ΠΟΙΗΣΗ

ΛΑΒΕΤΕ ΦΑΓΕΤΕ

Αδιάφοροι κεντυρίονες

βεβαίωσαν τον θάνατο

κι αδιάφθοροι Νικόδημοι,

μέχρι τότε πλαδαροί,

φρόντισαν για την ταφή.

Αυτοί που έμπηξαν το μαχαίρι

στην πόρτα της δικής μας άνοιξης,

κρύφτηκαν μέσα στο πλήθος.

Μίλησαν γι’ Ανάσταση

γυναίκες έντρομες.

Ω! Δεν πρόκειται

να ξαναπεράσουμε απ’ τη Γεθσημανή.

Ο άδειος τάφος απωθεί.

Το σουδάριο σε λίγο

θα γίνει εμπορεύσιμο

κι ο φόβος θα ’ναι

ο καλύτερος αγοραστής.

Βαδίζουμε ξυπόλητοι

στην αθρακιά των ονείρων μας.

Πάνω στο τεντωμένο

σχοινί της ελπίδας,

γινόμαστε καθημερινά ακροβάτες.

Πιο χαμηλά από τα δάκρυα,

δένουμε κόμπο τη σημαία μας.

Εδώ είμαστε!

Μόνοι, ανέστιοι κι ανυπόδητοι…

Λάβετε φάγετε

την αδυναμία μας

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης (ΚΑΖΟΒΑΡ,  Γ'Έκδοση, Χανιά, 2014)