ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΚΑΙ ΣΤΟΝ Μεγάλο Παππού της Κρήτης, τον Αγιο Ειρηναίο Γαλανάκη η σκέψη μου καθώς αύριο τελείται στον καθεδρικό Ναό του Καστελιού στον Αγιο Σπυρίδωνα, το εξάμηνο μνημόσυνό του. Πάντα αναμμένο το κερί μας στη μνήμη του. Πάντα ωσεί παρών ο Γέροντας!
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΕΝΙΩΘΑ πως ζούμε και υπάρχουμε σε δύο Ελλάδες. Η μια είναι αυτή που μας πεθαίνει και η άλλη αυτή που μας δίνει ανάσες, αλλά και αφορμές να νιώθουμε περήφανοι. Κι αν το όνειρό μας για μια άλλη Ελλάδα έχει ακόμα χρώμα, είναι γιατί κάποιοι μεγάλοι Ελληνες ήξεραν να ζωγραφίζουν έτσι ώστε η όποια ουτοπία να μετατρέπεται σε θαύμα”. Νίκος Καζαντζάκης.

ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ πριν τον φετινό εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, σήμερα και κατ’ αρχάς στην Ελλάδα του ’40, στους Ελληνες που έγραψαν ιστορία αφήνοντας άναυδη την Ευρώπη και όχι μόνο με την ανδρεία τους, ο νους μας. Στη γενιά του Σαράντα. Στους πατεράδες και στις μανάδες μας, στους παππούδες και στις γιαγιάδες μας. Στους Ελληνες της Ωραίας Ελλάδας. Της Αλλης Ελλάδας. Της Ελλάδας που ποτέ δεν πεθαίνει και ξέρει να μετατρέπει την ουτοπία σε θαύμα.

ΚΑΙ ΣΤΟΝ Μεγάλο Παππού της Κρήτης, τον Αγιο Ειρηναίο Γαλανάκη η σκέψη μου καθώς αύριο τελείται στον καθεδρικό Ναό του Καστελιού στον Αγιο Σπυρίδωνα, το εξάμηνο μνημόσυνό του. Πάντα αναμμένο το κερί μας στη μνήμη του. Πάντα ωσεί παρών ο Γέροντας!

“ΟΜΩΣ ΦΟΒΟΥΜΑΙ σήμερα. Φοβούμαι κείνο που ξαρματώνει τις ψυχές και αχαμνίζει τον άνθρωπο. Κείνο που νερουλώνει το αίσθημα και παραιτά το χρέος [...] Φοβούμαι και θέλω να ξυπνήσω τους βιγλάτορες της Κρήτης και ν’ αβιζάρω τα νιάτα της”. Από το βιβλίο του Ειρηναίου Γαλανάκη “Ο Χριστός σημάδεψε την Κρήτη!”.

ΩΣΤΟΣΟ, ΜΗΝ ξεχαστώ, του Αγίου Δημητρίου, μεγάλη η Χάρη του σήμερα. Χρόνια πολλά στους Δημήτρηδες και στις Δήμητρες, λοιπόν! Μα και χρόνια πολλά και στους κατοίκους των χωριών του Νομού μας που τον έχουν προστάτη. Του Πλατανιά, της Ραμνής, του Φωτακάδω… Βοήθειά μας ολωνών, ο όπως και τον Αγιο Γεώργιο “δημοφιλής” Αγιος! Κι αν την έχουμε ανάγκη!

ΚΑΒΑΛΑ ΣΤ’ άλογά τους, άσπρο κάτασπρο του Άι-Γιώργη, κοκκινωπό τ’ Άι-Δημήτρη -δείχνουν με τα όπλα που κρατούν πως είναι αποφασισμένοι να μας προστατέψουν από κάθε κακό. Ιδιαίτερα τους γεωργούς και τους κτηνοτρόφους, όπως γράφει στο “Λαογραφικό Ημερολόγιό” της η Αικατερίνη Τσοτάκου – Καρβέλη.

ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ Ρίτσας Χατζηδάκη, έναν χρόνο μετά το φευγιό της, αυτές τις μέρες. Της Ρίτσας της “Αρένας”, της θεατρικής ομάδας που έχει γράψει τη δική της ξεχωριστή ιστορία στο πολιτισμικό γίγνεσθαι της μικρής μας πόλης. Στη Ρίτσα είναι αφιερωμένες οι παραστάσεις που δίνουν σήμερα, αύριο και μεθαύριο στο “Μοναστήρι του Καρόλου”, με το έργο του Μόρις Πάνιτς “Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ”, τα “παιδιά” της, τα παιδιά της Θεατρικής Σκηνής “Ρίτσα Χατζηδάκη”.

«Ο ΗΡΩΙΚΟΣ στρατός μας, ηλεκτρισμένος από το μεγάλο “όχι”, έτρεξε στα ηπειρωτικά βουνά, όπου οι λίγοι φρουροί των συνόρων μας πολεμούσαν με αυταπάρνηση, για να υπερασπιστούν το πάτριο έδαφος. Χωρίς να φοβηθεί ο στρατός μας το πλήθος του εχθρού, τα μηχανοκίνητα μέσα του, τα τανκς και τα βομβαρδιστικά του, όρμησε με την ξιφολόγχη στα χέρια κατά των Ιταλών. Και μέσα σε λίγες ημέρες το θαύμα έγινε. Οι Ιταλοί πανικόβλητοι και κατατσακισμένοι φεύγουν προς τη Β. Ηπειρο. Οι νίκες η μια μετά την άλλη στεφανώνουν τα ελληνικά όπλα και δίνουν φτερά στους ηρωικούς πολεμιστές μας. Τα κατορθώματά τους στην Πίνδο, στον Καλαμά, στο Μοράβα, στην Κορυτσά, στην Κλεισούρα και στις άλλες θρυλικές μάχες στην Αλβανία θα μένουν σαν υπέρλαμπρα μετέωρα, που θα φωτίζουν τους λαούς στον δρόμο προς τη θυσία για την ελευθερία”. (Ελληνική Ιστορία των νεοτέρων χρόνων, Στ’ Δημοτικού, ΟΕΔΒ, Αθήνα 1985).

“Τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια/ σωπαίνει, ακούει κι όσα του λες τα δένει κομπολόγια./ Και κάποιο βράδυ     -πες σαν χτες- υψώνει το κεφάλι/ κι αστράφτουνε τα μάτια του κι αστράφτει ο νους του πάλι./ Κι όπως περνάν κι όπως βροντάν, μαδάει ο αγέρας ρόδα/ κι από τη λάσπη ξεκολλά της Ιστορίας η ρόδα./ Και τούτο το περήφανο, τ’ άμετρο ψυχομέτρι,/ μόνη σημαία το φως κρατεί, μόνο σπαθί τ’ αλέτρι./ Κι από τους τάφους ξεκινάν όλοι οι νεκροί του Αγώνα/ και μπαίνουν πάλι στη σειρά με σιδερένιο γόνα”.
Από το ποίημα “Ο Λαός” του Γιάννη Ρίτσου”.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (26.10.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta/#ixzz2ip5hsVK9