Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ


ΤΟΤΕ ΟΙ ΑΒΑΡΟΙ, οι Πέρσες, οι Αραβες, οι Πατσινάκες, οι Ρώσοι, οι Φράγκοι, οι Τούρκοι... Τώρα 'έρχονται ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μας, το παμπάλαιο χώμα πατώντας', για να χρησιμοποιήσω, παραφράζοντάς το ελάχιστα, ένα απόσπασμα του Οδυσσέα Ελύτη από το 'Αξιον Εστί'.



ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ Στρατηγώ τα νικητήρια/ Ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια/ Αναγράφω σοι η Πόλις σου Θεοτόκε./ Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον,/ Εκ παντοίων με κινδύνων ελευθερώσον/ Ινα κράζω σοι, Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε!'.

ΓΙΑ ΠΕΜΠΤΗ και τελευταία φορά εφέτος θα ψάλουμε στις εκκλησίες μας στεντορεία τη φωνή το 'Τη Υπερμάχω'. Το άσμα ασμάτων 'του ένδοξού μας βυζαντινισμού', για να χρησιμοποιήσω μια φράση του Κ.Π. Καβάφη. Τον ευχαριστήριο προς την Παναγία παιάνα των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης, μετά τη λύση της πολιορκίας της από τους Αβάρους, κατά τον Συναξαριστή!

ΤΟΤΕ ΟΙ ΑΒΑΡΟΙ, οι Πέρσες, οι Αραβες, οι Πατσινάκες, οι Ρώσοι, οι Φράγκοι, οι Τούρκοι... Τώρα 'έρχονται ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μας, το παμπάλαιο χώμα πατώντας', για να χρησιμοποιήσω, παραφράζοντάς το ελάχιστα, ένα απόσπασμα του Οδυσσέα Ελύτη από το 'Αξιον Εστί'.

'ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ η Ευρωπαϊκή Ενωση να μην επιλέγει τα θύματά της, όπως αυτή νομίζει ότι πρέπει να επιλέξει, γιατί έτσι δημιουργεί ένα χάσμα μεταξύ των ονείρων των ευρωπαϊκών λαών, ότι μπορεί η Ευρωπαϊκή Ενωση να είμαι μια στέγη για όλους τους αδύναμους', δήλωσε προ ημερών ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας. 'Το θέμα, πρόεδρε, δεν είναι ζήτημα επιλογής θυμάτων, αλλά να μην υπάρχουν θύματα'. Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013) το σχόλιο.

ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ εχθροί είναι αυτοί που υφέρπουν στις φλέβες του έθνους επιδιώκοντας τον αφανισμό του. Δεν παύει να το επισημαίνει αυτό στις κουβέντες που κάνει ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω;

'TH XΩΡΑ ΜΑΣ κατέστρεψαν δυο κόμματα μεγάλα,/ που τα εμπιστευτήκαμε και χάσαμε την μπάλα'. Εχει δίκιο, πλην όμως μόνο κατά το ήμισυ, κατά τη γνώμη μου, ο Εννιαχωριανός. Εμείς που τα εμπιστευτήκαμε δεν έχουμε ευθύνη, Γιάννη; Οι μωρές παρθένες είμαστε;

O AΠΟΘΑΝΩΝ δεδικαίωται, συνηθίζουμε να λέμε. Οι Βρετανοί, ωστόσο, δεν το είπαν αυτό στην περίπτωση της αποθανούσης Μάργκαρετ Θάτσερ. Πολλοί είναι αυτοί που υποφέρουν ακόμα από τα πεπραγμένα της δεκαετούς πρωθυπουργικής θητείας της. Αφήστε που έδωσε το κακό παράδειγμα με τον... θατσερισμό της!

ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΑΠΑΝΙΔΑ, επίτιμο μέλος Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ποιητή, Αθήνα: Η ανέκδοτη δουλειά σου, της μεταφοράς στη Νεοελληνική του Ακάθιστου Υμνου, την οποία είχες την καλοσύνη να μου στείλεις, μου άρεσε πολύ. Και βέβαια θα χαρώ να βρεθεί κάποιος εκκλησιαστικός φορέας για να την εκδώσει και να γίνει ευρύτερα γνωστή.

'ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ τον συναξαριστή ο Υμνος (Ακάθιστος Υμνος) δημιουργήθηκε το 626 μετά τη σωτηρία της Κωνσταντινουπόλεως από την πολιορκία των Αβάρων και Περσών, οπότε και εψάλη για πρώτη φορά. Η Παναγία η Βλαχερνιώτισσα, την εικόνα της οποίας ο πατριάρχης Σέργιος -του αυτοκράτορα Ηρακλείου ευρισκομένου σε εκστρατεία εναντίον των Περσών- περιέφερε στην πόλη και ενεθάρρυνε τα πλήθη, θεωρήθηκε η σώτειρα της Πόλης. Πιστεύεται δηλαδή ότι αυτή με τον ανεμοστρόβιλο και την τρικυμία που προκάλεσε, βύθισε τα περισσότερα καράβια και έτρεψε σε άτακτη φυγή τους πολιορκητές, οι οποίοι συν τοις άλλοις από τη βοή του ενθουσιώντος πλήθους πίστεψαν ότι οι πολιορκούμενοι είναι πολλοί και μεταξύ αυτών και στρατός'. Από το βιβλίο του Εμμανουήλ Δ. Μαλαθράκη 'Ο Ακάθιστος Υμνος (Χαιρετισμοί) και ο Κανόνας του'.

'Χαίρε, αχτίδα ήλιου πνευματικού·/ χαίρε, βολίδα μ’ αβασίλευτη λάμψη./ Χαίρε, αστραπή που τις ψυχές καταυγάζεις·/ χαίρε, βροντή που τους εχθρούς καταπλήσσεις./ Χαίρε, που ανεβάζεις τον μεγάφωτο ήλιο·/ χαίρε, που εκπηγάζεις τον ποταμό τον πολύνερο./ Χαίρε, το σύμβολο της πνευματικής αναγέννησης·/ χαίρε, που διαλύεις τους ρύπους της αμαρτίας./ Χαίρε, το λουτρό που καθαρίζει τη συνείδηση·/ χαίρε, το ποτήρι που κερνάς ευφροσύνη./ Χαίρε, που αναδίδεις το άρωμα του Χριστού·/ χαίρε, αγαλλίαση μυστικού δείπνου./ Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε'.
Από το 21ο Οίκο των Χαιρετισμών (μετάφραση απ’ το ανέκδοτο βιβλίο του Κώστα Καλαπανίδα 'Ο Ακάθιστος Υμνoς').

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου