Με οδηγό τον λόγο του Σολωμού 'παντ? ανοιχτά πάντ? άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου'ο Βαγγέλης Κακατσάκης επιτυγχάνει ώστε τα 'Πεταχτά' να είναι μια προκλητική στήλη στην εφημερίδα (με την έννοια ότι σε προκαλεί να σκύψεις επάνω της) και ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα στο βιβλίο, το οποίο κρατεί την ψυχή σε διαρκή εγρήγορση.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
Στα πεταχτά (Επιλογή από το 2012)
ΒΑΣΙΛΗΣ Γ. ΧΑΡΩΝΙΤΗΣ
Σύμφωνα με μια αρχαία παράδοση ο ποταμός της Λυδίας Πακτωλός ήταν χρυσοφόρος. Η άμμος του, λέει, περιείχε ψήγματα χρυσού.
Διηγούνται βέβαια μια ωραία ιστορία για το πως ο Πακτωλός έγινε χρυσοφόρος ή 'χρυσορόας', όπως τον έλεγαν, που παραπέμπει στον βασιλιά Μίδα και τη λαχτάρα του για το χρυσάφι, αλλά νομίζω ότι αυτή η ιστορία ξεφεύγει από τον σκοπό του σημερινού δημοσιεύματος. Πάντως, η φήμη για το χρυσάφι που περιείχε εκείνος ο ποταμός ήταν τόσο μεγάλη ώστε ακόμη και σήμερα η λέξη πακτωλός να σημαίνει πηγή ανεξάντλητου πλούτου.
Τα παραπάνω ήρθαν στον νου μου μόλις πήρα στα χέρια μου τον 'αγαπητικό χαιρετισμό', το νέο βιβλίο του εκλεκτού ποιητή και ακριβού φίλου Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη με τίτλο 'Στα πεταχτά'.
Και σκέφτηκα τον Πακτωλό, την 'ανεξάντλητη πηγή πλούτου', επειδή, κατά τη γνώμη μου, πηγή ανεξάντλητου πνευματικού πλούτου αποτελεί και η έκδοση 'Στα Πεταχτά'.
Στις 180 σελίδες του βιβλίου παρουσιάζονται εκατοντάδες κείμενα (επιλογή από το 2012), 'πεταχτά, αλλά όχι πρόχειρα' και 'σύντομα, αλλά περιεκτικά', όπως γράφει ο ιδρυτής και ψυχή των 'Χανιώτικων νέων', αλλά και αληθινός πνευματικός άνθρωπος με ιδιαίτερες ευαισθησίες και οραματισμούς Γιάννης Γαρεδάκης.
Τι βρίσκεται 'Στα Πεταχτά'; Και τι δεν βρίσκεται? Οι χιλιάδες αναγνώστες της εφημερίδας χρόνια τα χαίρονται και γνωρίζουν το περιεχόμενο και την αξία τους, μα καθώς τα ξαναδιαβάζουν επισημαίνουν και τη διαχρονικότητά τους. Και συνειδητοποιούν ότι δεν είναι 'έπεα πτερέοντα', δηλαδή κείμενα 'παροδικά και εφήμερα'? Υπάρχουν και τέτοια. Δεν γινόταν να μην υπάρχουν. Το ξέρει ο αναγνώστης. Ο Πακτωλός δεν ήταν όλος χρυσάφι. Υπήρχαν και άλλα υλικά. Κι αυτά όμως χρειάζονται. Είναι η καθημερινότητα που όλοι έχουμε ανάγκη να την πληροφορούμαστε καθώς επηρεάζει τη ζωή μας.
Ομως μαζί μ? αυτά υπάρχουν τα εκπληκτικά αποσπάσματα από την 'άλλη όψη της ιστορίας', τα ψήγματα από τη σοφία του Δημητρακόπουλου και άλλων διακεκριμένων λογίων, ο λαϊκός λόγος των καταξιωμένων μαντιναδολόγων μας, η τρέχουσα πολιτική, οικονομική και πνευματική επικαιρότητα και σχεδόν πάντα η τρόικα με τα μνημόνιά της, τα εξοντωτικά και βασανιστικά για όλους μας καθώς και η σταθερή κατακλείδα με τον δυνατό ποιητικό λόγο που μας θυμίζει ότι ο Κακατσάκης είναι πάντα ο ποιητής.
Καθώς ο αναγνώστης μελετά το βιβλίο, συνειδητοποιεί επιπλέον τον μόχθο του συντάκτη του. Ισως να μην τον είχε συνειδητοποιήσει όταν διάβαζε τη 'στήλη' του συγγραφέα στην εφημερίδα, όπως γίνεται τώρα με το βιβλίο.
Και από τη μια χαίρεται τον πλούτο που απλώνεται μπροστά του και από την άλλη εκπλήσσεται από την επιμονή του Κακατσάκη να αξιοποιεί κάθε τι καλό, να αγωνίζεται και να κρατεί όλο και πιο ψηλά το ύφος και το ήθος της 'στήλης' του, να μην τσιγκουνεύεται να πει τον καλό του λόγο σε κάθε προσπάθεια που αποβλέπει στην πνευματική ή στην άλλη ανάπτυξη και προκοπή του τόπου όπως και να μη διστάζει να καυτηριάσει το στραβό και το λαθεμένο.
Με οδηγό τον λόγο του Σολωμού 'παντ? ανοιχτά πάντ? άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου' επιτυγχάνει ώστε τα 'Πεταχτά' να είναι μια προκλητική στήλη στην εφημερίδα (με την έννοια ότι σε προκαλεί να σκύψεις επάνω της) και ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα στο βιβλίο, το οποίο κρατεί την ψυχή σε διαρκή εγρήγορση.
Είτε κρίνει κείμενα άλλων, είτε μιλεί με τη γλώσσα των φίλων του, είτε παραδίνεται στη νοσταλγική του διάθεση, είτε στοχάζεται σε θέματα καίρια ή λιγότερο καίρια, οι σκέψεις του διατυπώνονται μ? ένα ύφος κομψό που συνοδεύει μια ευαίσθητη σκέψη και μια προβληματισμένη καρδιά.
Τέλος η εικονογράφηση του Μπάμπη Κιαγιά είναι τόσο εκφραστική που δεν γίνεται να μη σταθείς πάνω στο κάθε σκίτσο και να συλλογιστείς ώρα πολλή.
Ασφαλώς θα συμφωνήσεις ότι συμβάλλουν καθοριστικά και τονίζουν 'την ωραία Ελλάδα της Αλληλεγγύης ή την αλληλεγγύη της ωραίας Ελλάδας' στην οποία είναι αφιερωμένο ολόκληρο το βιβλίο και στην οποία μπορούμε να συμβάλουμε κι εμείς αγοράζοντάς το και ενισχύοντας μ? αυτό τον τρόπο τους σκοπούς του Κοινωφελούς Ιδρύματος 'Αγία Σοφία'...ΒΑΣΙΛΗΣ Γ. ΧΑΡΩΝΙΤΗΣ
Σύμφωνα με μια αρχαία παράδοση ο ποταμός της Λυδίας Πακτωλός ήταν χρυσοφόρος. Η άμμος του, λέει, περιείχε ψήγματα χρυσού.
Διηγούνται βέβαια μια ωραία ιστορία για το πως ο Πακτωλός έγινε χρυσοφόρος ή 'χρυσορόας', όπως τον έλεγαν, που παραπέμπει στον βασιλιά Μίδα και τη λαχτάρα του για το χρυσάφι, αλλά νομίζω ότι αυτή η ιστορία ξεφεύγει από τον σκοπό του σημερινού δημοσιεύματος. Πάντως, η φήμη για το χρυσάφι που περιείχε εκείνος ο ποταμός ήταν τόσο μεγάλη ώστε ακόμη και σήμερα η λέξη πακτωλός να σημαίνει πηγή ανεξάντλητου πλούτου.
Τα παραπάνω ήρθαν στον νου μου μόλις πήρα στα χέρια μου τον 'αγαπητικό χαιρετισμό', το νέο βιβλίο του εκλεκτού ποιητή και ακριβού φίλου Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη με τίτλο 'Στα πεταχτά'.
Και σκέφτηκα τον Πακτωλό, την 'ανεξάντλητη πηγή πλούτου', επειδή, κατά τη γνώμη μου, πηγή ανεξάντλητου πνευματικού πλούτου αποτελεί και η έκδοση 'Στα Πεταχτά'.
Στις 180 σελίδες του βιβλίου παρουσιάζονται εκατοντάδες κείμενα (επιλογή από το 2012), 'πεταχτά, αλλά όχι πρόχειρα' και 'σύντομα, αλλά περιεκτικά', όπως γράφει ο ιδρυτής και ψυχή των 'Χανιώτικων νέων', αλλά και αληθινός πνευματικός άνθρωπος με ιδιαίτερες ευαισθησίες και οραματισμούς Γιάννης Γαρεδάκης.
Τι βρίσκεται 'Στα Πεταχτά'; Και τι δεν βρίσκεται? Οι χιλιάδες αναγνώστες της εφημερίδας χρόνια τα χαίρονται και γνωρίζουν το περιεχόμενο και την αξία τους, μα καθώς τα ξαναδιαβάζουν επισημαίνουν και τη διαχρονικότητά τους. Και συνειδητοποιούν ότι δεν είναι 'έπεα πτερέοντα', δηλαδή κείμενα 'παροδικά και εφήμερα'? Υπάρχουν και τέτοια. Δεν γινόταν να μην υπάρχουν. Το ξέρει ο αναγνώστης. Ο Πακτωλός δεν ήταν όλος χρυσάφι. Υπήρχαν και άλλα υλικά. Κι αυτά όμως χρειάζονται. Είναι η καθημερινότητα που όλοι έχουμε ανάγκη να την πληροφορούμαστε καθώς επηρεάζει τη ζωή μας.
Ομως μαζί μ? αυτά υπάρχουν τα εκπληκτικά αποσπάσματα από την 'άλλη όψη της ιστορίας', τα ψήγματα από τη σοφία του Δημητρακόπουλου και άλλων διακεκριμένων λογίων, ο λαϊκός λόγος των καταξιωμένων μαντιναδολόγων μας, η τρέχουσα πολιτική, οικονομική και πνευματική επικαιρότητα και σχεδόν πάντα η τρόικα με τα μνημόνιά της, τα εξοντωτικά και βασανιστικά για όλους μας καθώς και η σταθερή κατακλείδα με τον δυνατό ποιητικό λόγο που μας θυμίζει ότι ο Κακατσάκης είναι πάντα ο ποιητής.
Καθώς ο αναγνώστης μελετά το βιβλίο, συνειδητοποιεί επιπλέον τον μόχθο του συντάκτη του. Ισως να μην τον είχε συνειδητοποιήσει όταν διάβαζε τη 'στήλη' του συγγραφέα στην εφημερίδα, όπως γίνεται τώρα με το βιβλίο.
Και από τη μια χαίρεται τον πλούτο που απλώνεται μπροστά του και από την άλλη εκπλήσσεται από την επιμονή του Κακατσάκη να αξιοποιεί κάθε τι καλό, να αγωνίζεται και να κρατεί όλο και πιο ψηλά το ύφος και το ήθος της 'στήλης' του, να μην τσιγκουνεύεται να πει τον καλό του λόγο σε κάθε προσπάθεια που αποβλέπει στην πνευματική ή στην άλλη ανάπτυξη και προκοπή του τόπου όπως και να μη διστάζει να καυτηριάσει το στραβό και το λαθεμένο.
Με οδηγό τον λόγο του Σολωμού 'παντ? ανοιχτά πάντ? άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου' επιτυγχάνει ώστε τα 'Πεταχτά' να είναι μια προκλητική στήλη στην εφημερίδα (με την έννοια ότι σε προκαλεί να σκύψεις επάνω της) και ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα στο βιβλίο, το οποίο κρατεί την ψυχή σε διαρκή εγρήγορση.
Είτε κρίνει κείμενα άλλων, είτε μιλεί με τη γλώσσα των φίλων του, είτε παραδίνεται στη νοσταλγική του διάθεση, είτε στοχάζεται σε θέματα καίρια ή λιγότερο καίρια, οι σκέψεις του διατυπώνονται μ? ένα ύφος κομψό που συνοδεύει μια ευαίσθητη σκέψη και μια προβληματισμένη καρδιά.
Τέλος η εικονογράφηση του Μπάμπη Κιαγιά είναι τόσο εκφραστική που δεν γίνεται να μη σταθείς πάνω στο κάθε σκίτσο και να συλλογιστείς ώρα πολλή.
Ασφαλώς θα συμφωνήσεις ότι συμβάλλουν καθοριστικά και τονίζουν 'την ωραία Ελλάδα της Αλληλεγγύης ή την αλληλεγγύη της ωραίας Ελλάδας' στην οποία είναι αφιερωμένο ολόκληρο το βιβλίο και στην οποία μπορούμε να συμβάλουμε κι εμείς αγοράζοντάς το και ενισχύοντας μ? αυτό τον τρόπο τους σκοπούς του Κοινωφελούς Ιδρύματος 'Αγία Σοφία'..
Βασίλης Γ. Χαρωνίτης
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 6
Στα πεταχτά (Επιλογή από το 2012)
ΒΑΣΙΛΗΣ Γ. ΧΑΡΩΝΙΤΗΣ
Σύμφωνα με μια αρχαία παράδοση ο ποταμός της Λυδίας Πακτωλός ήταν χρυσοφόρος. Η άμμος του, λέει, περιείχε ψήγματα χρυσού.
Διηγούνται βέβαια μια ωραία ιστορία για το πως ο Πακτωλός έγινε χρυσοφόρος ή 'χρυσορόας', όπως τον έλεγαν, που παραπέμπει στον βασιλιά Μίδα και τη λαχτάρα του για το χρυσάφι, αλλά νομίζω ότι αυτή η ιστορία ξεφεύγει από τον σκοπό του σημερινού δημοσιεύματος. Πάντως, η φήμη για το χρυσάφι που περιείχε εκείνος ο ποταμός ήταν τόσο μεγάλη ώστε ακόμη και σήμερα η λέξη πακτωλός να σημαίνει πηγή ανεξάντλητου πλούτου.
Τα παραπάνω ήρθαν στον νου μου μόλις πήρα στα χέρια μου τον 'αγαπητικό χαιρετισμό', το νέο βιβλίο του εκλεκτού ποιητή και ακριβού φίλου Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη με τίτλο 'Στα πεταχτά'.
Και σκέφτηκα τον Πακτωλό, την 'ανεξάντλητη πηγή πλούτου', επειδή, κατά τη γνώμη μου, πηγή ανεξάντλητου πνευματικού πλούτου αποτελεί και η έκδοση 'Στα Πεταχτά'.
Στις 180 σελίδες του βιβλίου παρουσιάζονται εκατοντάδες κείμενα (επιλογή από το 2012), 'πεταχτά, αλλά όχι πρόχειρα' και 'σύντομα, αλλά περιεκτικά', όπως γράφει ο ιδρυτής και ψυχή των 'Χανιώτικων νέων', αλλά και αληθινός πνευματικός άνθρωπος με ιδιαίτερες ευαισθησίες και οραματισμούς Γιάννης Γαρεδάκης.
Τι βρίσκεται 'Στα Πεταχτά'; Και τι δεν βρίσκεται? Οι χιλιάδες αναγνώστες της εφημερίδας χρόνια τα χαίρονται και γνωρίζουν το περιεχόμενο και την αξία τους, μα καθώς τα ξαναδιαβάζουν επισημαίνουν και τη διαχρονικότητά τους. Και συνειδητοποιούν ότι δεν είναι 'έπεα πτερέοντα', δηλαδή κείμενα 'παροδικά και εφήμερα'? Υπάρχουν και τέτοια. Δεν γινόταν να μην υπάρχουν. Το ξέρει ο αναγνώστης. Ο Πακτωλός δεν ήταν όλος χρυσάφι. Υπήρχαν και άλλα υλικά. Κι αυτά όμως χρειάζονται. Είναι η καθημερινότητα που όλοι έχουμε ανάγκη να την πληροφορούμαστε καθώς επηρεάζει τη ζωή μας.
Ομως μαζί μ? αυτά υπάρχουν τα εκπληκτικά αποσπάσματα από την 'άλλη όψη της ιστορίας', τα ψήγματα από τη σοφία του Δημητρακόπουλου και άλλων διακεκριμένων λογίων, ο λαϊκός λόγος των καταξιωμένων μαντιναδολόγων μας, η τρέχουσα πολιτική, οικονομική και πνευματική επικαιρότητα και σχεδόν πάντα η τρόικα με τα μνημόνιά της, τα εξοντωτικά και βασανιστικά για όλους μας καθώς και η σταθερή κατακλείδα με τον δυνατό ποιητικό λόγο που μας θυμίζει ότι ο Κακατσάκης είναι πάντα ο ποιητής.
Καθώς ο αναγνώστης μελετά το βιβλίο, συνειδητοποιεί επιπλέον τον μόχθο του συντάκτη του. Ισως να μην τον είχε συνειδητοποιήσει όταν διάβαζε τη 'στήλη' του συγγραφέα στην εφημερίδα, όπως γίνεται τώρα με το βιβλίο.
Και από τη μια χαίρεται τον πλούτο που απλώνεται μπροστά του και από την άλλη εκπλήσσεται από την επιμονή του Κακατσάκη να αξιοποιεί κάθε τι καλό, να αγωνίζεται και να κρατεί όλο και πιο ψηλά το ύφος και το ήθος της 'στήλης' του, να μην τσιγκουνεύεται να πει τον καλό του λόγο σε κάθε προσπάθεια που αποβλέπει στην πνευματική ή στην άλλη ανάπτυξη και προκοπή του τόπου όπως και να μη διστάζει να καυτηριάσει το στραβό και το λαθεμένο.
Με οδηγό τον λόγο του Σολωμού 'παντ? ανοιχτά πάντ? άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου' επιτυγχάνει ώστε τα 'Πεταχτά' να είναι μια προκλητική στήλη στην εφημερίδα (με την έννοια ότι σε προκαλεί να σκύψεις επάνω της) και ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα στο βιβλίο, το οποίο κρατεί την ψυχή σε διαρκή εγρήγορση.
Είτε κρίνει κείμενα άλλων, είτε μιλεί με τη γλώσσα των φίλων του, είτε παραδίνεται στη νοσταλγική του διάθεση, είτε στοχάζεται σε θέματα καίρια ή λιγότερο καίρια, οι σκέψεις του διατυπώνονται μ? ένα ύφος κομψό που συνοδεύει μια ευαίσθητη σκέψη και μια προβληματισμένη καρδιά.
Τέλος η εικονογράφηση του Μπάμπη Κιαγιά είναι τόσο εκφραστική που δεν γίνεται να μη σταθείς πάνω στο κάθε σκίτσο και να συλλογιστείς ώρα πολλή.
Ασφαλώς θα συμφωνήσεις ότι συμβάλλουν καθοριστικά και τονίζουν 'την ωραία Ελλάδα της Αλληλεγγύης ή την αλληλεγγύη της ωραίας Ελλάδας' στην οποία είναι αφιερωμένο ολόκληρο το βιβλίο και στην οποία μπορούμε να συμβάλουμε κι εμείς αγοράζοντάς το και ενισχύοντας μ? αυτό τον τρόπο τους σκοπούς του Κοινωφελούς Ιδρύματος 'Αγία Σοφία'...ΒΑΣΙΛΗΣ Γ. ΧΑΡΩΝΙΤΗΣ
Σύμφωνα με μια αρχαία παράδοση ο ποταμός της Λυδίας Πακτωλός ήταν χρυσοφόρος. Η άμμος του, λέει, περιείχε ψήγματα χρυσού.
Διηγούνται βέβαια μια ωραία ιστορία για το πως ο Πακτωλός έγινε χρυσοφόρος ή 'χρυσορόας', όπως τον έλεγαν, που παραπέμπει στον βασιλιά Μίδα και τη λαχτάρα του για το χρυσάφι, αλλά νομίζω ότι αυτή η ιστορία ξεφεύγει από τον σκοπό του σημερινού δημοσιεύματος. Πάντως, η φήμη για το χρυσάφι που περιείχε εκείνος ο ποταμός ήταν τόσο μεγάλη ώστε ακόμη και σήμερα η λέξη πακτωλός να σημαίνει πηγή ανεξάντλητου πλούτου.
Τα παραπάνω ήρθαν στον νου μου μόλις πήρα στα χέρια μου τον 'αγαπητικό χαιρετισμό', το νέο βιβλίο του εκλεκτού ποιητή και ακριβού φίλου Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη με τίτλο 'Στα πεταχτά'.
Και σκέφτηκα τον Πακτωλό, την 'ανεξάντλητη πηγή πλούτου', επειδή, κατά τη γνώμη μου, πηγή ανεξάντλητου πνευματικού πλούτου αποτελεί και η έκδοση 'Στα Πεταχτά'.
Στις 180 σελίδες του βιβλίου παρουσιάζονται εκατοντάδες κείμενα (επιλογή από το 2012), 'πεταχτά, αλλά όχι πρόχειρα' και 'σύντομα, αλλά περιεκτικά', όπως γράφει ο ιδρυτής και ψυχή των 'Χανιώτικων νέων', αλλά και αληθινός πνευματικός άνθρωπος με ιδιαίτερες ευαισθησίες και οραματισμούς Γιάννης Γαρεδάκης.
Τι βρίσκεται 'Στα Πεταχτά'; Και τι δεν βρίσκεται? Οι χιλιάδες αναγνώστες της εφημερίδας χρόνια τα χαίρονται και γνωρίζουν το περιεχόμενο και την αξία τους, μα καθώς τα ξαναδιαβάζουν επισημαίνουν και τη διαχρονικότητά τους. Και συνειδητοποιούν ότι δεν είναι 'έπεα πτερέοντα', δηλαδή κείμενα 'παροδικά και εφήμερα'? Υπάρχουν και τέτοια. Δεν γινόταν να μην υπάρχουν. Το ξέρει ο αναγνώστης. Ο Πακτωλός δεν ήταν όλος χρυσάφι. Υπήρχαν και άλλα υλικά. Κι αυτά όμως χρειάζονται. Είναι η καθημερινότητα που όλοι έχουμε ανάγκη να την πληροφορούμαστε καθώς επηρεάζει τη ζωή μας.
Ομως μαζί μ? αυτά υπάρχουν τα εκπληκτικά αποσπάσματα από την 'άλλη όψη της ιστορίας', τα ψήγματα από τη σοφία του Δημητρακόπουλου και άλλων διακεκριμένων λογίων, ο λαϊκός λόγος των καταξιωμένων μαντιναδολόγων μας, η τρέχουσα πολιτική, οικονομική και πνευματική επικαιρότητα και σχεδόν πάντα η τρόικα με τα μνημόνιά της, τα εξοντωτικά και βασανιστικά για όλους μας καθώς και η σταθερή κατακλείδα με τον δυνατό ποιητικό λόγο που μας θυμίζει ότι ο Κακατσάκης είναι πάντα ο ποιητής.
Καθώς ο αναγνώστης μελετά το βιβλίο, συνειδητοποιεί επιπλέον τον μόχθο του συντάκτη του. Ισως να μην τον είχε συνειδητοποιήσει όταν διάβαζε τη 'στήλη' του συγγραφέα στην εφημερίδα, όπως γίνεται τώρα με το βιβλίο.
Και από τη μια χαίρεται τον πλούτο που απλώνεται μπροστά του και από την άλλη εκπλήσσεται από την επιμονή του Κακατσάκη να αξιοποιεί κάθε τι καλό, να αγωνίζεται και να κρατεί όλο και πιο ψηλά το ύφος και το ήθος της 'στήλης' του, να μην τσιγκουνεύεται να πει τον καλό του λόγο σε κάθε προσπάθεια που αποβλέπει στην πνευματική ή στην άλλη ανάπτυξη και προκοπή του τόπου όπως και να μη διστάζει να καυτηριάσει το στραβό και το λαθεμένο.
Με οδηγό τον λόγο του Σολωμού 'παντ? ανοιχτά πάντ? άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου' επιτυγχάνει ώστε τα 'Πεταχτά' να είναι μια προκλητική στήλη στην εφημερίδα (με την έννοια ότι σε προκαλεί να σκύψεις επάνω της) και ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα στο βιβλίο, το οποίο κρατεί την ψυχή σε διαρκή εγρήγορση.
Είτε κρίνει κείμενα άλλων, είτε μιλεί με τη γλώσσα των φίλων του, είτε παραδίνεται στη νοσταλγική του διάθεση, είτε στοχάζεται σε θέματα καίρια ή λιγότερο καίρια, οι σκέψεις του διατυπώνονται μ? ένα ύφος κομψό που συνοδεύει μια ευαίσθητη σκέψη και μια προβληματισμένη καρδιά.
Τέλος η εικονογράφηση του Μπάμπη Κιαγιά είναι τόσο εκφραστική που δεν γίνεται να μη σταθείς πάνω στο κάθε σκίτσο και να συλλογιστείς ώρα πολλή.
Ασφαλώς θα συμφωνήσεις ότι συμβάλλουν καθοριστικά και τονίζουν 'την ωραία Ελλάδα της Αλληλεγγύης ή την αλληλεγγύη της ωραίας Ελλάδας' στην οποία είναι αφιερωμένο ολόκληρο το βιβλίο και στην οποία μπορούμε να συμβάλουμε κι εμείς αγοράζοντάς το και ενισχύοντας μ? αυτό τον τρόπο τους σκοπούς του Κοινωφελούς Ιδρύματος 'Αγία Σοφία'..
Χανιώτικα νέα (26.09.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου