ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ χαρταετός/ έσπασε το λεπτό σπάγκο,/ που τον είχα δέσει/ κι έμεινε ελεύθερος./ Ετσι έπαψε πια/ να μου ανήκει./ Τώρα τον αγαπώ περισσότερο!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ χαρταετός/ έσπασε το λεπτό σπάγκο,/ που τον είχα δέσει/ κι έμεινε ελεύθερος./ Ετσι έπαψε πια/ να μου ανήκει./ Τώρα τον αγαπώ περισσότερο!'.

ΣΤΟΝ ΡΥΘΜΟ της κυκλοφορίας, απ’ τις εκδόσεις 'Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης - Πυξίδα της Πόλης', της ποιητικής μου συλλογής 'Οταν γίνεις ποίημα', είμαι αυτές τις μέρες. Το ξέρω ότι τώρα πια τα 57 ποιήματα, που συμπεριλαμβάνονται σ’ αυτήν, δε μου ανήκουν. Γι’ αυτό, όμως, τα αγαπώ περισσότερο! Ενας χαρταετός που σπάζει το λεπτό σπάγκο είναι και το ποίημα, απ’ τη στιγμή που το βγάζεις στο φως της δημοσιότητας. Πάμε παρακάτω.

'ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΗΣ, ότι ο βασιλεύς κάμνει τον ένα μόνον να μειδιά, έσο βέβαιος, ότι πέριξ χίλιοι κλαίουν'. Κάτι τέτοια μαργαριτάρια βρίσκω στη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου και καληνωρίζω την καλή δασκάλα Δανάη Σπαντιδάκη, που μου το χάρισε. Και γιατί, εκτός των άλλων, μου έχουν καλύψει... τρύπες και 'τρύπες'.

'ΑΦΗΣΤΕ τους ηλικιωμένους να πεθάνουν, για να μην είναι επί μακρόν εμπόδιο στο θησαυροφυλάκιο της Κυβέρνησης'. Τάδε έφη, κατά τον αρθρογράφο της 'Natural news' JD Heyes (βλ. εφ. 'Χριστιανική', 31.1.2013), ο αρμόδιος υπουργός Οικονομίας της Ιαπωνίας προκειμένου να κερδίσει χρήματα η εξαθλιωμένη οικονομία του κράτους. Οχι στην Ελλάδα δεν είπαν, τουλάχιστον ακόμα, κάτι τέτοιο. Αλλη υπόθεση αν το κάνουν πράξη.

ΟΥΤΕ ΟΙ ΝΕΟΙ άνθρωποι δεν πρέπει να παντρεύονται, επειδή είναι πολλοί φτωχοί και τα χρήματα που θα κερδίσουν θα είναι λίγα και έτσι, δεν θα τύχουν εκτίμησης των συντρόφων τους. Κι αυτά ο ίδιος υπουργός, Ταρό Ασο, τον λένε, τα είπε. Ούτε κάτι τέτοιο ειπώθηκε επίσης στην Ελλάδα. Δεν παντρεύονται στην πατρίδα μας οι νέοι άλλωστε.

ΚΙ ΟΜΩΣ πρέπει να παντρεύονται οι νέοι, όταν πραγματικά αγαπιούνται. Την κατάσταση, όσο δύσκολη κι αν είναι, την παλεύουν καλύτερα και οι δύο μαζί. Αυτό ήταν περίπου το συμπέρασμα μιας μεγάλης κουβέντας που κάναμε με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο, με αφορμή τα που είπε ο Γιαπωνέζος.

ΕΙΣ ΤΗ ΡΩΣΙΑ πέσανε κάποιοι μετεωρίτες/ κι εδώ κάτι Μνημόνια τα φάγαμε... σαν πίτες. Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Σιγά που θα ξεχνούσε να γράψει για τα Μνημόνια στη μαντινάδα του ο Ηλίας ο Σταματάκης επειδή ασχολήθηκε σ’ αυτήν με τους μετεωρίτες!

ΗΡΑΚΛΕΙΩΤΕΣ φίλαθλοι στα Χανιά και Χανιώτες φίλαθλοι στο Ηράκλειο στους εκτός έδρας αγώνες των ομάδων τους. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ένα παιχνίδι δεν είναι ένας αγώνας ποδοσφαίρου...

'ΤΟ 1953 είχα διάφορες σκέψεις, αμφιβολίες, ερωτηματικά, προβληματισμούς, ιδέες που δεν μπορούσαν να γίνουν ποιήματα. Ετσι έγραψα μια πρώτη σειρά διηγημάτων που τα συγκέντρωσα στο πρώτο μου βιβλίο «Ζητείται ελπίς». Το τύπωσα μόνος μου με χίλια βάσανα, με τα δικά μου βέβαια έξοδα, με υπερωρίες και ξενύχτια. Τύπωσα 50 αντίτυπα και γυρνούσα από βιβλιοπωλείο σε βιβλιοπωλείο, όχι για να το αγοράσουν. Δωρεάν τους το έδινα, να το βάλουν στην αποθήκη τους. Πλήρης αδιαφορία! Ημουν ένας άγνωστος, φτωχοντυμένος δημόσιος υπάλληλος της δεκάρας. Φτάνω στο Σύνταγμα και κάθομαι σ’ ένα καφενεδάκι. Δίπλα μου εργάτες, άνθρωποι της δουλειάς και του πόνου. Μ’ έπιασαν λυγμοί! Εκλαιγα σαν μικρό παιδί. Με κοιτούσαν με αγάπη και ενδιαφέρον, όπως οι απλοί άνθρωποι του λαού ξέρουν και όχι βέβαια οι διανοούμενοι, οι πολυπράγμονες. Τότε, χωρίς να μπορώ να εξηγήσω πώς, πήρα το αντίτυπο του βιβλίου και το αφιέρωσα στον εαυτό μου. «Στον Αντώνη. Κουράγιο. Αντώνης» και έβαλα τη χρονολογία'.
Από τη συνέντευξη του Αντώνη Σαμαράκη (πηγή: www.xfe.nfe)
'Δηλώνω:/ Επιφυλακτικός/ μπροστά στην τελεία./ Καχύποπτος/ στην εμφάνιση του κόμματος./ Ανήσυχος/ στη θέα του θαυμαστικού./ Ξένος/ μέσα στις παρενθέσεις./ Απροετοίμαστος/ στα υπονοούμενα των αποσιωπητικών./ Ανασφαλής/ στον ερχομό της παύλας/ ερωτευμένος/ με το ερωτηματικό./ Το σημείο στίξης μου'.
Από την ποιητική συλλογή του ιδίου
'Οταν γίνεις ποίημα'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (19.02.2013)