ΠΟΙΗΣΗ

ΠΟΛΛΑ ΒΡΑΔΙΑ

Πολλά βράδια,
Λίγο πριν κλείσω τα μάτια,
πιάνω την ψυχή μου απ’ το χεράκι
-«στράτα, στρατούλα» της λέω
Και τη βγάζω βόλτα
Στα παιδικά λημέρια:
Στην αυλή των βασιλικών και του ασβέστη,
Στη τζανεριά του Αγίου Πνεύματος,
Στα φτερά ενός μικρού σπουργίτη,
Στο βολβό ενός κρίνου…

Κάπου εκεί με βρίσκει
Το κουδούνισμα της άλλης μέρας.
Πρέπει να ξαναγίνω μεγάλος…

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης ("Όταν γίνεις ποίημα", 2013} 

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid0j5gaBVHHHJxAy6Q2nCqGAdHJ5bydy9qNGCxrwVdvhGKVrXiPaXTtGsqNKJ9V3xJel?comment_id=1126272415265692&notif_id=1719737009388395&notif_t=feed_comment&ref=notif