ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΝΑ διαφορετικό απόγευμα, ένα απόγευμα χωρίς αυτοκίνητα, το χθεσινό σε κεντρικούς δρόμους της πόλης μας με απόφαση του Δήμου Χανίων, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ημέρας χωρίς Αυτοκίνητο. Τι κρίμα, τα καλά να κρατούνε τόσο λίγο! Τι καλά να μην το παίζαμε οι Χανιώτες τόσο πολύ… Κολοκοτρωναίοι καθώς: καβάλα (στ’ αυτοκίνητά μας) πάμε στην Αγορά, καβάλα συζητάμε,/ καβάλα χαιρετιόμαστε στους δρόμους που περνάμε!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ, επισήμως, από χθες καθώς ο άξονας της γης, πιστός στο ραντεβού του, ευθυγραμμίστηκε κάποια στιγμή παράλληλα και σε ορθή γωνία με τον άξονα του ήλιου κι είχαμε ίση διάρκεια ημέρας και νύχτας. Φθινόπωρο μόνο, βέβαια, για μας τους… Βορειοημισφαιρίτες, γιατί οι… Νοτιοημισφαιρίτες μπήκαν σε τροχιά άνοιξης. Στα δικά μας, βέβαια, εμείς. Πάμε, λοιπόν, φθινοπωρινά…

«ΤΩΡΑ η γνωστή ψύχρα/ κι όλα να φεύγουν», μας λέει, αποτυπώνοντας τη φθινοπωρινή πραγματικότητα σ’ ένα ποίημά της η Κική Δημουλά. Φθινόπωρο η εποχή της αποδημίας, μα και της επιστροφής στον μέσα μας κόσμο…

ΕΝΑ διαφορετικό απόγευμα, ένα απόγευμα χωρίς αυτοκίνητα, το χθεσινό σε κεντρικούς δρόμους της πόλης μας με απόφαση του Δήμου Χανίων, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ημέρας χωρίς Αυτοκίνητο. Τι κρίμα, τα καλά να κρατούνε τόσο λίγο! Τι καλά να μην το παίζαμε οι Χανιώτες τόσο πολύ… Κολοκοτρωναίοι καθώς: καβάλα (στ’ αυτοκίνητά μας) πάμε στην Αγορά, καβάλα συζητάμε,/ καβάλα χαιρετιόμαστε στους δρόμους που περνάμε!

ΕΝΤΑΞΕΙ, ο Μέγας Αλέξανδρος είναι αδύνατο να είναι στον τάφο της Αμφίπολης, είναι δυνατόν, όμως, να είναι… το άλογό του, ο Βουκεφάλας! Το μνημείο δεν μίλησε, άλλωστε, ακόμα, και τα στοιχήματα εξακολουθούν να πέφτουν βροχή. Αλήθεια, το μαύρο άλογο του Αλεξάνδρου τι χρώμα είχε;

«ΑΚΟΥΣΑΤΕ τι έλεγε το μάρμαρο της σκάλας;/ Θα μπορούσα να ’μουν τυχερότερο./ Θα μπορούσα να ’μουν άγαλμα./ Κι αντί να με πατούν, να με λατρεύουν». Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΣΤΗΡΙΞΗ θα ζητήσει, λέει, ο πρωθυπουργός μας, ο Αντώνης Σαμαράς απ’ το “μεγάλο αφεντικό”, την Αγκελα Μέρκελ, στη σημερινή τους συνάντηση. Αν του την προσφέρει έχει καλώς, αν όχι, πάμε ολοταχώς για εκλογές. Μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει… Αλέξη Τσίπρα, πες αλεύρι!

ΕΠΑΙΞΕ καλά, κατά κοινήν ομολογία, ο ΑΟ Πλατανιάς εναντίον του Παναθηναϊκού προχθές στα Περιβόλια, αλλά δεν τα κατάφερε. Ας το φιλοσοφήσουμε! Χάθηκε μια μάχη, που μπορούσε να την είχε κερδίσει, ωστόσο, όμως ο πόλεμος συνεχίζεται. Και να παίζει καλά και να νικά, η ευχή μας!

ΑΠΟ ΤΟΝ μούστο σου κρασί να κάνεις κι άγιο νάμα/ στη μνήμη των γονέων σου να το προσφέρεις τάμα. Η μαντινάδα που μου έστειλε ο φίλος ιερωμένος, μαζί με την ευχή του για “καλά κρασιά” το περασμένο Σάββατο που πατούσα. Καλά κρασιά σου εύχομε φίλε καλέ Βαγγέλη/ και με υγεία σε χαρές ν’ αδειάσει το βαρέλι. Απ’ τον Ηλία τον Σταματάκη αυτή. Ευχαριστώ πολύ, πάτερ! Ευχαριστώ πολύ, Ηλία!

Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ παντρεύτηκε (για πέμπτη φορά) την Αγριππίνα, τη νεότερη κόρη του Γερμανικού. Αυτή είχε ήδη έναν γιο τον Νέρωνα και είχε κάνει σκοπό της ζωής της να τον κάνει αυτοκράτορα. Κατόρθωσε, λοιπόν, να πάρει στα χέρια της μεγάλο μέρος της αυτοκρατορικής εξουσίας παραμερίζοντας τον Κλαύδιο και εξουδετερώνοντας όποιον έμπαινε εμπόδιο στα σχέδιά της. Οταν ο Κλαύδιος αντιλήφθηκε τις ενέργειές της, προσπάθησε να την εμποδίσει ορίζοντας ως διάδοχό του τον Βρετανικό κι όχι τον γιο της Νέρωνα. Τότε η Αγριππίνα συμπλήρωσε το γεύμα του με δηλητηριασμένα μανιτάρια και ο άτυχος Κλαύδιος πέθανε έπειτα από δωδεκάωρη αγωνία χωρίς να προφέρει μια λέξη. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”). 

«Τώρα η γνωστή ψύχρα/ κι όλα να φεύγουν./ Ζέστες, πουλιά, η διάθεση για φως./ Φεύγουν τα πουλιά, ακολουθούν τα λόγια,/ η μια ερήμωση τραβάει πίσω της την άλλη/ με λύπη αυτοδίδακτη./ Ήδη αποσυνδέθηκε το φως από την επανάπαυση/ κι από τις καλημέρες σου./ Τα παράθυρα ενδίδουν./ Το χέρι του μεταβλητού κλείνει τα τζάμια,/ άλλοι λεν ως την άνοιξη,/ άλλοι φοβούνται διά βίου./ Κι εσύ τι κάθεσαι; /Καιρός να μπεις κι εσύ στα αλλαγμένα./ Να γίνεις ό,τι αναρωτιόμουν πέρυσι:/ “ποιός ξέρει τ” άλλο μου φθινόπωρο;”./ Καιρός να γίνεις “τ” άλλο μου φθινόπωρο”». Από το ποίημα “Αποδημητικές καλημέρες” της Κικής Δημουλά. ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! (petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (23.09.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-172/#ixzz3E8bm5LD4
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook