ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΓΙ  ΑΥΤΑ  ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ...

«Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Οταν χάλασαν τον Πόρον, τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ’ Αργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων, χίλια τάλαρα γύρευαν. […] Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: “Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε”». Αυτά απ’ τον Γιάννη Μακρυγιάννη στ’ “Απομνημονεύματά” του.

Ο λόγος στον Γιώργο Σεφέρη, από τον πολεμιστή στον ποιητή. Οπως τον συναντούμε στις “Δοκιμές” του, στο δοκίμιο “Ενας Ελληνας – ο Μακρυγιάννης”. Ως σχόλιο στα παραπάνω. «Καταλαβαίνετε δε μιλά ο Λόρδος Μπάιρον, μήτε ο λογιότατος, μήτε ο αρχαιολόγος· μιλά ένας γιος τσοπάνηδων της Ρούμελης με το σώμα γεμάτο πληγές. “Γι’ αυτά πολεμήσαμε”. Δεκαπέντε χρυσοποίκιλτες ακαδημίες δεν αξίζουν την κουβέντα αυτού του ανθρώπου. Γιατί μόνο σε τέτοια αισθήματα μπορεί να ριζώσει και ν’ ανθίσει η μόρφωση του Γένους. Σε αισθήματα πραγματικά και όχι σε αφηρημένες έννοιες περί του κάλλους των αρχαίων ημών προγόνων ή σε καρδιές αποστεγνωμένες που έχουν πάθει καταληψία από το φόβο του χύδην όχλου».

«Την έντονη ανησυχία του για την εκχώρηση μνημείων των Χανίων, εκφράζει και ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, καθώς μεταξύ αυτών που περιλαμβάνονται σε σχετικό κατάλογο βρίσκονται, όπως καταγγέλλει, τμήματα της ενετικής τάφρου και των οχυρώσεων, το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, το Εθνικό Μουσείο “Ελευθέριος Βενιζέλος” και το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης. Ωστόσο, ερώτημα παραμένει το κατά πόσο οι τελευταίες εξελίξεις προβληματίζουν τους άρχοντες και παράγοντες του τόπου, οι οποίοι μέχρι χθες δεν είχαν πάρει θέση. Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων δεν θα επιτρέψει την παραχώρηση αρχαιολογικών χώρων και μνημείων ως εγγύηση δανείου του δημοσίου χρέους για έναν ολόκληρο αιώνα, με άγνωστη εν τέλει έκβαση». Αυτά από πρόσφατο (19.9.2018) ρεπορτάζ (με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ) των “Χανιώτικων νέων” με τίτλο “Ανησυχία για το ξεπούλημα μνημείων του Ν. Χανίων”. Με υπέρτιτλο “Και από τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων” και με το… μετέωρο ερώτημα από κάτω: “Πόσο προβληματίζονται οι άρχοντες και οι παράγοντες του τόπου;”

«Καημένε Μακρυγιάννη να ’ξερες γιατί τζάκισες το χέρι σου./ Το τζάκισες για να χορεύουν σέικ τα κωλόπαιδα». Πάντα με προβλημάτιζαν οι παραπάνω στίχοι του Ντίνου Χριστιανόπουλου…

Νοσταλγίας το ανάγνωσμα

«Στον στάβλο ήρθ’ απόψε το φεγγάρι…/ Εκοίταξεν απ’ το παράθυρό του,/ είδε την αγελάδα, το μοσκάρι,/ το βόδι που μασούσε το σανό του./ Στον κήπο μας ανήσυχα γλιστρούσε,/ ανέβηκεν επάνω στη συκιά μας,/ εμέτρησε τα λίγα πρόβατά μας/ είδε το γάιδαρό μας και γελούσε./ Πήγε στ’ αμπέλι, πήγε στο λιοστάσι,/ άκουσε τα κουδούνια απ’ το κοπάδι,/ χωρίς κουβά κατέβη στο πηγάδι/ κι ήπιε πολύ νερό να ξεδιψάσει./ Στης λεύκας μας τα φύλλα παιχνιδίζει/ στον ουρανό τον καθαρό ανεβαίνει./ Μια χήνα το κοιτάζει σαστισμένη/ κι ο σκύλος μας ακόμα το γαβγίζει». Το ποίημα “Αγροτικό” του Ζαχαρία Παπαντωνίου.
Δυο μέρες μετά τη φετινή φθινοπωρινή ισημερία η πανσέληνος του Σεπτέμβρη. Σήμερα, λίγο πριν το χάραγμα, στις 5:48, στον άξονα Κριού – Ζυγού. Ολημερνίς της μέρας και προπάντων, ολονυκτίς της νύκτας, θα έχει “κράτος κι εξουσία” στον ουράνιο θόλο ο Φέγγαρος -έτσι λέγαμε στα μικράτα μου την Πανσέληνο. Από εκείνα τα χρόνια και το παραπάνω ποίημα. Αλλη εποχή οι εικόνες του. Νοσταλγίας το ανάγνωσμα… Ήταν και η φωτογραφία του φίλου μου του Χρήστου του Κοτσαύτη που την… ξύπνησε!

Χανιώτικα νέα (Τρίτη. 25.09.208)