ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ, ΚΑΛΗ ΣΠΟΡΑ, ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙ

Ο Οχτώβρης του Γιάννη Τσαρούχη

«Λατρεύω τον τρόπο που λέμε μεταξύ μας “kalo mina” και”kali ebdomada”- δίνει μια υπέροχη αίσθηση ότι κάθε μήνας και κάθε εβδομάδα φέρνουν καινούργιες προοπτικές ή ευκαιρίες. Είναι ένας υπέροχος χαιρετισμός. Και δεν υπάρχει αντίστοιχος στην Αγγλία». Τα που είπε σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στην Έφη Φαλίδα (βλ. “Τα νέα” 26.9.20) η πολιτογραφηθείσα Ελληνίδα διάσημη Βρετανίδα συγγραφέας Βικτόρια Χίσλοπ. Καλό μήνα, λοιπόν, έστω με μια μέρα καθυστέρηση, Οκτώβρης από χθες. Μην ξεχνιόμαστε! Προπάντων αυτόν τον καιρό που η κορωνοϊκή κατοχή, κατά τα φαινόμενα, συνεχίζεται, μην ξεχνιόμαστε. Και βέβαια μην αφηνόμαστε σε μαύρες σκέψεις. «Έτσι ήρθαν τα πράγματα, μα έτσι δεν θα πάνε», ο τίτλος ενός από τα πιο γνωστά βιβλία του Τούρκου συγγραφέα Ασίζ Νεσίν. Τον θυμάμαι συχνά. Και την αναφορά της ωραίας ως Ελληνίδας συγγραφέα, μεταξύ άλλων, και του “Νησιού” θα επιμένω να θυμάμαι.

Καιρός του σπείρειν… Η πρώτη σκέψη που έκανα χθες, με το που είδα στον ημεροδείκτη του γραφείου μου ότι έχουμε Οκτώβρη. Μήνας της σποράς πάλαι ποτέ ο μήνας τούτος που πήρε τ’ όνομά του απ’ τη λατινική λέξη octo, αφού στο παλιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, που άρχιζε από τον Μάρτη, είχε την όγδοη θέση. «Οχτώβρη και δεν έσπειρες/ οχτώ σωρούς δεν έκανες», θύμιζε στους ζευγάδες μια παροιμία στα μικρά μου, τω καιρώ εκείνω. Δεν ισχύει βέβαια τη σήμερον ημέρα, όπως και πολλές άλλωστε, που, όπως έχω ξαναγράψει τις εξαφάνισε η… μαρμάγκα της ανάπτυξης. Αυτό δεν με εμποδίζει, ωστόσο, να ευχηθώ “καλή σπορά” και να θυμίσω σε όλους μας πως ό,τι σπέρνουμε, θερίζουμε!

Αχ αυτή η κυριολεξία της μεταφοράς!.. «Τώρα που τελείωσε το καλοκαίρι, τώρα που μπαίνει ο μην Οκτώβρης, σαν αυτοκράτωρ με προφύρα, και πέφτουν οι βροχές του φθινοπώρου, και αναπνέω τις μυρουδιές της μουσκεμένης γης σκεπτόμενος», μας λέει ο Ανδρέας Εμπειρίκος στην “Οκτάνα” του. Καλή συνέχεια!

ΕΔΩ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ

«Το Καστελλόριζο αποτελεί πολύτιμο κομμάτι της πατρίδας. Δεν έχει απλώς κορυφαία στρατηγική σημασία για τη διαμόρφωση και διεκδίκηση των δικαίων της Ελλάδας. Έχει ακόμα μεγαλύτερη ηθική σημασία. Είναι ο τόπος που συμπυκνώνει την έννοια του πατριωτισμού, στην ύψιστη έκφρασή της. Ο τόπος που έμεινε ελληνικός, σε πείσμα κάθε επιβουλής. Ένας τόπος αγκυρωμένος στο ανατολικό άκρο του ελληνικού αρχιπελάγους, που κράτησε τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμά του επί 5.000 χρόνια. Ένας τόπος που οι άνθρωποί του, αποδεκατισμένοι από τους πολέμους αλλά πάντοτε μαχητές, ταγμένοι στη ζωή κι όχι στον θάνατο, προσπέρασαν την καταστροφή, ξανάχτισαν τα πυρπολημένα τους σπίτια, δούλεψαν, πάλεψαν, ανάστησαν το νησί, αποφασισμένοι να σηκώσουν στους ώμους τους το μέλλον του. Με ακατάβλητο πείσμα και επιμονή. Φέρνοντας στο νου τον στίχο του Γιώργου Σεφέρη: “Φτέρνα της δύναμης/ θέληση ανίσκιωτη”». Απόσπασμα από την ομιλία που έκανε η πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου στην εκδήλωση του Δήμου Μεγίστης για τον εορτασμό της 77ης επετείου της απελευθέρωσης του νησιού, που έγινε πρόσφατα.

Δεν έχω πάει κι ούτε προβλέπεται να πάω ποτέ στο Καστελλόριζο, στο πιο μακρινό κατοικήσιμο νησί της ελληνικής επικράτειας, που απέχει 72 ναυτικά μίλια από τη Ρόδο, 328 από τον Πειραιά και μόλις 1,25 ν.μ. από τις νοτιοδυτικές Μικρασιατικές ακτές. Το επισκέπτομαι, ωστόσο, συχνά στο Διαδίκτυο και πολλά βράδια στα όνειρά μου. Μην ξεχνώντας να πετάγομαι και μέχρι τη βραχονησίδα της Ρω, εκεί όπου ο ελληνικός στρατός έχει αναλάβει το έργο της Δέσποινας Αχλαδιώτη. Καστελλόριζο! Όλη η Ελλάδα σε μια λέξη.

Και στο ποίημα “Χώμα ελληνικό” του Γεωργίου Δροσίνη ο νους μου, ενώ διάβαζα την ομιλία της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας στο Καστελλόριζο. Καστελλόριζο η καρδιά του κάθε όπου γης Έλληνα σε τελευταία ανάλυση.

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 2.10.2020)