ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Η...  ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΟΔΔΟΥ ΚΟΡΝΑΡΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης…

Υπάρχει κι είναι ολόγυρά μας! H ομορφιά! Mάς περιτριγυρίζει, μας ακολουθεί όπου πατούμε κι όπου σταθεί το βλέμμα μας στους τοίχους των σπιτιών στον δρόμο του Κορνάρου!

«Βιτσέντζος είν’ ο ποιητής», κι ο δρόμος που του έχουμε αφιερώσει κοντά στο κέντρο της πόλης μας, ένα ποίημα, μια εμπνευσμένη όμορφη εικόνα για τον διαβάτη που κοντοστέκεται και αποθαυμάζει τους τοίχους των οικημάτων και αγάλεται η ψυχή του…

Πόσο εύκολο, πόσο δύσκολο να μπορούσαμε να απολαμβάνουμε τέτοιες οδούς στην πόλη που μας φιλοξενεί, «σ’ αυτόν τον κόσμο τον καλό» να δώσουμε κι εμείς μια επιπλέον όμορφη πινελιά, να τον ομορφύνουμε και να τον παραδώσουμε ακόμη καλύτερο.

Κατά καιρούς, και από τις σελίδες τούτης της εφημερίδας έχουν γραφτεί και έχουν αποδοθεί τα εύσημα στην κα Βασιλική Τζάλου, την καλή ζωγράφο, τον καλό άνθρωπο που «έδωσε ψυχή στη γειτονιά μας» όπως ανέφερε πριν από ένα περίπου μήνα με ένα ποίημά της αφιερωμένο στην οδό Βιτσέντζου Κορνάρου και στην ίδια τη ζωγράφο, η κα Πηνελόπη Ντουντουλάκη, γιατρός και ποιήτρια.

Τούτη ακριβώς η ψυχή των δρόμων είναι το μέγα ζητούμενο, ίσως και η σωτηρία! Της ίδιας της πόλης, της δικής μας, του δικού μας εαυτού που στη σύγχρονη πια εποχή διατρέχει πάνω – κάτω στους “δρόμους” μην μπορώντας να ξαποστάσει, μην μπορώντας να απολαύσει την ολόλαμπρη ομορφιά που αποτυπώνεται σε απλά πραγματάκια!

«Ζωγραφιές κι ανάσες ζωής/

για τους όποιους διαβάτες/

καταχωρούνται στο θησαυροφυλάκιο της μνήμης/

ως Δώρο αναπάντεχο και ανέλπιστο[…], γράφει η κα Ντουντουλάκη στο ίδιο ποίημα και όντως ισχύει!

Στη μνήμη μας η οδός Κορνάρου πια θα ‘χει τα χρώματα της ψυχής μιας γειτονιάς που νιώθουμε όλοι κάτοικοί της κι ίσως γι’ αυτό κιόλας νομίζω πως ήδη την προσέχουμε ως κόρη οφθαλμού!

Χανιώτικα νέα (07.03.2018)