ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 ΠΟΛΛΑ ψέματα είπαμε, ας πούμε και μια αλήθεια/ φορτώσαμ’ έναν ποντικό σαράντα κολοκύθια/ Τα κολοκύθια είχαν νερό και το νερό βατράχια/ και τα βατράχια λάλαγαν κι ο ποντικός εσκιάχτη”. Ας μείνω μέχρις εδώ. Η όποια αλήθεια ή το όποιο ψέμα, έτσι για το καλό, ειπώθηκε άλλωστε. Αχ, αυτές οι ψεύτικες αλήθειες! Αχ, αυτά τα αληθινά ψέματα!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΕΣΤΗΣΕ Ο έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη/ Κι η Φύση βρήκε την καλή και της γλυκιά της ώρα/ Νερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα/ Χύνονται μες στην άβυσσο τη μοσχοβολισμένη”. Από τους “Ελεύθερους Πολιορκημένους” του Διονυσίου Σολωμού. Απρίλης από σήμερα! Καλό μήνα, λοιπόν!

ΣΤΗ ΘΕΑ Αφροδίτη, στη θεά του Ερωτα, είχαν αφιερώσει τον τέταρτο μήνα του χρόνου οι Ρωμαίοι που όλα ανοίγουν. Ανοιξιάτη, Λαμπριάτη ή Λαμπριάρη, αλλά και Άι Γιωργίτη, απ’ τη μεγάλη γιορτή που περιλαμβάνει και Κερασάρη, εκεί που πρωτοβγαίνουν τα κεράσια, τον λέει ο λαός μας. Αγαπημένος μήνας!

ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ μέρα του Απρίλη, το πρώτο χαριτωμένο έθιμο, ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη: το πρωταπριλιάτικο ψέμα. Απ’ τους Κέλτες ξεκίνησε, σύμφωνα με μια εκδοχή, όπως διαβάζω στο Διαδίκτυο. Ψαράδες ήταν και την 1η τ’ Απρίλη έβγαιναν στο ψάρεμα, οπότε καταλαβαίνετε.

“ΕΙΠΑΜΕ ΠΟΛΛΑ ψέματα, ας πούμε και μια αλήθεια/ φορτώσαμ’ έναν ποντικό σαράντα κολοκύθια/ Τα κολοκύθια είχαν νερό και το νερό βατράχια/ και τα βατράχια λάλαγαν κι ο ποντικός εσκιάχτη”. Ας μείνω μέχρις εδώ. Η όποια αλήθεια ή το όποιο ψέμα, έτσι για το καλό, ειπώθηκε άλλωστε. Αχ, αυτές οι ψεύτικες αλήθειες! Αχ, αυτά τα αληθινά ψέματα!

ΜΟΝΟ “ΑΒΡΟΧΟΙΣ ποσί” δεν πέρασε απ’ τη Βουλή προχθές κατά τη συζήτηση και την ψηφοφορία του περίφημου πολυνομοσχεδίου – σκούπα η Κυβέρνηση των Δύο Εταίρων. Οτι έγινε πάντως η δουλειά, έγινε. Μιλημένα, τιμημένα τα συμφωνημένα με την τρόικα. Πάμε γι’ άλλα.

ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΡΕΙΣ και εχάθη η πατρίς! Γερμανός (ο Βίσμαρκ συγκεκριμένα) το είπε, Ελληνας, ωστόσο, το μετάφρασε. Δεν το ήξερα μέχρι τις προάλλες που μου το είπε ένας φίλος πολιτικός απ’ τα παλιά. Καλό, ε; από καθηγητάδες που υπόσχονται τη σωτηρία μας τελευταία άλλο τίποτα!

ΚΑΙ ΜΟΝΟ ότι πήγε στη βρύση των “πλέι οφ” της ανόδου στη Σούπερ Λιγκ ο Α.Ο. Χανίων είναι άθλος. Να πιει και νερό, η ευχή όλων μας για να πιούμε κι εμείς μαζί του. Αλλη ιστορία ο Πλατανιάς…

“ΠΩΣ ΤΟ κατέχει η μάνα μου απού ’χει αποθάνει/ κι όντε πονώ θωρώ ντηνε, την αγρυπνιά τζη κάνει”. Στη μάνα του και στη μάνα μου, αλλά και σ’ όλες τις μανάδες αφιερώνει, λέει, τούτη τη μαντινάδα ο κατά δήλωσή του καθημερινός αναγνώστης της στήλης Θανάσης Ανδρουλάκης. Τα που γράφω για τη μάνα μου, του αρέσουν πολύ, μου είπε.

ΡΟΥΣΟ Γ. ΜΑΓΑΡΑΚΗ, μαθηματικό – συγγραφέα, Ηράκλειο Κρήτης: Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι “δεν έχουν χαθεί όλα, παρά τις ξένες και άσχετες με τον λαό μας επεμβάσεις”, στα ήθη και τα έθιμά μας, όπως υπογραμμίζεις στον πρόλογο του πολύ όμορφου βιβλίου σου “Περασμένα, μα όχι ξεχασμένα”, που εκδόθηκε με χορηγία του Πολιτιστικού Συλλόγου Χουδετσίου Ηρακλείου. Σ’ ευχαριστώ πολύ που με συμπεριέλαβες στους αποδέκτες του και μου δίνεις τη χαρά να “ξαναεπισκεφτώ” το Χουδέτσι και να ζήσω μέσα από τις μικρές ιστορίες των ηρώων του τα περασμένα…

Ο ΠΥΡΡΩΝ, που έφτασε ως την Ινδία και συναναστράφηκε εκεί με γυμνοσοφιστές και μάγους, κρατούσε διαρκώς την ίδια αταραξία και δεν αναγνώριζε την εγκυρότητα των αισθήσεων. Λέγεται ότι κάποτε που του περιποιούνταν μια πληγή με αντισηπτικές αλοιφές και τομές και καυτηριασμούς δεν έκανε ούτε έναν μορφασμό. Λέγεται ακόμη ότι κάποτε που ταξίδευε διά θαλάσσης και ξέσπασε φουρτούνα, ενώ οι συνταξιδιώτες του τα είχαν χάσει, αυτός γαλήνιος και ατάραχος, τους έδειξε ένα γουρουνάκι που έτρωγε αμέριμνο μέσα στο πλοίο και παρατήρησε ότι και ο σοφός σε τέτοια κατάσταση θα πρέπει να διατηρεί τον εαυτό του. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Στην άκρη ενός γκρεμού, ένα κορίτσι, ωραίο/ σαν Απρίλης και μοσχοβολιστό σαν άγριο ρόδο,/ δρέπει άγρια ρόδα, μαργαρίτες κι ανεμώνες/ για να στολίσει τη ζωή του που θαρρεί πως είναι αιώνια κι όχι εφήμερη όπως αυτή/ των λουλουδιών που δρέπει./ Στο βάθος του γκρεμού, ένα κορίτσι, ωραίο σαν/ Απρίλης, διαμελίζεται σε χίλιες δυο ανεμώνες”.
Από το ποίημα “Τότε που η σιωπή τραγουδούσε”
του Αργύρη Χιόνη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (01/04.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-82/#ixzz2xdET2fe1
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook