ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΜΝΗΜΗ ΜΑΝΟΥΣΟΥ ΣΠΥΡΙΔΑΚΗ
ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ "ΑΝΗΣΥΧΗΣ ΜΑΛΙΣΣΑΣ

Καλοί µου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
«Το παραµύθι αυτό ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της πανδηµίας ο Μανούσος Σπυριδάκης, ο οποίος ήταν δάσκαλος, µελισσοκόµος και παππούς. Αφότου έφυγε από τη ζωή, αποφασίσαµε να το συνεχίσουµε. Στο αρχικό κείµενο βάλαµε τις σκέψεις και τα συναισθήµατα µας γι’ αυτόν και φτιάξαµε γράφοντας και ζωγραφίζοντας τη δική µας εκδοχή. Το βιβλίο µας είναι αφιερωµένο στη µνήµη του».
Αυτά γράφουν προλογίζοντας το ιδιαίτερο πρωτότυπο και εξαιρετικά επιµεληµένο παραµύθι ‘‘Η ανήσυχη µέλισσα’’, που κυκλοφόρησε ένα χρόνο µετά το φευγιό του, το 2023, του αξέχαστου φίλου µου. Μελίνα το όνοµά της ‘‘ανήσυχης µέλισσας’’...
Με αφορµή την Παγκόσµια Ηµέρα Μέλισσας που γιορτάζεται στις 20 Μαΐου, η παρουσίασή του σήµερα. Να ‘ναι καλά η και επίσης συνάδελφός µου στη ∆ασκαλοσύνη, σύζυγός του Αγγελική (το γένος Ψυλλάκη) που µου το έστειλε, όπως και τα άλλα µέλη της Οικογένειάς του. Όντως ‘‘ανήσυχη µέλισσα’’ µια ζωή ο φίλος µου που υπηρέτησε ως δάσκαλος και ως σχολικός σύµβουλος, αλλά και γενικότερα την κοινωνία και ως πρόεδρος για χρόνια του Μελισσοκοµικού Συλλόγου Χανίων, του οποίου ήταν ιδρυτής...

Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος - λογοτέχνης

Αφιερωμένο σε όλα τα εγγονάκια μου

Να το διαβάσουν, να μου πουν αν τους αρέσει, να μου προτείνουν διορθώσεις,

συμπληρώσεις και αλλαγές και στο τέλος να το δούμε όλοι τελειωμένο και θα λέμε

ότι το φτιάξαμε όλοι μαζί. Στέλνω το πρώτο κομμάτι, την αρχή του δηλαδή.

Ας διαθέσουμε τη φαντασία μας...Το παραμύθι μοιάζει σαν ένα καράβι που το σπρώξαμε όλοι μαζί στη θάλασσα και του ευχηθήκαμε καλό ταξίδι! Μη νομίζετε πως θα λείπει η γιαγιά από αυτό το ταξίδι. Δε θα κάνει βέβαια και εδώ την μαγείρισσα, αλλά θα φροντίζει να πηγαίνει καλά το μικρό μας καράβι και να διορθώνει την πορεία του όταν χ

ρειαστεί! Καλό ταξίδι λοιπόν! Με καλό καιρό, όλοι μαζί, με τον παππού καπετάνιο,τη γιαγιά στο πλάι του και τα εγγόνια στα κουπιά και στα πανιά για ένα όμορφο ταξίδι στον κόσμο

των μελισσών!!! (Μ.Σ.)

Αγγελική Σπυριδάκη

Δεν έχει φέξει η μέρα καλά-καλά και η μικρή μελισσούλα, η Μελίνα, έχει πετάξει κατά την ανατολή πάνω από τα χιλιάδες λουλούδια που έχουν ανθίσει στον κάμπο.

Είναι Μάρτης μήνας και τα χωράφια στον κάμπο και τους γύρω λόφους έχουν κιτρινίσει από την ξυνίδα, που μοιάζει με ένα κιτρινοπράσινο χαλί.

Η Μελίνα επιβραδύνει το πέταγμά της, χαμηλώνει σιγά σιγά και κάθεται στο πρώτο κίτρινο ανθάκι, για να μαζέψει στα πίσω ποδαράκια της την κίτρινη γύρη των λουλουδιών του μεγάλου κάμπου.

Γιάννης 

*

«Είναι η πρώτη μου μέρα», λέει η Ανθούλα, «που βγαίνω έξω από την κυψέλη για να δουλέψω. Σήμερα ανέλαβα να μαζέψω όσο περισσότερη γύρη μπορέσω για να ταΐσουμε τα μωρά μας στα εξάγωνα κελιά τους, για να μεγαλώσουν και να γίνουν σαν κι εμάς».

- «Τι σύμπτωση! Κι εγώ πρώτη μέρα βγήκα σήμερα και για τον ίδιο σκοπό! Καλά σε είπα εγώ ξαδερφούλα! Βλέπω πως μοιάζουμε και στην εμφάνιση και στις συνήθειες. Μου φαίνεσαι πως είσαι η μελισσούλα της διπλανής κυψέλης! Θα ήθελα όμως να μου περιγράψεις το σπίτι σου, τη γειτονιά σου, τις συνήθειές σας, να γνωριστούμε περισσότερο».

*

Κώστας 

Όντως, οι δυο μελισσούλες δούλευαν μαζί, μέρες ακόμα, και η μια έδινε στην άλλη ό,τι χρειαζόταν, όποτε το χρειαζόταν.

Τη Μελίνα όμως κάτι την απασχολούσε όλες αυτές τις μέρες, κάτι την έτρωγε, ώσπου ένα πρωί ξύπνησε και πήρε την απόφαση να αναλάβει δράση! Μόλις συνάντησε τη φίλη της, της είπε:

- «Θυμάσαι πόσο χάλια ήσουν τότε στην κακοκαιρία, όταν αναγκαστήκατε να διώξετε τους κηφήνες σας και να πολεμήσετε, για να εμποδίσετε τη λεηλασία όσων με κόπο φτιάξατε»;

- «Πώς σου΄ ρθε αυτό πρωί-πρωί;» απάντησε ξαφνιασμένη η Ανθούλα. «Φυσικά και θυμάμαι»!

- «Θυμάσαι που είπες ότι παρ΄όλα αυτά δεν μπορεί να γίνει τίποτα, γιατί έτσι είναι η ζωή»;

- «Ε, ναι, μπορεί να μη μου αρέσουν ορισμένα πράγματα αλλά έτσι ήταν πάντα...»

- «Κι όμως, δε χρειάζεται να είναι έτσι και στο μέλλον!»… […]

- «Και τι να κάνουμε δηλαδή» ;

- «Άκου, έμαθα ότι σε μια μακρινή μελισσοπολιτεία κάποιες μέλισσες άρχισαν να μαζεύουν μέλι και τροφές όχι μόνο η καθεμία για τη δική της κυψέλη αλλά και για όποιον χρειάζεται τροφή και δεν μπορεί να βρει. Έχουν φτιάξει κοινή κυψέλη-αποθήκη στην οποία βάζουν όλες τις προμήθειες. Έτσι, δε θα χρειάζονται ούτε πόλεμοι και λεηλασίες! Άσε που μπορεί να την γλιτώσουν και οι κηφήνες»!

                                                                                         *

Αγγελική

Και οι μέρες πέρασαν... Ξέρετε, οι μέλισσες δε ζουν και πολύ καιρό... Η Μελίνα δούλευε ακατάπαυστα! Για την κοινή αποθήκη, για να κρατήσει ζωντανό το όραμα στις καρδιές των άλλων μελισσών, για να το μεταβιβάσει στις νεότερες και φυσικά και για τη δική της κυψέλη. Άλλες μέρες ενθουσιαζόταν, άλλες απογοητευόταν αλλά δεν τα παράτησε ποτέ.

Ώσπου μια μέρα, πέθανε εξουθενωμένη από τη δουλειά αλλά και τη βαρρόα, ένα μικροσκοπικό ζωύφιο που ζει ως παράσιτο στις μέλισσες.

Δε θα μάθαινε ποτέ αν το σχέδιο για το οποίο πάλευε σε όλη της τη ζωή είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Στην Ανθούλα και στις άλλες μέλισσες που ζούσαν κοντά της έλειψε η επαφή και η επικοινωνία με τις κεραίες της, με τους χορούς της. Τους έλειψε απλά η παρουσία της, που φώτιζε και τις πιο σκοτεινές γωνιές της κυψέλης.

Ήξεραν, όμως, ότι στην ουσία αυτό που έδινε νόημα για την ίδια στην ύπαρξη της δε θα πέθαινε ποτέ… Θα συνέχιζε να ζει, έστω σε κομμάτια, σε όσους με χίλιους δυο τρόπους άγγιξε και καθώς αυτοί θα το περνούσαν στους επόμενους…

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 17.5.2025)

https://www.haniotika-nea.gr/paidotopos-to-paramythi-tis-anisychis-melissas-mnimi-manoysoy-spyridaki/