«Στων αμαρτωλών τη χώρα όλοι οι δρόμοι κατηφόρα/ όποιος ζει μέσα στην πλάνη/ θα ’χει μάθει και να χάνει». Αυτά μεταξύ άλλων γράφει ο στιχουργός στο τραγούδι του με τίτλο: “Μάσκα” εν έτει 2007, προ κρίσης δηλαδή. Βέβαια στη χώρα των αμαρτωλών, η πλάνη σίγουρα παίζει κι αυτή τον δικό της ρόλο… Ωστόσο στην περίπτωσή μας φαίνεται πως η πλάνη συνεχίζεται -ίσως και ως εθισμένοι στην παραμύθα να μην αντιδρούμε- με αποτέλεσμα να κατρακυλούμε στις κατηφοριές δίχως φρένα και “φρένα”, μα δίχως και πυξίδα
Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκη
Στων αμαρτωλών τη χώρα και… η “διύληση του Σωκράτη”
Αν όπως λέει η παροιμία “Στων αμαρτωλών τη χώρα το Μάη μήνα βρέχει”, τότε οφείλουμε να αποδεχθούμε όλα αυτά που μας συμβαίνουν και να σταματήσουμε επιτέλους τις μεμψιμοιρίες…
Οταν κάποια στιγμή κατανοήσουμε την κατάσταση, όταν αποφασίσουμε να την αποδεχθούμε, να δούμε και πού φταίξαμε κι εμείς, ίσως τότε να τα διορθώσουμε.
…Ακόμη και ο Σωκράτης -όχι εκείνος της αρχαιότητας, γι’ αυτόν θα πούμε παρακάτω, αλλά ο Μάλαμας- τό ’χει πει, σε ένα πολύ ωραίο ζεϊμπέκικο που συνέθεσε ο ίδιος για να ντύσει μουσικά τους στίχους του Γιάννη Μελισσίδη: «Στων αμαρτωλών τη χώρα όλοι οι δρόμοι κατηφόρα/ όποιος ζει μέσα στην πλάνη/ θα ’χει μάθει και να χάνει».
Αυτά μεταξύ άλλων γράφει ο στιχουργός στο τραγούδι του με τίτλο: “Μάσκα” εν έτει 2007, προ κρίσης δηλαδή. Βέβαια στη χώρα των αμαρτωλών, η πλάνη σίγουρα παίζει κι αυτή τον δικό της ρόλο… Ωστόσο στην περίπτωσή μας φαίνεται πως η πλάνη συνεχίζεται -ίσως και ως εθισμένοι στην παραμύθα να μην αντιδρούμε- με αποτέλεσμα να κατρακυλούμε στις κατηφοριές δίχως φρένα και “φρένα”, μα δίχως και πυξίδα…
Επιπλέον επειδή ως λαός δεν μπορούμε να αποδεχθούμε την ήττα, δεν έχουμε μάθει να χάνουμε· σημαίνει πως δεν έχουμε διδαχθεί να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, δεν τα παραδεχόμαστε ούτε τα αποδεχόμαστε.
Πώς λοιπόν θα μπορέσουμε να συνετιστούμε, να σχεδιάσουμε, να επανέλθουμε, να επαναφέρουμε το τρένο πάνω στις ράγες; Ανθρωποι που δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους είναι βέβαιο ότι θα τα επαναλάβουν…
Τριγυρίζουμε γύρω από τα ίδια και τα ίδια δηλαδή…
…Ενας φίλος πρόσφατα ανάμεσα στα άλλα, αναφέρθηκε στον Σωκράτη -όχι τον Μάλαμα, γι’ αυτόν μιλήσαμε παραπάνω- τον αρχαίο, και το περιστατικό της συνάντησης του φιλοσόφου με κάποιον γνωστό του ο οποίος του θέλησε να του καταθέσει κάτι πολύ σημαντικό
-όπως προέτρεξε να πει- για έναν μαθητή του Σωκράτη.
Ο τελευταίος τότε -χρησιμοποιώντας την “τριπλή διύληση” τον ρώτησε αν αυτό που θα του πει είναι Αλήθεια; Ο άλλος του απάντησε πως «δεν είναι βέβαιος αλλά απλά το άκουσε».
Επειτα ο φιλόσοφος ρώτησε: «αυτό που θα μου πεις είναι κάτι Καλό;». Ο έτερος αποκρίθηκε πως όχι.
Τέλος ο αρχαίος σοφός ρώτησε αν αυτό που θα του αναγγείλει θα είναι Χρήσιμο γι’ αυτόν (τον Σωκράτη).
«Οχι, δεν νομίζω πως είναι χρήσιμο», η απάντηση.
Τότε ο Σωκράτης σημείωσε «αφού αυτό που θες να μου πεις δεν είναι ούτε Αλήθεια, ούτε Καλό, ούτε και Χρήσιμο, γιατί πρέπει να το ακούσω;».
Στων… αμαρτωλών τη χώρα, πόσα από αυτά που ακούμε είναι αλήθειες, καλά και χρήσιμα;
Εως πού φτάνει η δική μας η ευθύνη;
Πώς θα καταφέρουμε να μην είμαστε από αυτούς που καλλιεργούν και διαιωνίζουν τα λάθη;
Οταν κάποια στιγμή κατανοήσουμε την κατάσταση, όταν αποφασίσουμε να την αποδεχθούμε, να δούμε και πού φταίξαμε κι εμείς, ίσως τότε να τα διορθώσουμε.
…Ακόμη και ο Σωκράτης -όχι εκείνος της αρχαιότητας, γι’ αυτόν θα πούμε παρακάτω, αλλά ο Μάλαμας- τό ’χει πει, σε ένα πολύ ωραίο ζεϊμπέκικο που συνέθεσε ο ίδιος για να ντύσει μουσικά τους στίχους του Γιάννη Μελισσίδη: «Στων αμαρτωλών τη χώρα όλοι οι δρόμοι κατηφόρα/ όποιος ζει μέσα στην πλάνη/ θα ’χει μάθει και να χάνει».
Αυτά μεταξύ άλλων γράφει ο στιχουργός στο τραγούδι του με τίτλο: “Μάσκα” εν έτει 2007, προ κρίσης δηλαδή. Βέβαια στη χώρα των αμαρτωλών, η πλάνη σίγουρα παίζει κι αυτή τον δικό της ρόλο… Ωστόσο στην περίπτωσή μας φαίνεται πως η πλάνη συνεχίζεται -ίσως και ως εθισμένοι στην παραμύθα να μην αντιδρούμε- με αποτέλεσμα να κατρακυλούμε στις κατηφοριές δίχως φρένα και “φρένα”, μα δίχως και πυξίδα…
Επιπλέον επειδή ως λαός δεν μπορούμε να αποδεχθούμε την ήττα, δεν έχουμε μάθει να χάνουμε· σημαίνει πως δεν έχουμε διδαχθεί να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, δεν τα παραδεχόμαστε ούτε τα αποδεχόμαστε.
Πώς λοιπόν θα μπορέσουμε να συνετιστούμε, να σχεδιάσουμε, να επανέλθουμε, να επαναφέρουμε το τρένο πάνω στις ράγες; Ανθρωποι που δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους είναι βέβαιο ότι θα τα επαναλάβουν…
Τριγυρίζουμε γύρω από τα ίδια και τα ίδια δηλαδή…
…Ενας φίλος πρόσφατα ανάμεσα στα άλλα, αναφέρθηκε στον Σωκράτη -όχι τον Μάλαμα, γι’ αυτόν μιλήσαμε παραπάνω- τον αρχαίο, και το περιστατικό της συνάντησης του φιλοσόφου με κάποιον γνωστό του ο οποίος του θέλησε να του καταθέσει κάτι πολύ σημαντικό
-όπως προέτρεξε να πει- για έναν μαθητή του Σωκράτη.
Ο τελευταίος τότε -χρησιμοποιώντας την “τριπλή διύληση” τον ρώτησε αν αυτό που θα του πει είναι Αλήθεια; Ο άλλος του απάντησε πως «δεν είναι βέβαιος αλλά απλά το άκουσε».
Επειτα ο φιλόσοφος ρώτησε: «αυτό που θα μου πεις είναι κάτι Καλό;». Ο έτερος αποκρίθηκε πως όχι.
Τέλος ο αρχαίος σοφός ρώτησε αν αυτό που θα του αναγγείλει θα είναι Χρήσιμο γι’ αυτόν (τον Σωκράτη).
«Οχι, δεν νομίζω πως είναι χρήσιμο», η απάντηση.
Τότε ο Σωκράτης σημείωσε «αφού αυτό που θες να μου πεις δεν είναι ούτε Αλήθεια, ούτε Καλό, ούτε και Χρήσιμο, γιατί πρέπει να το ακούσω;».
Στων… αμαρτωλών τη χώρα, πόσα από αυτά που ακούμε είναι αλήθειες, καλά και χρήσιμα;
Εως πού φτάνει η δική μας η ευθύνη;
Πώς θα καταφέρουμε να μην είμαστε από αυτούς που καλλιεργούν και διαιωνίζουν τα λάθη;
Χανιώτικα νέα (18.-05.2016)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/ston-amartolon-ti-chora-ke-i-diilisi-tou-sokrati/#ixzz490subiSX
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου