ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ υπάρχουσι λησταί νόμιμοι, λησταί - τοκογλύφοι, λησταί - έμποροι, λησταί - χρυσοχόοι, λησταί ενάρετοι, λησταί - ευσεβείς και πλήθος άλλων [...] Αποκαλείτε ημάς κακούργους· αλλά τι είναι εκείνοι οίτινες τα ιερώτερα του ανθρώπου αισθήματα εμπαίζουσι και εμπορεύονται; Εκείνοι οίτινες υποκρινόμενοι τους ευσεβείς και θρήσκους ληστεύουσι τους ανθρώπους;'. Δημήτρης Παπαρηγόπουλος, 'Σκέψεις ενός ληστού ή η καταδίκη της κοινωνίας', 1861.

ΕΙΠΕ ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα! Το σχόλιο που έκανε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, όταν του έθεσα υπόψη το παραπάνω 'πεταχτό', ύστερα από σχετική κουβέντα που κάναμε.

ΚΑΘΕ αγρότης τίμια κερδίζει το ψωμί του/ στ? αμπέλια και στα λίοφυτα περνάει τη ζωή του. Με αφορμή το προχθεσινό συλλαλητήριο των αγροτών στην πλατεία της Αγοράς, μου έστειλε αυτήν τη μαντινάδα, όπως γράφει, η κα Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για όλους μας δουλεύει ήλιο μ? ήλιο ο αγρότης, Νεκταρία. Βουνό το δίκιο του. Μόνο που δεν του το δίνουν και μια ζωή τον κοροϊδεύουν.

ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ για το θέμα των αγροτών οι τρεις αρχηγοί. Σιγά που δεν θα συμφωνούσαν. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι θα συμφωνήσουν και οι αγρότες μ? αυτά που συμφώνησαν. Αν ήταν έτσι εύκολα τα πράγματα για την κυβέρνηση...

ΔΥΟ το λάδι, τρεις το ξίδι, πέντε το λαδόξιδο! Να το αλλάξω. Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο. Ολο και κάτι 'τσιμπάνε' τον τελευταίο καιρό οι τιμές του ελαιολάδου. Απ? το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα...

ΠΗΞΑΜΕ από 'σκουπίδια' στην τηλεόραση. Ευτυχώς που υπάρχουν και μερικές καλές ελληνικές ταινίες για να ξεχαστείς καμιά στάλα και να νοσταλγήσεις τις παλιές, απλές, ανθρώπινες εποχές! 'Βέβαια τα καλά μας τα κανάλια -ιδιωτικά και μη- δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Παρά το γεγονός ότι τα διαμάντια του ?50 και του ?60 κάνουν πολύ καλά νούμερα τηλεθέασης'. Απ? τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', 17.1.2013, το σχόλιο).

ΥΨΩΜΕΝΑ χέρια για λίγο ρύζι. Μακρινή και τοπικά και χρονικά η εικόνα κάπου στην Καλκούτα. Πριν από 30 τόσα χρόνια. Υψωμένα χέρια για λίγα λαχανικά. Κοντινή και τοπικά και χρονικά η εικόνα. Κάπου στην Αθήνα, μόλις προχθές.

ΓΙΑΝΝΗ Γ. Χρηστάκη, επιτ σχολ. σύμβουλο - συγγραφέα, Ηράκλειο: Σ? όλους τους Μυθιανούς, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνέβαλαν στην πρόοδο και την προκοπή του τόπου τους αφιερώνεις το 256 σελίδων μεγάλου σχήματος, βιβλίο σου 'Το χωριό μου Μύθοι (Μίνθη) Ιεράπετρας', φίλε! Επίτρεψέ μου, ωστόσο, να πω ότι το ξεχωριστό στο είδος του 'πόνημά' σου, πραγματικά έργο ζωής, διαβάζεται με το ίδιο ενδιαφέρον και από όλους εμάς που είδαμε το φως του ήλιου σε τέτοια λογής αγαπησιάρικα χωριά. Η γνωριμία με τους Μύθους, μέσα από την ιστορία, τους θρύλους, τις παραδόσεις και τα κοινωνικά δρώμενα, μας δίνει την ευκαιρία, βλέπεις, να ταξιδέψουμε κι εμείς στην πατρίδα των παιδικών μας χρόνων.

ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ της Φλειασίας (πόλη κοντά στη Σικυώνα) έπειτα από συνεχείς παρατηρήσεις κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κατά την εμφάνιση ενός αστερισμού που ονόμαζαν 'Αίγα' καταστρέφονταν πολλά από τα αμπέλια της περιοχής. Αποφάσισαν, λοιπόν, να στήσουν στην αγορά της πόλης τους μια ορειχάλκινη κατσίκα και να την τιμούν. Με αυτόν τον τρόπο νόμιζαν ότι θα εξιλέωναν τον αστερισμό. Φαίνεται ότι η προσπάθειά τους απέδωσε, αφού για αιώνες γιόρταζαν κάθε χρόνο με λαμπρότητα την κατσίκα - αστερισμό και επιχρύσωναν το άγαλμά της'. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Κύριε/ Είμαι πενήντα χρόνια ράπτης/ Ράβω κοστούμια/ Κι εμπορεύομαι υφάσματα./ Με την πρώτη το βαμβάκι/ Από το κασμίρι διακρίνω/ το μάλλινο καλά γνωρίζω/ Κύριε,/ Απόψε το βράδυ που κάνει κρύο και φυσά/ Τι ρούχο να ρίξω επάνω μου/ Για να υποδεχτώ/ Τον ξένο/ που χτυπάει την πόρτα;'.

Το ποίημα 'Απορία' του Λεωνίδα Κακάρογλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (08.02.2013)