ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ

«Πέντε χρονών παιδούλα/ κι όμως δε διστάζει ν’ αφήνει/ μέρα και νύχτα την εικόνα της/ και εν είδει αέρινης πνοής/ να υπερίπταται/ πάνω από την αγαπημένη πόλη/ που προστάτιδά της ανέλαβε.// Καμιά εντολή του γέροντα πατέρα της,/ κανένα παρακαλώ της ηλικιωμένης μάνας της,/ κανένας φόβος απ’ τ’ απαγορεύεται των ιερέων,/ που έχουν την κηδεμονία της,/ τίποτα δεν την εμποδίζει,/ προς μεγάλη απογοήτευση του αγιογράφου της.// Έτοιμη πάντα/ να προστρέχει σε βοήθεια/ όλων που έχουν την ανάγκη της,/ η μικρούλα Παναγιά των Εισοδίων». Το ποίημά μου “Η Παναγία των Εισοδίων” που συμπεριλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή “Τα χελιδόνια του μοναχού”, που κυκλοφορεί απ’ τα τέλη του περασμένου μήνα και σε έντυπη μορφή από το Κοινωφελές Ίδρυμα “Αγία Σοφία” και τις εκδόσεις “Πυξίδα της Πόλης”. Με αφορμή την αυριανή Μεγάλη των Εισοδίων Γιορτή…

«Χανιώτισσά μου Παναγιά, προστάτευε την πόλη/ κι εμείς σ’ ανάβουμε κεριά καθημερνή και σκόλη», η μαντινάδα που μου είχε στείλει, παραμονές της Χάρης της, πριν από εφτά χρόνια, για τη στήλη “Στα πεταχτά” που είχα τότε, ο αξέχαστος μαντιναδολόγος Ηλίας Σταματάκης. Ναι αυτή η μαντινάδα ήταν μια απ’ τις εμπνεύσεις μου για το παραπάνω ποίημα. Μαζί μ’ αυτήν και το επίγραμμα (το έγραψε ο ποιητής της “Κρητηίδας” Αντ. Αντωνιάδης) που βρίσκεται πάνω από το αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου κεντρικό κλίτος του Καθεδρικού Ναού της Πόλης μας, της Τριμάρτυρης: «Της Θεομήτορος ναόν, ω διαβάτα, βλέπεις,/ ον τέκνα ωκοδόμησαν πιστά της εκκλησίας/ προσφεύγοντα πτηνά δειλά εν μέσω τρικυμίας/ υπό αυτήν την πτέρυγα της ουρανίας σκέπης». Πρώτα απ’ όλα αυτή καθεαυτή η εικόνα των Εισοδίων ήταν που με συγκίνησε απ’ τα μικράτα μου. «Υπήρχε ένα θέμα ωραίο», για να χρησιμοποιήσω σε Παρατατικό χρόνο έναν στίχο από το ποίημα του Ματθαίου Μουντέ “Εισόδια”.

Εν μέσω καραντίνας, λόγω κορωνοϊού, ο εορτασμός της Τριμάρτυρης εφέτος. Δίχως την καθιερωμένη πανηγυρική πολυαρχιερατική λειτουργία… Δίχως την επίσης καθιερωμένη λιτάνευση της παλαϊκιάς θαυματουργής εικόνας της Χανιώτισσας Παναγιάς στους δρόμους της αγαπημένης πολιτείας. Δίχως… Δίχως… Δίχως… Δίχως τη φυσική μας παρουσία. Κανένα παράπονο εκ μέρους της. Μας θέλει γερούς η Χάρη της! Χρόνια πολλά Χανιώτισσες και Χανιώτες! Χρόνια πολλά Μαρίες και Δέσποινες!

ΚΟΡΟΝΩΪΚΑ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα./ Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι θεοί,/ πλήρεις και μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων./ Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα αντιλαμβάνονται. Η ακοή/ αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών ταράττεται./ Η μυστική βοή/ τούς έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων./ Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν/ έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί». Το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη, “Σοφοί δε προσιόντων”, τούτες τις μέρες, μέρες κορωνοϊού, διαρκώς στο νου μου. Τα λέει όλα ο Αλεξανδρινός Ποιητής…

«Αν βρω λυχνάρι μαγικό, μια χάρη θα ζητήσω, αυτόν τον κορωνοϊό να τον εξαφανίσω», μας λέει στην πρώτη της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για να “ταυτίσει” τον “λεγάμενο” με τις… πεθερές στη δεύτερη. «Ο ΚΟΒΗΤΑΣ κι οι πεθερές, πως μοιάζουνε θα πούνε/ κι οι δύο καταφέρνουνε να μας ταλαιπωρούνε».

«ΚΟΒΗ» και όχι «ΚΟΒΗΤΑ» ονομάζει τον κορωνοϊό στην πρώτη του μαντινάδα σήμερα ο φίλος ιερωμένος και μας “πηγαίνει” στις Εντατικές: «Οι νοσοκόμοι κι οι γιατροί δακρύζουν και βουρκώνουν/ όταν με ΚΟΒΗ άρρωστοι τα χέρια τους απλώνουν», μας λέει. Για να γίνει καυστικός στη δεύτερη. «Πολλοί ’ταν που γλεντούσανε με φίλους στα σαλόνια/ σαν άλλοι επαλεύανε στα μαρμαρένια αλώνια», μας λέει.

«Η αναγκαία δωρεάν πρόσβαση όλων ανεξαιρέτως των μαθητών στην ψηφιοποιημένη παιδεία μετατρέπεται πλέον σε αίτημα κοινωνικής δικαιοσύνης με δεδομένο ότι η απρόσκοπτη πρόσβαση στο εκπαιδευτικό σύστημα συνιστά θεμελιώδη υποχρέωση και προτεραιότητα κάθε εκπαιδευτικού και πολιτικού συστήματος». Η τελευταία παράγραφος από ανάρτηση της διευθύντριας του ΓΕΛ Σούδας Μαρίας Μαράκη που επιμένει να υπάρχει ως ωραία Ελληνίδα Δασκάλα χάριν των μαθητών της. Φωνή σε “ρημαγμένη χώρα” η φωνή της;

Παραμένοντας ο καθείς εις τα ίδια… Υπομένοντας όλα όσα οι συνθήκες της καραντίνας μας επιβάλλουν… Περιμένοντας να δούμε φως, μια ιδέα φωτός τέλος πάντων, στην άκρη του τούνελ… Αναμένοντας το περίφημο εμβόλιο… Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον. Τα λέει όλα ο Αλεξανδρινός ποιητής, είπαμε. «Οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα./ Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι θεοί./ Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα αντιλαμβάνονται […] Ενώ εις την οδόν έξω ουδέν ακούουν οι λαοί».

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 20.11.2020)