ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΟ Δου Νου Του μας είπε δα πως λάθος έχει κάμει/ αλλά η φοροθύελλα μοιάζει με το τσουνάμι. Κατευθείαν στα βαθιά σήμερα με τη μαντινάδα του Ηλία του Σταματάκη. Κολύμπι στην άγρια θάλασσα των φόρων. Σιγά που θα το παίξει ναυαγοσώστης το Δου Νου Του. Οποιος πνιγεί πνίγηκε.

ΣΕ ΡΟΛΟ επιστάτη του φεουδάρχη (και μη με ρωτήσετε ποιος είναι ο φεουδάρχης) η κυβέρνηση, κατά μια άποψη. Πώς λέμε βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα; Κάπως έτσι. Το δόγμα 'νόμος και τάξη' έχει κατά που φαίνεται πέραση. Κατά που φαίνεται, ωστόσο, πολλές φορές τα φαινόμενα απατούν.

'ΛΥΠΑΜΑΙ για τον Αντρέα - Δημήτρη που πίστεψε καθώς φαίνεται στη βία σαν απάντηση στη βία του συστήματος. Ντρέπομαι όμως για την Ελλάδα που οδηγεί παιδιά σαν τον Αντρέα - Δημήτρη σ? αυτό το σημείο'. Απ? τα που έγραψε ένας καθηγητής του Αντρέα - Δημήτρη Μπουρζούκου, που συνελήφθη ως μέλος των 'Πυρήνων της Φωτιάς' στο Lifo. Λυπόμαστε για τα παιδιά μας, ντρεπόμαστε για την Ελλάδα... Ολοι μας. Τι κάνουμε, όμως, πέραν της λύπης και πέραν της ντροπής; Αυτό είναι το ζητούμενο.

ΑΛΙΜΟΝΟ στο κράτος που έχει εναποθέσει τον ρόλο του εισαγγελέα στους ιεροκήρυκες και τον ρόλο του ιεροκήρυκα στους εισαγγελείς. Δεν πρέπει κάπου να το ?χω διαβάσει. Μπορεί όμως να μου το έχει πει σε ανύποπτο χρόνο ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος και να μου ?ρθε στον νου εν τη ρύμη του... γραψίματος.

'ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ του θαυμασμού και της καταπλήξεως, οφείλεται μάλλον εις την σπάνιν ενός γεγονότος, παρά εις την πραγματικήν του αξίαν. Είμαι βέβαιος, ότι και αυτή η μωρία θα ήτο μέγα πράγμα, εάν διηγκωνίζετο με τους μεγαλοφυείς, όπως με τους στραγαλατζήδες'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ καλή χαρά είναι τον τελευταίο καιρό ο φ(θ)ανατικός Αεκτζής γείτονάς μου. Κι είναι... να μην είναι; Από νίκη σε νίκη, έστω και μ? ένα γκολ διαφορά, πάει η ομάδα μας στον β? γύρο. Αν πάρουμε και το διπλό στην Κέρκυρα, τότε ποιος μας πιάνει, Μήτσο!

ΑΠΟ ?ΔΩ το φέρνω, από ?κει το πάω, όλο και κάποια τρύπα μένει στη στήλη κάποιες φορές κι άντε να την καλύψεις. Αντε και καλύφθηκε, πάλι σήμερα!

ΕΙΡΗΝΗ ΗΡ. Χαβρεδάκη - Μαστοράκη, συντ. δασκάλα - συγγραφέας, Χανιά: Οντως απόλαυσα και χάρηκα το βιβλίο σας για τη μεγάλη οικογένεια των Χαβρέδων με τον γενικό τίτλο 'Το Παϊδοχώρι, το χωριό της ρίζας μας (Χανιά 2011)' που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε και μάλιστα με μια ιδιαίτερα θερμή αφιέρωση, διαβάζοντάς το. Σαν να ήταν μια κινηματογραφική ταινία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου. Διάχυτο το άρωμα μιας άλλης, τόσο κοντινής και μακρινής ταυτόχρονα, μα και τόσο 'αγαπησιάρικης' εποχής. Ιδιαίτερα ομιλητικά τα σκίτσα με τα οποία το διανθίζετε. Χάρη δεν σας οφείλουν ωστόσο μόνο οι Χαβρέδες και οι Παϊδοχωριανοί... Σας ευχαριστώ από καρδιάς!

ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ Αθήνα δεν υπήρχε πιο φθηνό φαγητό από τις φακές. Οποιος έτρωγε σήμαινε ότι βρισκόταν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας. Μια μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές, όταν πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε: 'Α! Διογένη! Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος και αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές'. Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, κοίταξε στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του και αποκρίθηκε: 'Α! φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνέχεια τον άρχοντα'. Από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι 'Να σου πω μια ιστορία'.

'Κύριε/ όταν αφιχθείς/ θα είμαστε φως/ άρτος και ύδωρ/ το τραπέζι είναι στρωμένο, η θύρα ανοιχτή/ έλα και κάθισε μαζί μας/ βοήθησε να μη νομίζω/ ότι μόνο από μακριά είσαι πιστός/ και μίλησέ μου/ με την αβίαστη γλώσσα των ζώων/ που από απόσταση μας παραμονεύουν/ με την αλάθητη πείνα τους'.
Από τους 'Ψαλμούς' του Said
(Μετάφραση: Νταντή Σιδέρη - Speck).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)