«Εδώ Αποκόρωνας… Σαν χώρος στον χρόνο και σαν χρόνος στον χώρο. Σαν χωροχρόνος και σαν χρονοχώρος. Η πάλαι ποτέ αλλά και νυν και αεί ένδοξη επαρχία των Αποκορώνων, που εκτείνεται απ’ το Καλάμι μέχρι τη Φυλακή και το Πάτημα και από τη Δραπανοκεφάλα μέχρι του Θε τον Κήπο. Ο Αποκόρωνας που έχει σαν ιστορική πρωτεύουσα τον Βάμο, με το πάλαι ποτέ αλλά και νυν και αεί ένδοξο γυμνάσιό του. Ο Αποκόρωνας του βουνού, του κάμπου και της θάλασσας. Ο Αποκόρωνας περίληψη του κόσμου, ενός κόσμου μικρού μα και ταυτόχρονα μεγάλου, τόσο μικρού που χωρεί στο μυαλό και τόσο μεγάλου που μόνο η καρδιά μπορεί να σηκώσει […] Εδώ Αποκόρωνας… Μια πλατεία ευθύνης στην οποία συνυπάρχουμε και συλλειτουργούμε κάτω από τον ίσκιο της σημαίας του. Ένας δρόμος που χαιρόμαστε να τον περπατούμε. Μια θάλασσα στην οποία ταξιδεύουμε… Όλοι οι όπου γης Αποκορωνιώτες». Η πρώτη και η τελευταία απ’ τις εφτά παραγράφους του κειμένου μου με τίτλο «Εδώ Αποκόρωνας» που τον έγραψα με αφορμή τη διεξαγωγή του Β’ Παγκοσμίου Συνεδρίου Αποκορωνιωτών (31 Αυγούστου – 4 Σεπτεμβρίου 2017) και που βρήκε τη θέση του στην αρχή των Πρακτικών του που εκδόθηκαν στο τέλος της περασμένης χρονιάς. Εδώ Αποκόρωνας…
“Αποκόρωνας: Παρελθόν και Προοπτική”, ο τίτλος του περί ου ο λόγος Β’ Συνεδρίου, που έγινε 30 χρόνια μετά από το Α’, στον ίδιο, ωστόσο τόπο. Στις Παϊδοχωριανές Χαλέπες, στους Άγιους Πάντες, εκεί όπου ο μακαριστός μητροπολίτης Κισσάμου και Σελίνου, ο Άγιος στη λαϊκή συνείδηση εκ Νεροχωρίου ορμώμενος Ειρηναίος Γαλανάκης ο Χριστιανός, δημιούργησε το Κοινωφελές Ίδρυμα “Αγία Σοφία”, με το οποίο συστεγάζεται και συλλειτουργεί τα τελευταία 10 χρόνια το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου, πρόεδρος του οποίου είναι ο επίσης Αποκορωνιώτης (απ’ τον Τζιτζιφέ) ιδρυτής των “Χανιώτικων νέων” Γιάννης Γαρεδάκης. Μνημειώδης η δίτομη, ιδιαίτερα επιμελημένη έκδοση των πρακτικών που καλύπτει 1.228, μεγάλου σχήματος σελίδες, και συνοδεύεται από ένα μοναδικό στο είδος σιντί (κείμενα – αφήγηση: Μιχάλης Ανδριανάκης, Κατερίνα Τζανακάκη και π. Μιχαήλ Βλαβογιλάκης). Με εκδότες τους και διοργανωτές του Συνεδρίου, το Ίδρυμα “Αγία Σοφία”, το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου, τον Δήμο Αποκορώνου και την Ομοσπονδία Σωματείων Αποκορώνου Αττικής. Εδώ Αποκόρωνας…
«Ο Αποκόρωνας με τη μοναδικότητα του φυσικού περιβάλλοντος με τη μακραίωνη ιστορία, με την παραγωγή των ποιοτικών προϊόντων στον πρωτογενή τομέα, με το πλούσιο πολιτιστικό του κεφάλαιο, με τους ανθρώπους του, αποτελεί μια ιδιαίτερη ψηφίδα στο μωσαϊκό της Κρήτης. Το ιδιαίτερο αποτύπωμα της περιοχής συνιστά παγκόσμιο σημείο ενδιαφέροντος, βάση αναφοράς για τον πολιτισμό μας, στοιχείο ενσωματωμένο στην τοπική μας ιστορία». Τα που γράφει στην αρχή του χαιρετισμού του, προλογίζοντας την έκδοση ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης. Εδώ Αποκόρωνας, ο Αποκόρωνας του μέλλοντός μας!…
ΚΟΡΟΝΟΪΚΑ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
«Να συναντούσαμε την επόμενη μέρα./ Μια ημέρα Κυριακή ξανά./ Τα κίτρινα φύλλα, τα κλαδιά της ροδιάς, την άχρονη απεραντοσύνη της,/ την ανεξήγητη απαλότητα, απαλότητα των χρυσανθέμων της./ Να μας τραγουδούσε για τις μέρες που κυλάνε και πέφτουν/ για τις ατέρμονες φωνές των τζιτζικιών/ για την αδιαλλαξία του λευκού./ Να οδηγούσε το βλέμμα μας πάνω και πέρα/ από όσα μπορούν να συμβούν./ Να υπόσχονταν όσα δεν μπορούν./ Να μας ψιθύριζε για να ακουστεί “συγχώρεσέ με”/ και διόλου να μη θυμόμαστε για ποιον λόγο είχαμε ορκιστεί/ να της την αρνηθούμε./ Να κοινωνούσαμε από τα δροσερά της μάγουλα/ τα αδιανόητα χρώματα του φουστανιού της/ την περιπολία των χελιδονιών στην ξύλινη στέγη,/ τις λέξεις που γεμίζουν τη σιωπή – όπως στο μυστήριο της εξομολόγησης,/ το τελετουργικό της βυσινάδας το απομεσήμερο./ Κάτω από κει που φωλιάζουν οι νυχτερίδες/ να επινοήσουμε και πάλι το σούρουπο,/ το ατελείωτο φιλί, το κόκκινο κραγιόν, τη μυρωδιά της καραμέλας,/ μια ραγισμένη γαλάζια χάντρα,/ έναν κόσμο μαγεμένο που ακόμα/ δεν ξέρουμε τίποτα γι’ αυτόν». Άτιτλο το ποίημα που έγραψε ειδικά για τη στήλη η ωραία ως Ελληνίδα ποιήτρια, εκ Σελίνου ορμώμενη Αντωνία Μποτονάκη, ειδικά για τη στήλη. Να συναντούσαμε την επόμενη μέρα, η ευχή όλων μας, καλή μου φίλη. Τα λες όλα. Κατάπολλα τα ευχαριστώ μου.
«Ο κορωνιός ευθύνεται, γι’ αυτό που τώρα ζούμε/ λες κι ήρθανε οι Αποκριές τη μάσκα να φορούμε.// Οφέτος στσ’ Αποκριές εγώ στολή δεν αγοράζω/ κουκούγερος είμαι και δα/ αφού τη μάσκα βάζω.// Χωρίς ζακέτα και παλτό, μπορείς να βγεις στον δρόμο,/ χωρίς τη μάσκα πρόστιμο πληρώνεις με τον νόμο». Ναι, της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη, καλά το καταλάβατε, είναι οι σημερινές μαντινάδες. Αν δεν είχε η στήλη Νεκταρία, έπρεπε να βρει. Όπως και φίλο ιερωμένο, βέβαια… Το μόνο σχόλιο που κάνω.
Εν πάση περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση συνεχίζουμε, μη γνωρίζοντας τι τέξεται η επιούσα. Να ξημέρωνε η αυριανή μέρα και να ‘χε, λέει, εξαφανισθεί ως δια μαγείας ο τρισκατάρατος που μας παιδεύει, τι καλά που θα ‘τανε!
Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 9.2.2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου