ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ "ΣΠΕΡΝΑ" ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

«Ηρθανε πάλι τα σπερνά του Μάρτη και τ’ Απρίλη/ ήρθε η σεμνή Σαρακοστή ντυμένη σαν Παρθένα/ Ηρθε ξανά της άνοιξης το μαγικό το δείλι./ Κι όλα καλούνε την ψυχή να ‘ρθει, Χριστέ, σε Σένα/ να Σου μιλήσει ταπεινά και να σε ικετέψει/ να της πραΰνει τους καημούς και τη σκληρή τη σκέψη./ Ηρθανε πάλι τα σπερνά και καθ’ αργά σημαίνουν/ στις εκκλησιές τα σήμαντρα κι ανάβουν τα καντήλια./ Οι μάνες παίρνουν τα παιδιά κι αργά – αργά πηγαίνουν/ να κάνουν τις μετάνοιες των δεμένες στα μαντήλια./ Από τα πλάγια του χωριού φτάνουνε κουρασμένοι/ οι ζευγολάτες κι οι βοσκοί στα χώματα τριμμένοι/ Ηρθανε πάλι τα σπερνά κι οι ψάλτες σιγολένε:/ “Κύριε των δυνάμεων”, ψυχή, ψυχή μου ανάστα/ Το “Υπερμάχω” ψάλλουνε κι οι πονεμένοι κλαίνε/ Φρέσκα λουλούδια και ανθοί κομμέν’ από τη γλάστρα/ στολίζουνε την Παναγιά και ο παππάς μπροστά της/ αρχίζει τους χαιρετισμούς: “Αγγελος Πρωτοστάτης”.//

Ηρθανε πάλι τα σπερνά και τα θλιμμένα βράδια/ τα βράδια των Νυμφίων Σου, Χριστέ, και των Παθών Σου, που θα κινήσουν οι πιστοί να ‘ρθουν πυκνά κοπάδια/ τα ματωμένα πόδια Σου στον πένθιμο Σταυρό Σου/ να τ’ αγκαλιάσουνε σεμνά να τα γλυκοφιλήσουν/ κι οι πονεμένες των ψυχές να Σε μοιρολογήσουν./ Ηρθανε πάλι τα σπερνά τα μαγεμένα βράδια./ Ξυπνούν αγάπες στις καρδιές και στις ψυχές λαχτάρες/ Ξύπνα, ψυχή, ξεκίνησε κι άφησε τα σκοτάδια./ Μη σε βαραίνουν λογισμοί και πάθη και αντάρες./ Ελα και συ να σταυρωθείς μαζί μ’ Αυτόν που δίνει/ τη νίκη την Ανάσταση και τη βαθειά γαλήνη». Το ποίημα “Ηρθανε πάλι τα σπερνά” του Μακαριστού Μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη.

Να γράψω μόνο κάποιους στίχους απ’ το παραπάνω ποίημα του παππού η πρόθεσή μου όταν αποφάσισα να κάνω Στάση, λόγω της Ημέρας στη Μεγάλη Σαρακοστή που άρχισε πριν από λίγες μέρες. “Καθ’ οδόν”, ωστόσο διαβάζοντάς το, δηλαδή, απ’ το βιβλίο του “Απλές Ωδές” (εκδ. “Ερεισμα”, 2014) άλλαξα γνώμη κι αποφάσισα να το παραθέσω ολόκληρο. Ηταν τόσες πολλές οι γεμάτες χρώματα και αρώματα οπτικές και ηχητικές εικόνες του ποιήματος που με “συνεπήραν” και με “πήγαν” στα παιδικά μου χρόνια, βλέπετε! “Ηρθανε πάλι τα σπερνά…” Οπως τότε!

ΟΤΑΝ Ο Θ. ΠΑΠΑΔΟΥΛΑΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΝ Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ




Παγκρήτια πανστρατιά για την ταινία “Ξανασταυρώνεται”, που έχει αρχίσει ήδη να ετοιμάζει ο Θοδωρής Παπαδουλάκης, το ζητούμενο, πριν αρχίσει, το βράδυ της προπερασμένης Δευτέρας 4 Μαρτίου, στο θέατρο “Μίκης Θεοδωράκης” της πόλης μας, η εκδήλωση παρουσίασης του σχεδιασμού της. Και δεδομένο όταν, ύστερα από μιάμιση περίπου ώρα, τελείωσε. Το Κρητικό Εμείς, είπε, ως όφειλε, ομόφωνα και με ενθουσιασμό το ναι! ΝΑΙ! Η ευθύνη σου, να συναντήσεις δημιουργικά τον πλέον αναγνωρισμένο διεθνώς Ελληνα συγγραφέα, και δική μας ευθύνη Θοδωρή Παπαδουλάκη! Και αναφορά μας, ακριβώς γιατί αφορά μας, η Αναφορά του σ’ Εκείνον. Απόλυτη η εμπιστοσύνη μας σ’ εσένα, έναν απ’ τους πιο επιτυχημένους εμπορικά σκηνοθέτες της γενιάς σου, λόγω και της Κρη(ι)τικής Ματιάς σου…

«Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος μου θα σώσω τη γης. Αν δε σωθεί εγώ θα φταίω». Και αυτή η Καζαντζακική ρήση “επί της οθόνης” ενώ “έτρεχε” η προαναφερθείσα υψηλού επιπέδου εκδήλωση που άρχισε με χαιρετισμούς, συνεχίστηκε με προβολές βίντεο και ομιλία του σκηνοθέτη με τίτλο “Ο τόπος μου, η έμπνευσή μου και η μεταφορά του βιβλίου “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται” σε σύγχρονη κινηματογραφική ταινία”, για να τελειώσει με τραγούδια από την τηλεοπτική σειρά “Το νησί” και αναγνώσεις. Σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο τη διάβασα. Ν’ αγαπάμε την ευθύνη. Να λέμε: Εμείς, θα σώσουμε τη γης. Αν δε σωθεί θα φταίμε… Οπως και όλοι οι άλλοι, οι τυχεροί που ήμασταν εκείνο το βράδυ εκεί, άλλωστε.

Οταν ο Θοδωρής Παπαδουλάκης συναντά τον Νίκο Καζαντζάκη… Οταν αυτή η συνάντηση γίνεται στην Κρήτη την αγαπημένη γενέτειρα και των δύο… Οταν το κρητικό “εμείς” λειτουργεί σαν εφαλτήριο αυτής της συνάντησης… Οταν ο ανθός αυτής της συνάντησης γίνει ταινία που θα εκφράζει τη δημιουργική ορμή της σημερινής Κρήτης… Πάμε Καζαντζακικά!

http://www.haniotika-nea.gr/ikones-ap-ta-sperna-mias-allis-epochis/

Χανιώτικα νέα (16.03.2019)