ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Χαίρε, Σταμάτη Αποστολάκη, Άρχοντα της Παιδείας

Απονομή του οφφικίου του Αρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, εξ ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου, κατόπιν προτάσεως της Ενορίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Νέας Χώρας Χανίων, από τον σεβασμιώτατο μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνό, μετά την ακολουθία των Β’ Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Υπερμάχου Στρατηγού του γένους μας εις τον δάσκαλο – λαογράφο κ. Σταμάτη Α. Αποστολάκη… Ενας από τους ομιλητές της εκδήλωσης (Παρασκευή 10 Μαρτίου) στον Ιερό Ναό των Αγίων Κων/νου και Ελένης Νέας Χώρας και ο γράφων, που είπε τα παρακάτω:

Αξιος, υπεράξιος μιας τέτοιας ξεχωριστής τιμής και διάκρισης ο γνωστός και ιδιαίτερα αγαπητός τοις πάσι, συμπολίτης μας. Αν δεν το λέγαμε, εξ όλης της καρδίας μας και εξ όλης της διανοίας μας, όλοι όσοι έχουμε την ευλογία να γνωρίζουμε αυτόν και το έργο του, οι χανιώτικες πέτρες, μα και οι πέτρες όλης της Κρήτης θα ξεσηκώνονταν και θα διαδήλωναν κραυγάζοντας: Χαίρε, γιατί με του Σελινιώτη ανέμου την πνοή μια ζωή αρμενίζεις. Χαίρε ότι από μικρός το στάρι απ’ την ήρα οι γονέοι κι οι δασκάλοι σου σε μάθανε να ξεχωρίζεις./ Χαίρε, γιατί δάσκαλος γίνηκες τα παιδιά του λαού γράμματα – σπουδάματα για να μάθεις. Χαίρε ότι στο μεγάλο λιβάδι της λαογραφίας με το “τοπωνυμικό του Καμπανού” βρήκες την άκρη./ Χαίρε γιατί τα ριζίτικά μας τραγούδια κι εσύ τα ανάστησες. Χαίρε ότι πολλά άγνωστα άνθη της κρητικής λαϊκής ψυχής εσύ τα ανάδειξες./ Χαίρε γιατί τη σκάλα της Δασκαλοσύνης δεν κουράζεσαι ν’ ανεβοκατεβαίνεις. Χαίρε ότι στις πεζούλες της λαϊκής μας παράδοσης καθημερινά περνοδιαβαίνεις./ Χαίρε γιατί το υπέροχο ντιν νταν της γιαγιάς καμπάνας του Αγίου Πολυκάρπου πάντα ακούεις. Χαίρε ότι με τις χιλιάδες των χιλιάδων των σελίδων που έχεις γράψει τους εχθρούς της εθνικής μας ταυτότητας αποκρούεις./ Χαίρε γιατί γωνία Ευαγγέλου Παπανούτσου και Νικολάου Πολίτη κατοικοεδρεύεις. Χαίρε ότι πλατεία Ειρηναίου Γαλανάκη πάντα εφημερεύεις./ Χαίρε γιατί κάθε Παρασκευή για σαράντα εφτά χρόνια στα “Χανιώτικα νέα”, τα “πνευματικά γεγονότα” καταγράφεις. Χαίρε ότι στους αιώνες θα μένουν και συ θα υπάρχεις./ Χαίρε γιατί «φασκομηλιά κι αροσμαρής βασιλικός και δυόσμος, αμάραντος και γιασεμί είν’ ο δικός σου κόσμος». Χαίρε ότι “στο μετερίζι τσ’ ανθρωπιάς και στση τιμής το χρέος, εκειδά στέκεις πάντα ορθός κι ας είσαι τελευταίος./ Χαίρε άρχοντα της Κρητικής Λαϊκής μας Παιδείας. Χαίρε Ωραίε Ελληνα της παραδοσιακής μας και της μελλοντικής μας πορείας./ Χαίρε Δάσκαλε – Λαογράφε Σταμάτη Αποστολάκη!

Πολλά πάμπολλα θα μπορούσα να γράψω για την προαναφερθείσα εκδήλωση στην οποία μίλησαν επίσης, μετά την τελετή της απονομής του οφφικίου, ο μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνός, ο πρωτοσύγκελλος π. Δαμασκηνός Λιονάκης, που διάβασε το “ευεργετήριο” γράμμα του Πατριάρχη, ο τιμώμενος, ο ιερατικός προϊστάμενος του Ναού π. Αντώνιος Σαπουνάκης, ο πρώην διευθυντής της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης Αλέξανδρος Παπαδερός και ο συντ. δάσκαλος Λεωνίδας Βεγλιρής, που απήγγειλε ένα ποίημα του Άγγελου Σικελιανού. Περιορίζομαι λόγω χώρου, μόνο σ’ ένα “ΑΞΙΟΣ”, ωστόσο. Οπως αυτό που κατ’ επανάληψη φώναξε εκ βάθους καρδίας, στεντορεία τη φωνή, ο περιεστώς λαός, κατά την απονομή του οφφικίου…


Η αλληλογραφία μας


Μανόλη Μακριδάκη, πρόεδρο του Συλλόγου Φρεδιανών Αττική “Η Ευαγγελίστρια” και εκδότη της εφημ. “Η φωνή των Φρεδιανών”: Ποιος είπε ότι η Φρεδιανή Βαγγελίστρα δεν κάνει και τη σήμερον ημέρα θαύματα! Αυτό σκέφτηκα με το που άρχισα να περιδιαβάζω τις 8 μεγάλου σχήματος σελίδες του με αριθμό 141 φύλλου της Φρεδιανής εφημερίδας που καλύπτει το δεύτερο εξάμηνο του 2016. Τι θαύμα το περιεχόμενό της μα και τι θαύμα θαυμάτων η συνέχιση της έκδοσής της για 39ο χρόνο!

Χανιώτικα νέα (14.03.2017)