ΠΟΙΗΣΗ

ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ

Πέντε χρονών παίξαμε

κάτω απ’ τον ίσκιο του

παιγνίδια και παιγνίδια.

Στα δεκαπέντε

αρχίσαμε να κάνουμε όνειρα.

Στο δέντρο αυτό θα βρουν

καταφύγιο τα πουλιά…

Οι ποιητές θα γράψουν

νέα ποιήματα…

Οι πολεμιστές θα βρουν ανάπαυση

απ’ τον αχό της μάχης…

Εδώ, στο δέντρο αυτό,

θα ξαναγραφτεί η Ιστορία.

Όταν γίναμε είκοσι χρονών

κι αγγίξαμε τον κορμό του,

τα χέρια μας γέμισαν αίματα.

Τα φύλλα του μύριζαν

καμένη ανθρώπινη σάρκα.

Τα άνθη κι οι καρποί του

έκρυβαν βόμβες νετρονίου,

made in U.S.A.

Στα εικοσιπέντε

πήραμε κασμάδες και λοστούς∙

βάλαμε μπροστά τις μπουλντόζες.

Δε μας φόβιζε η πινακίδα,

«Απαγορευμένη ζώνη»,

που υπήρχε.

Εμείς θα ξεριζώναμε το δέντρο!

Κι ας χώνονταν οι ρίζες του

στη σάρκα του χρόνου…

Λάκισαν οι πολλοί.

Ήταν και οι συμβουλές των γερόντων

που έλεγαν:

«Κι αν ξεριζώσετε το δέντρο,

τι θα βάλετε στη θέση του;»

Πέντε χρόνια κάναμε παζάρια…

Στο τέλος

επικράτησε η γνώμη των φρονίμων…

Τουλάχιστον ορκιστήκαμε,

πως δε θα ξανακαθίσουμε

στον ίσκιο του.

«Είστε κιόλας μαζί μας!»

είπαν οι γέροντες,

όταν το άκουσαν

και κούνησαν τα κεφάλια τους…

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
(ΚΑΖΟΒΑΡ Γ'Έκδοση, Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης Πυξίδα της Πόλης, Χανιά, 2014)