ΕΤΟΙΜΗ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ... ΠΡΩΤΑΚΙ ΣΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Η τσάντα της έτοιμη. Η αγωνία της στα ύψη. Η περιέργεια, έκφραση του μικρού προσώπου της!
Mέρες τώρα κατακεραυνώνει με τις ερωτήσεις της.
Βιάζεται!
Ο Σεπτέμβρης μπήκε, «πότε επιτέλους θ’ ανοίξουν τα σχολεία»;
Θέλει επιτέλους να δει και να μάθει ποια είναι όλα εκείνα που πρόκειται να βρει σε αυτή την πρώτη τάξη του Δημοτικού!
Χρειάζεται, είναι ανάγκη να γνωρίζει επακριβώς: «Τι θα κάνουμε την πρώτη μέρα; Τι θα κάνουμε τη δεύτερη μέρα; Την τρίτη; Την τέταρτη;»
Ερωτηματικά και αγωνία ανάκατα στο πρόσωπο της… πανέτοιμης μικρής Ευρυδίκης που περιμένει πώς και πώς μετρώντας αντίστροφα τις μέρες για να πάει στο σχολείο…
Και κάθε μέρα βγάζει κι από ένα φασόλι από το βαζάκι που της έδωσαν οι παππούδες της και “χρονομετρά”… να φτάσει επιτέλους εκείνο το πρωινό του αγιασμού για να βρεθεί στην αυλή του μεγάλου σχολειού μαζί με τ’ άλλα τα παιδιά, της τάξης της μα και τα μεγαλύτερα!
Και βέβαια από την πρώτη μέρα, σίγουρα θα κρατά και τη μεγάλη τσάντα που της πήραν οι νονοί για να μπορέσει να βάλει τα βιβλία και τα τετράδιά της, μολύβια, γόμα και ξύστρα, ξυλομπογιάδες κι ό,τι άλλο χρειαστεί ως μαθήτρια· στον ίδιο δρόμο, στα βήματα της μεγάλης της αδερφής, τόσων και τόσων παιδιών…
Και μοιάζει ως τη θωρώ -πίσω από το ελαφρύ θάμπωμα των ματιών μου- στ’ αλήθεια “έτοιμη από καιρό” γι’ αυτό το νέο ξεκίνημα!
…Πολλές ευχές λοιπόν -έστω και σήμερα, μια εβδομάδα πριν από το κτύπημα του πρώτου κουδουνιού- για μία καλή, δημιουργική δίχως προβλήματα σχολική χρονιά σε όλα τα πρωτάκια, σε όλους τους μικρούς και μεγάλους μαθητές, σε δάσκαλους και καθηγητές…
Mέρες τώρα κατακεραυνώνει με τις ερωτήσεις της.
Βιάζεται!
Ο Σεπτέμβρης μπήκε, «πότε επιτέλους θ’ ανοίξουν τα σχολεία»;
Θέλει επιτέλους να δει και να μάθει ποια είναι όλα εκείνα που πρόκειται να βρει σε αυτή την πρώτη τάξη του Δημοτικού!
Χρειάζεται, είναι ανάγκη να γνωρίζει επακριβώς: «Τι θα κάνουμε την πρώτη μέρα; Τι θα κάνουμε τη δεύτερη μέρα; Την τρίτη; Την τέταρτη;»
Ερωτηματικά και αγωνία ανάκατα στο πρόσωπο της… πανέτοιμης μικρής Ευρυδίκης που περιμένει πώς και πώς μετρώντας αντίστροφα τις μέρες για να πάει στο σχολείο…
Και κάθε μέρα βγάζει κι από ένα φασόλι από το βαζάκι που της έδωσαν οι παππούδες της και “χρονομετρά”… να φτάσει επιτέλους εκείνο το πρωινό του αγιασμού για να βρεθεί στην αυλή του μεγάλου σχολειού μαζί με τ’ άλλα τα παιδιά, της τάξης της μα και τα μεγαλύτερα!
Και βέβαια από την πρώτη μέρα, σίγουρα θα κρατά και τη μεγάλη τσάντα που της πήραν οι νονοί για να μπορέσει να βάλει τα βιβλία και τα τετράδιά της, μολύβια, γόμα και ξύστρα, ξυλομπογιάδες κι ό,τι άλλο χρειαστεί ως μαθήτρια· στον ίδιο δρόμο, στα βήματα της μεγάλης της αδερφής, τόσων και τόσων παιδιών…
Και μοιάζει ως τη θωρώ -πίσω από το ελαφρύ θάμπωμα των ματιών μου- στ’ αλήθεια “έτοιμη από καιρό” γι’ αυτό το νέο ξεκίνημα!
…Πολλές ευχές λοιπόν -έστω και σήμερα, μια εβδομάδα πριν από το κτύπημα του πρώτου κουδουνιού- για μία καλή, δημιουργική δίχως προβλήματα σχολική χρονιά σε όλα τα πρωτάκια, σε όλους τους μικρούς και μεγάλους μαθητές, σε δάσκαλους και καθηγητές…
Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 4.9.2019)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου