ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

 ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ - 1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

 

 

 Γράφει ο Βαγγέλης Θ, Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φορά που είχα πάει στο πανηγύρι της Παναγίας του Κλάδου ήταν πριν από 12 χρόνια. Στην κορυφή ενός λόφου, ενός απ’ τους πολλούς λόφους που βρίσκονται γύρω από το Νίππος που βιγλίζει όλον τον Αποκόρωνα και όχι μόνο βρίσκεται τούτο το εκκλησάκι της Υπαπαντής του Χριστού. Χείμαρρος οι αναμνήσεις!…

ΩΣΤΟΣΟ δίχως να το καταλάβουμε, “ανεπαισθήτως” για να χρησιμοποιήσω το αγαπημένο επίρρημα του Αλεξανδρινού ποιητή, μπήκαμε κιόλας από σήμερα τα μεσάνυχτα στον δεύτερο μήνα του χρόνου. Καλό μήνα, λοιπόν και με το καλό να βγει, να παραχωρήσει τη θέση του στον Μάρτη. Αναζήτηχτοι!

ΜΠΗΚΑΜΕ στο τελευταίο λεπτό του αγώνα και περιμένουμε τον διαιτητή να σφυρίξει τη λήξη. Μπήκαμε, βγήκαμε… Λες κι είναι η σπιτοκαθέ μας (τι λέξη!) ο χρόνος κι όποτε θέλουμε μπαίνουμε και βγαίνουμε. Ξεχνώντας ότι τα πάντα όλα μπορούν να συμβούν στο τελευταίο λεπτό!… Ακου να δεις πού με πήγε το μολυβάκι μου!

ΕΝ ΠΑΣΗ περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση (άντε πάλι δεν την απόφυγα την έκφραση) ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει. “Το ’παν και το λένε τόσοι,/ άνθρωποι με τόση γνώση”, όπως μας λέει και η Ρένα Καρθαίου σ’ ένα ποίημά της για τον Κουτσοφλέβαρο.

“ΚΟΥΤΣΟΦΛΕΒΑΡΟΣ”. Και ο τίτλος ενός διηγήματος που έγινε και βιβλίο απ’ τις εκδόσεις “Παπαδόπουλος”, του Ανδρέα Καρκαβίτσα για παιδιά. Ενός διηγήματος που μας λέει πως ο Φεβρουάριος έχασε την ισότιμη θέση του απέναντι στους υπόλοιπους μήνες παραχωρώντας δυο από τις μέρες του στον παμπόνηρο Μάρτη, επειδή ζήλευε τον όμορφο Απρίλη… Τρέχα, γύρευε!

“ΔΥΟ ΚΟΥΖΟΥΛΟΙ εσμίξανε, τις ρίμες τους να πούνε/ των γνωστικών τα όνειρα, αληθινά να βγούνε”. “Κουζουλοί”, κατά δήλωσή τους ο Εννιαχωριανός (Γιάννης Μαλαξιανάκης) και ο Σφηναριώτης (Γιώργης Καμβυσέλλης), που άρχισαν τακτικό… ριμοπόλεμο δυο φορές την εβδομάδα σε μια γωνιά της εφημερίδας μας. “Διάβαζε σφηναριώτικα κι Εννιά Χωριώ στιχάκια/ ντελόγγο να σου φεύγουνε τση κρίσης τα φαρμάκια”, γράφει στην τελευταία μαντινάδα του ο Εννιαχωριανός, κάνοντας… διαφήμιση!

ΤΟΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ ακάματο εργάτη του πνεύματος, χαρισματικό δάσκαλο και καταξιωμένο ποιητή και συγγραφέα Βασίλη Χαρωνίτη τιμούν σε ειδική εσπερίδα που θα γίνει μεθαύριο, Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου και ώρα 6 μ.μ. στην αίθουσα “Ανδρόγεω” του Δήμου Ηρακλείου το Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας και ο Δήμος Ανωγείων. Αξιος και υπεράξιος της τιμής ο και εκλεκτός συνεργάτης της εφημερίδας μας. Ο τιμώμενος τιμά σίγουρα τους τιμώντες τουλάχιστον όσο οι τιμώντες τιμούν τον τιμώμενο. Μακάρι να μπορούσα να βρεθώ στην εκδήλωση….

ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ ο πατέρας ο Χατζη-Γιωργάκης (Γεώργιος Καντουνατάκης – Καπαδουκάκης) είχε μύλο μαζί με τον αδελφό του τον Μαθιό στη Γεωργιούπολη, στη Βλυχάδα, στη θέση Μυλοχώραφα. Κάθε χρόνο την παραμονή τση Παναγιάς (της Υπαπαντής) έβγανε την πλάκα από τα τοιχώματα του μυλαύλακου για να φεύγει το νερό όξω και να μην μπαίνει στο πηγάδι του μύλου να γυρίζει η φτερωτή και στη συνέχεια η μυλόπετρα, λέγοντας “Τση Κεράς τση Μυλαργιούς ούλοι αργιού κι ούλοι ξαργιού/ μουδέ οι μύλοι δεν αλέθουν κι οι γαϊδάροι σκόλην έχουν”. Το ίδιο έκαναν και οι Παινέσηδες από τον Βαφέ που είχαν επίσης μύλο στο ίδιο μυλόσπιτο. Οι μύλοι αυτοί σταματήσανε γύρω στο 1915-18 όταν λιγόστεψε το νερό. Οι Παινέσηδες πήγανε στον Πειραιά κι εκάμνανε μεγάλους αλευρόμυλους. Ο Χατζη-Γιωργάκης επόθανε το 1920. (Μαρτυρία του Αναγνώστη – Αντώνη Καπαδουκάκη από την Εξώπολη Αποκορώνου, όπως την είπε τις προάλλες στον γράφοντα).

“Ανθη ανάκατα και χιόνι/ τις αμυγδαλιές φορτώνει./ Κούτσα – κούτσα κατεβαίνει/ όλη η πλάση τον προσμένει!/ Μήνυμα πως δεν αργεί, φτάνει η Ανοιξη στη γη/ Στο γαλάζιο το στεφάνι/ του ήλιου κάποια αχτίδα εφάνη./ Το ’παν και το λένε τόσοι,/ άνθρωποι με τόση γνώση:/ Ο Φλεβάρης και αν φλεβίσει,/ Καλοκαίρι θα μυρίσει”.
Tο ποίημα “Φεβρουάριος” της Ρένας Καρθαίου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (01.02.2014)

https://petaxta.blogspot.com/2014/02/blog-post.html?fbclid=IwAR00FF6L_vlwBMKpKHmz6WhPioWzVp3126qRU4XgdHnUBMP8UcVEveb-x1g