ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΠΡΟΧΘΕΣ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ της Διακαινησίμου, της Ζωοδόχου Πηγής, της Χρυσοπηγής, σήμερα και κατά μία έννοια κινούμεθα ακόμα εντός της εορταστικής ατμόσφαιρας του Πάσχα. Κατά μίαν άλλη, ωστόσο, έχουμε επιστρέψει για τα καλά εις τα ίδια, τουτέστιν στην καθημερινότητα έτσι όπως αυτή μας υπαγορεύεται.

ΕΠΙΜΕΝΕΙ αναστάσιμα, πάντως, η μαντιναδολόγος μας η Νεκταρία η Θεοδωρογλάκη. “Το Αγιο Φως τσ’ Ανάστασης τον κόσμο να φωτίζει/ και η αγάπη στις καρδιές ολοχρονίς ν’ ανθίζει”, μας λέει στην τελευταία της μαντινάδα. Τι καλύτερο απ’ το να είμαστε ολοχρονίς του χρόνου αναστάσιμοι, ξεπερνώντας τις καθημερινές σταυρώσεις! Δεν έχουν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου, για να θυμηθώ την επωδό απ’ το “μοιρολόγι της φώκιας”, έτσι όπως το έχει “καταγράψει” ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, παραφράζοντάς την ελάχιστα.

ΜΕΓΑΛΗ η κουβέντα που κάναμε τις προάλλες για το “μοιρολόγι της φώκιας” με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Για τους “ασήκωτους” σταυρούς που κάποιοι συνάνθρωποί μας ή και εμείς οι ίδιοι είμαστε υποχρεωμένοι να κουβαλάνε(με) στους ώμους τους(μας). Για πολλά απ’ τα αναπάντητα γιατί. Μα και για την προσδοκία της Ανάστασης…

“ΜΟΙΡΑ μου σκληρή, έλεγε,/ Σκληρό δεντρί κι εγώ είμαι. Εκεί που με χτυπάς με το τσεκούρι,/ με πληγώνεις μόνο. Δε με κόβεις./ Κι εκεί ακριβώς θα δεις σε λίγο/ τα καινούργια μου βλαστάρια!”. Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΑΛΛΑ είχα κατά νου να γράψω, όταν ξεκινούσα τη στήλη κι αλλού ξεστράτισα. Ο γέγονε, γέγονε. Ο,τι έγραψε το μολύβι, το ’γραψε πάει να πει. Πάμε γι’ άλλα…

ΣΕ “ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ” επίπεδα ακόμα ο προεκλογικός πυρετός. Εκ των ων ουκ άνευ, ωστόσο, ότι όσο περνούν οι μέρες ο υδράργυρος θα ανεβαίνει. Ουδείς κίνδυνος υπάρχει, ωστόσο, να σπάσουν… τα θερμόμετρα. Πάνε πέρασαν αυτές οι εποχές. Για να μην πω κρύα, να πω χλιαρά τα πράγματα…

ΤΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ, του πλεονάσματος, το πλεόνασμα, πλεόνασμα. Στον ενικό. Τα πλεονάσματα, των πλεονασμάτων, τα πλεονάσματα, πλεονάσματα. Στον πληθυντικό. Εν αρχή ην το γνωστό τοις πάσι τώρα πια “πλεόνασμα”, μετά της “κλίσεώς” του βεβαίως και ύστερα τα εξ αυτού προκύπτονται πλεονάσματα. Μετά της κλίσεώς των βεβαίως – βεβαίως. Πλεονασμός πλεονασμάτων, αν μη τι άλλο!

ΑΟΧΑΡΑ – ΟΜΑΔΑΡΑ! Μπορεί να μη νίκησε ο ΑΟ Χανίων τη Νίκη Βόλου εκτός έδρας προχθές απέδειξε, ωστόσο, ότι είναι ομαδάρα! Κι αυτό μόνο λίγο δεν είναι…

ΗΤΑΝ γύρω στα 150 μ.Χ. όταν ένας Βυζαντινός στρατιώτης Λέοντας στο όνομα, συνάντησε έναν τυφλό που του ζητούσε νερό, σ’ ένα δασάκι στην Κωνσταντινούπολη. Ενώ μάταια έψαχνε να βρει άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει να μην αγωνιά γιατί το νερό ήταν δίπλα του και στη συνέχεια να τον προστάζει όχι μόνο να δώσει στον τυφλό, αλλά να αλείψει και τα μάτια του. Ο Λέοντας το έκαμε αυτό και ο τυφλός ανέβλεψε. Ταυτόχρονα άνοιξαν και τα δικά του μάτια και κατάλαβε ότι αυτή που του μίλησε ήταν η Παναγία και σ’ αυτήν οφειλόταν το θαύμα. Οταν ο Λέοντας έγινε αυτοκράτορας ανέγειρε πάνω στη θαυματουργό πηγή ναό αφιερωμένο στην Παναγία, τη Ζωοδόχο Πηγή, στον οποίο γίνονταν πολλά θαύματα. Αυτού του ναού τα εγκαίνια εορτάζει η Εκκλησία μας την Παρασκευή της Διακαινησίμου. (Πηγή: “www.pigizois.net”)

“Λεπτομέρειες ασήμαντες που κάνουν πιο οδυνηρές τις αναμνήσεις/ και τα χρόνια μας, βαλσαμωμένα πουλιά, μας κοιτάζουν τώρα με μάτια ξένα -/ αλλά κι εγώ ποιος ήμουν, ένας πρίγκιπας του τίποτα/ ένας τρελός για επαναστάσεις κι άλλα πράγματα χαμένα/ και κάθε που χτυπούσαν οι καμπάνες ένιωθα να κινδυνεύει η ανθρωπότητα/ κι έτρεχα να τη σώσω./ Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ’ έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις, για το μέλλον”.
Τάσος Λειβαδίτης “Δειλινό”.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 25.4.2014)