ΠΟΙΗΣΗ

ΤΑ ΚΕΡΙΑ*
(Στον Νέστορα Κυρούδη)

 Τόσα κεριά όσα τα παιδιά της

-παιδιά της κι οι νύφες κι οι γαμπροί της-

συν ένα ακόμη.

Τόσα άναβε στο μανουάλι, όταν πήγαινε

στην εκκλησία, η μάνα μου.

Μου άρεσε να τη βλέπω,

ν’ ανοίγει το πορτοφολάκι της,

να βγάζει τα χρήματα

και να τ’ αφήνει στο παγκάρι.

Μα πιο πολύ μου άρεσε,

όταν την έβλεπα να πηγαίνει

σιγομουρμουρίζοντας στο στασίδι της:

«Να ’χουνε την υγειά τους,

τα παιδιά μου και τα παιδιά του κόσμου,

Παναγία μου!».

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ( "΄Οταν γίνεις ποίημα". εκδ. "Πυξίδα της Πόλης", Χανιά 2013)

* "Σήμερα, Βαγγέλη, έκανα ένα από τα καλύτερα μαθήματα Θρησκευτικών. Ήμουν στη Δ΄ τάξη και το 1ο μάθημα αφορούσε την προσευχή. Ξαφνικά μου 'ρθαν στο νου τα Κεριά σου . Δεν έχασα καιρό, μίλησα στα παιδιά, για τη γνωριμία μας, την Κρήτη, τα Χανιά, τα Κεριά. Τους ανέγνωσα το ποίημα, το έγραψα στον πίνακα , το αντέγραψαν στο τετράδιό τους, το δραματοποιήσαμε και τέλος για το σπίτι συμφωνήσαμε να ζωγραφίσουν μια δική τους εικόνα κάτω από τον γραπτό λόγο...Το χάρηκα πολύ. Ευχαριστώ Σε κι αγαπώ Σε! Όπως λες!"

Αυτά έγραψε σε μήνυμα που μου έστειλε πριν λίγες μἐρες, ο φίλος ( συναντηθήκαμε μια φορά όλη κι όλη τον Απρίλιο του 
, στη Αλεξανδρούπολη) Νέστορας Κυρούδης , διευθυντής Δημ. Σχ, στο Διδυμότειχο. Με αφορμή το μήνυμά του η σημερινή ανάρτηση.