ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ

"ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ"

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ

Γράφει η Αργυρώ Μουντάκη
Δείτε και ... http://www.parents24.gr/o-dikos-mas-piitis/

Παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα, θα μου επιτρέψετε τον τίτλο, Χανιώτισσα γαρ, δεν θα μπορούσα να μην θεωρώ τον κ. Κακατσάκη τον δικό μας ποιητή, το κτητικό το έχω όχι από εγωισμό αλλά από καμάρι! Δάσκαλος πολλών γενεών παιδιών, λογοτέχνης, ποιητής, αρθρογράφος, άνθρωπος που αφουγκράζεται τη ζωή γύρω του μας συγκίνησε το 2018 με μια ποιητική συλλογή καρδιάς με τίτλο “Όπως το ψωμί”. Για να δούμε μερικά από τα διαμάντια της!

Ευρώπη ακούς;

Ένας χαμός στη Συρία

Πόλεμος.

Ευρώπη ακούς;

Από το άλλο της αυτί

γιατί ‘ναι η μάνα μας κουφή!

Ένας χαμός στη Μεσόγειο.

Νεκροταφείο προσφύγων τα νερά της.

Ευρώπη, ακούς;

Από το άλλο της αυτί

γιατί ‘ναι η μάνα μας κουφή!

[…]

Τι παιχνίδι κι αυτό

της Πινακωτής…

Η Ευρώπη δεν ακούει, κι ένα παιχνίδι λαϊκό, ένα κάλεσμα από τις πιο αγνές ψυχές, τα ίδια τα παιδιά επικαλείται ο ποιητής για να “αναγκάσει” την Ευρώπη να ακούσει… Ο συμβολισμός και οι συνυποδηλώσεις και σαφείς και κρυμμένες μας συγκινούν με το βάρος τους. Ο τίτλος συνεχίζει στο ποίημα τα νοήματα του, σαν ερώτηση που περιμένει απάντηση.

Όμως ο ποιητής από το συλλογικό, το τυπικό, το απρόσωπο “πρόσωπο” της Ευρώπης φτάνει και σ’ εμάς τους ίδιους, στο ατομικό, σα χαστούκι στο πρόσωπο:

Δεν έχουμε πρόβλημα

Να σε βλέπουμε στην τηλεόραση

να πνίγεσαι στις θάλασσες

δεν έχουμε πρόβλημα, πρόσφυγα του πολέμου.

Στην πισίνα μας

μη σε δούμε να φτάνεις!

Να μας ζητάς να καθαρίσεις

τα τζάμια των αυτοκινήτων μας,

δεν έχουμε πρόβλημα, παιδί των φαναριών.

Τα γυαλιά της μυωπίας μας

μη μας ζητήσεις ν’ αλλάξουμε!

Ν’ απλώνεις το χέρι σου,

ενώ σκοντάφτουμε πάνω σου,

δεν έχουμε πρόβλημα, ζητιάνε των δρόμων.

Εκεί που χτυπά η καρδιά μας,

μην το ακουμπήσεις!

Θεωρητικά όλοι ευαισθητοποιημένοι είμαστε, κατακρίνουμε όσους δεν είναι, αλλά στην πράξη τι κάνουμε; Ο τίτλος και σε αυτό το ποίημα είναι μια ερώτηση που απαντάται στο ποίημα μέσα.

Κι ένα αφιερωμένο στη σύντροφο της ζωής του, Ευδοκία:

Ενθάδε κείται

Επιμένω να ταξιδεύω

στη θάλασσα των ματιών σου

κι ας είναι (σ)κουρ(ι)ασμένη

η πυξίδα του “σ’ αγαπώ”.

Επιμένω ν’ αναζητώ το σινιάλο σου

για να πιάσω λιμάνι,

να δέσω επιτέλους τη βάρκα μου.

Ωστόσο το ξέρω.

Ταξιδεύοντας θα ‘ρθει

να με βρει ο θάνατος

μεσοπέλαγα.

Ωραίος τόπος τα μάτια σου

για το “ενθαδε κείται”.

Αφήσαμε τον ποιητή να μιλήσει με τις λέξεις του, με τα νοήματά του, πάντα πίστευα ότι για τον ποιητικό λόγο ό,τι και να γράψει κάποιος λίγο είναι.

Τον Βαγγέλη Κακατσάκη απασχολεί στα ποιήματά του η κοινωνία, η πολιτική, η επικαιρότητα, ο Θεός, η θρησκευτική πίστη, η αγάπη, η ζωή και ο θάνατος, η φιλία, όλα όσα απασχολούν όλους μας στην καθημερινότητά μας. Μέσα από τα λόγια του θα βρούμε τις λέξεις να εκφράσουμε αυτά που νιώθουμε αλλά δεν ξέρουμε πως, εμείς που δεν είμαστε ποιητές. Με παιχνίδια λέξεων γραμμάτων, συλλαβών και με μια γενικότερη αίσθηση του παίζειν ο ποιητής μας δίνει ανάλαφρα τα πιο βαριά. Έδωσα εδώ ένα μικρό δείγμα από τη συλλογή του -ελπίζω να με συγχωρήσει για τη δημοσίευση-ένεκα της ημέρας για να πάρετε μια ποιητική γεύση. Όμως κυκλοφορούν εκτός από αυτή τη συλλογή και άλλες ποιητικές συλλογές του και συλλογές από άρθρα του, που πιστέψτε με θα σας κάνουν όλα να νιώσετε ότι στα λόγια του βρίσκετε τις λέξεις για πράγματα που νιώθετε και σκέφτεστε. Η εικονογράφηση της Αγγέλας Μάλμου, παιδαγωγού, συγγραφέα και εικαστικού, είναι τόσο ταιριαστή και καθρεπτίζει τη φιλία χρόνων που έχουν με τον ποιητή. Η έκδοση από τις Εκδόσεις Πυξίδα σε οικολογικό χαρτί είναι εξαίσια επίσης.

Με την Αγάπη μου,

Αργυρώ