“ΚΑΜΠΑΝΑ κάνω την καρδιά για να της πω να παίξει/ και αναστάσιμες ευχές στους φίλους μου να μπέψει!”. Μ’ αυτήν τη μαντινάδα εγκαινιάζω στη στήλη τη Διακαινήσιμο εβδομάδα, την Εβδομάδα τω Σκολώ, που έλεγε η μάνα μου. Εκ των ων ουκ άνευ ότι θα χρησιμοποιώ και το “Χριστός Ανέστη” αντί για “καλημέρα”, αν όχι για 40, τουλάχιστον για κάποιες μέρες. Για να μην ξεχνιέται η συνήθεια των παλιών μας…
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
“ΚΑΜΠΑΝΑ κάνω την καρδιά για να της πω να παίξει/ και αναστάσιμες ευχές στους φίλους μου να μπέψει!”. Μ’ αυτήν τη μαντινάδα εγκαινιάζω στη στήλη τη Διακαινήσιμο εβδομάδα, την Εβδομάδα τω Σκολώ, που έλεγε η μάνα μου. Εκ των ων ουκ άνευ ότι θα χρησιμοποιώ και το “Χριστός Ανέστη” αντί για “καλημέρα”, αν όχι για 40, τουλάχιστον για κάποιες μέρες. Για να μην ξεχνιέται η συνήθεια των παλιών μας…
“ΧΡΙΣΤΟΣ Ανέστη εκ νεκρών για όλους τους ανθρώπους/ κάθε φυλής και χρώματος σ’ όλους της γης τους τόπους”.Η μια απ’ τις δυο αναστάσιμες μαντινάδες που μου έστειλε ο κατά δήλωσή του “λεξιπλόκος” φίλος μοναχός. Η αλλη: “Οποιος νομίζει ο Χριστός πως είν’ μόνο δικός του/ να δει τον ήλιο που σκορπά σ’ όλους παντού το φως του”.
Ο,ΤΙ ΗΤΑΝ ο Ηρακλής, κατά κάποιο τρόπο για τους αρχαίους είναι ο Αϊ-Γιώργης, που γιόρταζε χθες (χρόνια πολλά στους Γιώργηδες και στις Γεωργίες και διά της στήλης επ’ ευκαιρία) για τους νεοέλληνες. Με διαφορά ο πιο αγαπητός Αγιος, που καβάλα στ’ άσπρο άτι του εξουδετερώνει με το κοντάρι του τον κάθε εχθρό που απειλεί τον απροστάτευτο άνθρωπο.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ σημαντική για τον αγροτικό και κτηνοτροφικό πληθυσμό της χώρας μας η ημέρα της γιορτής του Αγίου “που θαρρείς και ισοδυναμεί με Πρωτοχρονιά για ορισμένα πράγματα” όπως γράφει στο βιβλίο της “Λαογραφικό Ημερολόγιο” η Αικατερίνη Τσοτάκου – Καρβέλη.Γιατί αυτή τη μέρα κάνανε όλες τις συμφωνίες και τις προσλήψεις υπηρετών, ψυχογιών όπως τους έλεγαν, των βοσκών, των αγροφυλάκων και παλιότερα των παπάδων. “Ακόμη και χρήματα αν δανείζονταν, ορόσημο για την επιστροφή ήταν η γιορτή του Αϊ Γιώργη” γράφει.
ΜΕ ΠΟΙΑΝ καρδιά να γιορτάσουν χθες οι Ασηγωνιώτες κατά κύριο λόγο και οι κοντοχωριανοί τους τον Αϊ Γιώργη... Θύμα των άσκοπων και δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις εγκληματικών πυροβολισμών ο Γιώργος Γυπαράκης που έφυγε λαμπριάτικα στον ανθό της νιότης του σε ώρα γλεντιού. Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός στο Μυριοκέφαλα, στο χωριό του στην Αση – Γωνιά, στην ποδοσφαιρική ομάδα της οποίας έπαιζε και στα γυρόχωρα. Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός όπως και στις Καλύβες για τα θύματα, μεγαλοβδομαδιάτικα στον Μολώχ της ασφάλτου. Ματωμένη η Λαμπρή στον Αποκόρωνα!
ΝΑ ’ΤΑΝΕ κάθε μέρα του Αϊ Γιώργη… Αυτό παρακαλούσαμε όταν ήμασταν παιδιά με τον αδελφό μου τον Αντώνη…Ο Αϊ Γιώργης ήταν βλέπετε ο προστάτης Αγιος του πατέρα μας και δεν κάναμε καμιά δουλειά την ημέρα της Χάρης του. Αυτός, όπως μας έλεγε, τον έσωσε απ’ τους Γερμανούς όταν έφτασε έναν χρόνο μετά την κατάρρευση του μετώπου στην Αλβανία απ’ την Πελοπόννησο στις Μένιες μ’ ένα σαπιοκάραβο στις 23 Απριλίου 1942 κι είχε ταχθεί!
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΛΟΥΠΑΣΑΚΗ, πρόεδρο Συλλόγου Κισαμιτών Αττικής “Η Κίσαμος” Αθήνα. Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά εν τω ευ το πολύ! Τι σημασία έχει αν η εφημερίδα του Συλλόγου σας που έφτασε ήδη τα 155 φύλλα, είναι όλη κι όλη ένα μόλις τετρασέλιδο; Δεν θέλει πολύ χώρο για ν’ αναπνέει εκτός Κισάμου η Κίσαμος! Σας συγχαίρω για την προσπάθειά σας και σας ευχαριστώ που μου τη στέλνετε…
ΑΝΑΒΙΩΣΕ, λέει, κι οφέτος, γι’ άλλη μια χρονιά, χθες στην αυλή της εκκλησίας του Αϊ Γιώργη στο Αργυρομούρι της Εξώπολης Αποκορώνου, το μοναδικό και πανάρχαιο έθιμο του λεριού, όπως μου είπε τηλεφωνικά ο φίλος μου ο Αντώνης, γνωστός και ως Αναγνώστης, Καπαδουκάκης.Σύμφωνα μ’ αυτό οι βοσκοί βάζουν σ’ ένα λέρι, μπαρούτι, σκόρδο, αλάτσι και λιβάνι. Σ’ αυτά προσθέτει ο παπάς, μετά το τέλος της λειτουργίας και αφού ευλογήσει τα πρόβατα, αγιασμό και γυρίζοντας πλάτη το πετά πάνω τους. “Σ’ όποιο, ωζό δώσει το λέρι, του το φορούν για 40 μέρες”, μου είπε. Μετά κρατούνε το πετραχήλι του παπά και περνούν από κάτω πρώτα όλα τα πρόβατα κι ύστερα οι βοσκοί και οι άλλοι προσκυνητές…
“Εκλαιε η ρηγοπούλα και φιλούσε/ του Γιώργη του καβαλάρη τα χέρια/ που της είχε γλυτώσει τη ζήση./ Εκλαιε κι ο πολεμιστής κ’ ευλογούσε/ την ομορφιά που του ’δωσε θάρρος/ μ’ ένα έργο τρανό να λυτρώσει/ την αντρίκεια ψυχή του για πάντα”. To ποίημα “Αϊ Γιώργης” του Παντελή Πρεβελάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (24.04.2014)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-86/#ixzz2zniNumtP
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου