ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

“ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ" - ΚΑΙ ΣΤΑ... ΠΕΤΑΧΤΑ (ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, Ο ΦΟΒΟΣ ΠΛΑΝΑΤΑΙ ΣΤΙΝ ΠΛΑΝΗΤΗ, "ΕΙΡΗΝΗ", Η ΣΤΕΡΝΗ ΤΟΥ ΛΕΞΗ)

                                               “ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ"

 

 

 

«∆εν θέλω τίποτε άλλο παρά να µιλήσω απλά/ να µου δοθεί ετούτη η χάρη./ Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαµε µε τόσες µουσικές που σιγά - σιγά βουλιάζει/ και την τέχνη µας τη στολίσαµε τόσο πολύ που φαγώθηκε από τα µαλάµατα το πρόσωπό της/ κι είναι καιρός να πούµε τα λιγοστά µας λόγια γιατί η ψυχή µας αύριο κάνει πανιά.// Αν είναι ανθρώπινος ο πόνος δεν είµαστε άνθρωποι µόνο για να πονούµε,/ γι’ αυτό συλλογίζοµαι τόσο πολύ, τούτες τις µέρες το µεγάλο ποτάµι/ αυτό το νόηµα που προχωρεί ανάµεσα σε βότανα και σε χόρτα/ και ζωντανά που βόσκουν και ξεδιψούν κι ανθρώπους που σπέρνουν και που θερίζουν/ και σε µεγάλους τάφους ακόµη και µικρές κατοικίες των νεκρών». Από το ποίηµα “Ένας γέροντας στην ακροποταµιά” του Γιώργου Σεφέρη.

«Ανήκω σε µια χώρα µικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό, παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα και το φως του ήλιου. Είναι µικρός ο τόπος µας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγµα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι µας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να µιλιέται. ∆έχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται κάθε τι ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσµα. […] Ναι, η συµπεριφορά του ανθρώπου δεν µοιάζει να έχει αλλάξει βασικά. Και πρέπει να προσθέσω πως νιώθει πάντα την ανάγκη ν’ ακούει τούτη τη φωνή που ονοµάζουµε ποίηση. Αυτή τη φωνή που κινδυνεύει να σβήσει κάθε στιγµή από στέρηση αγάπης και ολοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγηµένη, ξέρει πού να βρει καταφύγιο· απαρνηµένη, έχει το ένστικτο να πάει να ριζώσει στους πιο απροσδόκητους τόπους. Το βασίλειό της είναι στις καρδιές των ανθρώπων […]». «Σ’ αυτόν τον κόσµο που ολοένα στενεύει, ο καθένας µας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουµε τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται. Όταν, στον δρόµο της Θήβας, ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγµα της, η απόκριση του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουµε πολλά τέρατα να καταστρέψουµε. Ας συλλογιστούµε την απόκριση του Οιδίποδα».

Σαν σήµερα πριν από 60 χρόνια, 24 Οκτωβρίου 1963, η αναγγελία της βράβευσης µε Νόµπελ του ποιητή Γιώργου Σεφέρη (1900-1971) µε το βραβείο Νόµπελ. Του πρώτου απ’ τα δύο Νόµπελ Λογοτεχνίας που πήρε η πατρίδα µας (στον Οδυσσέα Ελύτη το 1978 το δεύτερο). Γι’ αυτό το γεγονός το σηµερινό αφιέρωµα που περιλαµβάνει ένα απόσπασµα από το ποίηµα του Ποιητή “Ένας γέροντας στην ακροποταµιά” και τρία αποσπάσµατα από την οµιλία του κατά την απονοµή του βραβείου στη Στοκχόλµη, που έγινε στις 10 ∆εκεµβρίου 1963. Για την αναγκαιότητα και τη λειτουργία της ποίησης ανέκαθεν στον κόσµο. Ιδιαίτερα σήµερα... 

ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Ευρωπαϊκή Ηµέρα ∆ικαιοσύνης σήµερα… Γι’ αυτήν οι σηµερινές µαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη, σιγά που θα άφηνε την ευκαιρία. «Η Θέµιδα µια ζυγαριά, πάντα είχε µαζί της,/ γι’ αυτό ήτανε δίκαιη κάθε απόφαση της», µας λέει στην πρώτη. «Ο δίκαιος ο άνθρωπος προτού αποφασίσει,/ στη ζυγαριά της Λογικής όλα θα τα µετρήσει», µας λέει στη δεύτερη. «Ο Σολοµώντας πρότυπο, σ’ όλους αν είχε γίνει,/ τότε η κοινωνία µας, θα ’χε δικαιοσύνη», µας λέει στην τρίτη. Και οι τρεις υπέροχες, η µια καλύτερη απ’ την άλλη.

Ο ΦΟΒΟΣ ΠΛΑΝΑΤΑΙ ΣΤΙΝ ΠΛΑΝΗΤΗ Οι βοµβαρδισµοί στη Λωρίδα της Γάζας συνεχίζονται… Τα τελεσίγραφα έρχονται το ένα µετά το άλλο. Οι όµηροι δέσµιοι της µοίρας τους. Οι νεκροί αυξάνονται, οι εικόνες της φρίκης και της καταστροφής πάνε να γίνουν συνήθεια. Ο φόβος πλανάται στον πλανήτη.

"ΕΙΡΗΝΗ", Η ΣΤΕΡΝΗ ΤΟΥ ΛΕΞΗ «Αυτός µάλιστα! Ήταν ειρηνιστής. Γεννήθηκε στον πρώτο παγκόσµιο πόλεµο./ Η πρώτη λέξη που ψέλλισε µωρό ήταν “Ειρήνη”./ Η ζωή του στάθηκε µια διαµαρτυρία αντιπολεµική./ Το µυαλό του είχε δυο παράθυρα αντικριστά./ Γεράκι αν έµπαινε απ’ το ένα/ περιστεράκι έβγαινε από το άλλο./ Το µυαλό του ήταν ένας µετασχηµατιστής ειρήνης./ Τον κάθε πόλεµο στη γη τον έλεγε “εµφύλιο”!/ Εκτελέστηκε µετά τον δεύτερο παγκόσµιο σαν ειρηνιστής./ Και η στερνή του λέξη ήταν “Ειρήνη!”». Από το “Ψηφιδωτό ” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου. 

 

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 24.10.2023) 

https://www.haniotika-nea.gr/quot-anazitontas-ton-anthropo-quot/