MENΩ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ μεγάλων, όχι απλώς δυσβάσταχτων, αλλά αβάσταχτων φόρων, μια που από έργα έχουμε ξωμείνει. Τι είναι ο κάβουρας, τι ’ναι το ζουμί του... Μας ξεζουμίσατε, ρε!
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφενός για να συντηρείται με τα χρήματά τους η φρουρά του καθεστώτος και αφετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων, που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά'. Αριστοτέλης, 'Πολιτικά'. Για την τυραννία μιλά, βέβαια, ο Ελληνας φιλόσοφος στο πρώτο 'πεταχτό'. Η τυραννία των αγορών είναι... καινούργιο φρούτο. Ή μήπως είναι και παλιό;
MENΩ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ μεγάλων, όχι απλώς δυσβάσταχτων, αλλά αβάσταχτων φόρων, μια που από έργα έχουμε ξωμείνει. Τι είναι ο κάβουρας, τι ’ναι το ζουμί του... Μας ξεζουμίσατε, ρε!
'Η ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ εποχή είναι π’ αρχίζει τώρα/ ας μπόρουνα να το ’λεγα αυτό και για τη χώρα!'. Ο καημός του Εννιαχωριανού, έτσι όπως τον βγάζει στη μαντινάδα του. 'Ο καημός του ενός', για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του βιβλίου του Στέλιου Ράμφου. Μα και ο καημός όλων όσοι θέλουν (θέλουμε) μια άλλη πορεία για την πατρίδα μας. Ο συλλογικός καημός του έθνους.
Η ΤΡΟΪΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ! Ακόμα κι όταν απουσιάζει, ωστόσο, σαν να είναι εδώ. Ωσεί παρούσα. Η παροιμία που κάνει λόγο για τα ποντίκια που χορεύουν όταν λείπει η γάτα δεν ισχύει στην προκειμένη περίπτωση.
'ΑΠΕΦΕΥΓΕ την αυταπάτην· είναι η οικτροτέρα κωμωδία της ανθρωπίνης ψυχής'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΑΝ Ο ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ νικούσε προχθές, για παράδειγμα, τον ΠΑΟΚ, θα έκανε ένα μεγάλο βήμα να παραμείνει στην Α’ εθνική. Από την άλλη μεριά αν, για παράδειγμα, έχανε από τον Παναθηναϊκό, θα έκανε ένα μεγάλο βήμα προς τον γκρεμνό της Β’ εθνικής. Να το γενικεύσω. Αν ο παππούς μου είχε καρούλια, θα ήταν πατίνι.
Ο,ΤΙ ΕΠΙΑΣΕ το χέρι του... Αργότερα, ύστερα από δυο ώρες, συνειδητοποίησε πως μέσα στα ψιλά (τέσσερα πέντε δεκάλεπτα και εικοσάλεπτα) που έδωσε στον ζητιάνο της γωνίας με το ένα πόδι, ήταν και το χρυσό του δαχτυλίδι. Οταν τον αναζήτησε... είχε ανοίξει η γη και τον είχε καταπιεί. Η κακηώρα τον είχε να το βάλει στην τσέπη του για να το πάει στον χρυσοχόο για γυάλισμα... Ή μήπως η καληώρα; Χαλάλι του! ψιθύρισε κι έκανε τον σταυρό του. Η Τριμάρτυρη ήταν μπροστά του. Μπήκε κι άναψε κερί στη Χάρη της. Για να μην του το πάρουν το δαχτυλίδι μόνο για ένα κομμάτι ψωμί....
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΛΕΒΑΝΤΗ, ανώτερο υπάλληλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Βρυξέλλες: Αύριο, Θεού θέλοντος, δημοσιεύεται το 100ό σου άρθρο για την Προστασία του Πολίτη. Σαν χθες μου φαίνεται ότι ξεκίνησες την εβδομαδιαία συνεργασία με την εφημερίδα μας, Παναγιώτη. Μας έμαθες ήδη πολλά και περιμένουμε να μας μάθεις περισσότερα. Δεν έχει τέλος ο δρόμος της γνώσης. Πάντα άξιος! Να ’χεις την υγεία σου να προσφέρεις κάτω απ’ τον ίσκιο της σημαίας του εθελοντισμού!
'ΜΕΡΙΚΟΙ ΛΕΝΕ πως ο Χρύσιππος πέθανε επειδή ήπιε πολύ γλυκό ανέρωτο κρασί σε μια γιορτή, στην οποία τον είχαν καλέσει οι μαθητές του. Αλλοι λένε, όμως, πως ο θάνατός του προήλθε από ακράτητα γέλια. Λένε, λοιπόν, πως καθώς ο γάιδαρος μιας γριάς έφαγε τα σύκα του, αυτός ζήτησε απ’ τη γριά να δώσουν στον γάιδαρο και κρασί. Ο γάιδαρος μέθυσε, ο Χρύσιππος ξέσπασε σε ακράτητα γέλια και πήγε γελαστός στον άλλο κόσμο'. (Από το βιβλίο 'Η αλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. Σαββάλας).
'Τις πόρτες των σπιτιών αράδα παίρνω/ πάντα, και με την κάψα και με τη βροχή·/ ξαφνικά το δεξί μου αυτί/ μες στο δεξί μου χέρι φέρνω./ Μπρος μου, ύστερα η φωνή μου μπαίνει/ ανέκαθεν σαν να μου ήταν ξένη./ Τότε, δεν ξέρω, σίγουρα, εδώ ποιος φωνάζει, να ’ναι ένας άλλος, τάχα ή να ’μαι εγώ;/ Κραυγάζω για κάτι το μικρό./ Κάθε ποιητής για πιο πολλά κραυγάζει'.
Από το 'Τραγούδι του ζητιάνου' του Ράινερ Μαρία Ρίλκε (μετάφραση: Αρης Δικταίος).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (12>03.2013)
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφενός για να συντηρείται με τα χρήματά τους η φρουρά του καθεστώτος και αφετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων, που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά'. Αριστοτέλης, 'Πολιτικά'. Για την τυραννία μιλά, βέβαια, ο Ελληνας φιλόσοφος στο πρώτο 'πεταχτό'. Η τυραννία των αγορών είναι... καινούργιο φρούτο. Ή μήπως είναι και παλιό;
MENΩ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ μεγάλων, όχι απλώς δυσβάσταχτων, αλλά αβάσταχτων φόρων, μια που από έργα έχουμε ξωμείνει. Τι είναι ο κάβουρας, τι ’ναι το ζουμί του... Μας ξεζουμίσατε, ρε!
'Η ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ εποχή είναι π’ αρχίζει τώρα/ ας μπόρουνα να το ’λεγα αυτό και για τη χώρα!'. Ο καημός του Εννιαχωριανού, έτσι όπως τον βγάζει στη μαντινάδα του. 'Ο καημός του ενός', για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του βιβλίου του Στέλιου Ράμφου. Μα και ο καημός όλων όσοι θέλουν (θέλουμε) μια άλλη πορεία για την πατρίδα μας. Ο συλλογικός καημός του έθνους.
Η ΤΡΟΪΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ! Ακόμα κι όταν απουσιάζει, ωστόσο, σαν να είναι εδώ. Ωσεί παρούσα. Η παροιμία που κάνει λόγο για τα ποντίκια που χορεύουν όταν λείπει η γάτα δεν ισχύει στην προκειμένη περίπτωση.
'ΑΠΕΦΕΥΓΕ την αυταπάτην· είναι η οικτροτέρα κωμωδία της ανθρωπίνης ψυχής'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΑΝ Ο ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ νικούσε προχθές, για παράδειγμα, τον ΠΑΟΚ, θα έκανε ένα μεγάλο βήμα να παραμείνει στην Α’ εθνική. Από την άλλη μεριά αν, για παράδειγμα, έχανε από τον Παναθηναϊκό, θα έκανε ένα μεγάλο βήμα προς τον γκρεμνό της Β’ εθνικής. Να το γενικεύσω. Αν ο παππούς μου είχε καρούλια, θα ήταν πατίνι.
Ο,ΤΙ ΕΠΙΑΣΕ το χέρι του... Αργότερα, ύστερα από δυο ώρες, συνειδητοποίησε πως μέσα στα ψιλά (τέσσερα πέντε δεκάλεπτα και εικοσάλεπτα) που έδωσε στον ζητιάνο της γωνίας με το ένα πόδι, ήταν και το χρυσό του δαχτυλίδι. Οταν τον αναζήτησε... είχε ανοίξει η γη και τον είχε καταπιεί. Η κακηώρα τον είχε να το βάλει στην τσέπη του για να το πάει στον χρυσοχόο για γυάλισμα... Ή μήπως η καληώρα; Χαλάλι του! ψιθύρισε κι έκανε τον σταυρό του. Η Τριμάρτυρη ήταν μπροστά του. Μπήκε κι άναψε κερί στη Χάρη της. Για να μην του το πάρουν το δαχτυλίδι μόνο για ένα κομμάτι ψωμί....
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΛΕΒΑΝΤΗ, ανώτερο υπάλληλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Βρυξέλλες: Αύριο, Θεού θέλοντος, δημοσιεύεται το 100ό σου άρθρο για την Προστασία του Πολίτη. Σαν χθες μου φαίνεται ότι ξεκίνησες την εβδομαδιαία συνεργασία με την εφημερίδα μας, Παναγιώτη. Μας έμαθες ήδη πολλά και περιμένουμε να μας μάθεις περισσότερα. Δεν έχει τέλος ο δρόμος της γνώσης. Πάντα άξιος! Να ’χεις την υγεία σου να προσφέρεις κάτω απ’ τον ίσκιο της σημαίας του εθελοντισμού!
'ΜΕΡΙΚΟΙ ΛΕΝΕ πως ο Χρύσιππος πέθανε επειδή ήπιε πολύ γλυκό ανέρωτο κρασί σε μια γιορτή, στην οποία τον είχαν καλέσει οι μαθητές του. Αλλοι λένε, όμως, πως ο θάνατός του προήλθε από ακράτητα γέλια. Λένε, λοιπόν, πως καθώς ο γάιδαρος μιας γριάς έφαγε τα σύκα του, αυτός ζήτησε απ’ τη γριά να δώσουν στον γάιδαρο και κρασί. Ο γάιδαρος μέθυσε, ο Χρύσιππος ξέσπασε σε ακράτητα γέλια και πήγε γελαστός στον άλλο κόσμο'. (Από το βιβλίο 'Η αλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. Σαββάλας).
'Τις πόρτες των σπιτιών αράδα παίρνω/ πάντα, και με την κάψα και με τη βροχή·/ ξαφνικά το δεξί μου αυτί/ μες στο δεξί μου χέρι φέρνω./ Μπρος μου, ύστερα η φωνή μου μπαίνει/ ανέκαθεν σαν να μου ήταν ξένη./ Τότε, δεν ξέρω, σίγουρα, εδώ ποιος φωνάζει, να ’ναι ένας άλλος, τάχα ή να ’μαι εγώ;/ Κραυγάζω για κάτι το μικρό./ Κάθε ποιητής για πιο πολλά κραυγάζει'.
Από το 'Τραγούδι του ζητιάνου' του Ράινερ Μαρία Ρίλκε (μετάφραση: Αρης Δικταίος).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (12>03.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου