κερδίζουν», μας λέει στην πρώτη. «Και στα Χανιά μας δώσανε πολλές σημαίες πάλι/ Φαλάσαρνα, Χρυσή Ακτή, Μαράθι, Μαϊστράλι», μας λέει στη δεύτερη. Για να καταλήξει στην τρίτη, «Υπέροχος ο τόπος μας χωρίς αμφιβολία/ παραμυθένια ομορφιά σε κάθε παραλία». Το Καλάμι πάντως εμένα στον νου μου. Κι ας μην ήταν ποτέ υποψήφιο για γαλάζια σημαία.
Στα υπόψη για τον Παιδότοπο… Για τα δυο νέα βιβλία της γνωστής ανά το πανελλήνιο αγαπημένης Χανιώτισσας συγγραφέως Αργυρώς Μουντάκη, που παρουσιάζονται “διαδραστικά” μεθαύριο Κυριακή 29 Μαΐου (7 μ.μ.) στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, ο λόγος. Για το “Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι”, ένα παραμύθι βασισμένο σε ρωμαϊκό θρύλο και “Το μονοπάτι του γίγαντα” που βασίζεται σ’ έναν ιρλανδικό θρύλο. Και τα δυο απ’ τις εκδόσεις “Διάπλαση”, σε εικονογράφηση Νέστορα Ξουρή…
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 27.5.2022)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου