Eυχαριστώ εκ βαθέων όλους μαζί κι έναν – έναν χωριστά αυτούς που ήρθαν, κι ήταν τόσοι πολλοί στην παρουσίαση της ΚΑΖΟΒΑΡ. Και βέβαια ονομαστικά τους συντελεστές τόσο της έκδοσης του βιβλίου, όσο και αυτούς της παρουσίασης. “Να λες, παιδί μου, ευχαριστώ, και να το λες με την καρδιά σου με το παραμικρό”, η παραγγελιά (μια απ’ τις ακριβές παραγγελιές) της μάνας μου!
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΠΡΩΙ – ΠΡΩΙ χθες, με το που ξύπνησα, ο κύβος ερρίφθη δίχως δεύτερη σκέψη. Να γράψω πρώτα τα “πεταχτά”, που διαβάζετε σήμερα, για να μην έχω την έγνοια τους και ν’ ασχοληθώ στη συνέχεια με την προετοιμασία της παρουσίασης του βιβλίου μου (της ποιητικής συλλογής – σύνθεσης “ΚΑΖΟΒΑΡ”) που θα γίνει το βράδυ (έγινε) στον αύλειο χώρο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”.
ΕΚ ΤΩΝ ων ουκ άνευ, βέβαια, ότι είμαι (ήμουν) μέσα στην καλή χαρά απ’ τη νίκη – θρίαμβο της εθνικής μας ομάδας επί της Ακτής Ελεφαντοστού και την πρόκρισή της στους 16 του Μουντιάλ. Ας αρχίσω, λοιπόν, μ’ αυτό!
ΞΕΦΡΕΝΟΙ σ’ όλη την Ελλάδα οι πανηγυρισμοί απ’ τη νίκη της Εθνικής μας, μια νίκη που την είχαμε, κατά κάποιο τρόπο ανάγκη, για την τόνωση του αυτοσυναισθήματός μας. “Στη φτώχεια μας ενιώσαμε περήφανοι για σενα/ που τη σημαία ύψωσες τη γαλανή στα ξένα”. Η σχετική μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω κινητού, απευθυνόμενος στην Ενική μας, ο φίλος μοναχός! Και μη μου πείτε ότι δεν εκφράζει το λεγόμενο δημόσιο αίσθημα!
“ΠΟΙΟΣ θα το πίστευε ότι την Ελλάδα θα τη σώσει ένας Σαμαράς”! Από σχόλια στο διαδίκτυο για τη νίκη της Εθνικής μας επί της Ακτής Ελεφαντοστού, άλλο τίποτα! Το κοντό του ο ένας, το μακρύ του ο άλλος.
“ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ οπαδός μιας ομάδας, σου προσφέρει μια συναισθηματική φόρτιση που μπορεί να συγκριθεί με τη φόρτιση μιας πολιτικής ή θρησκευτικής ένταξης, με αποτέλεσμα σήμερα να μπορούμε να πούμε ότι όλες οι ποδοσφαιρικές ομάδες αντιπροσωπεύουν τα πατριωτικά αποθέματα σε έναν κόσμο που όλο και λιγότερη σημασία έχουν οι πατρίδες και οι σημαίες”. Από το Διαδίκτυο (συγκεκριμένα απ’ τη σελίδα της αδερφής μου της Χρύσας η αλίευση αυτού του “πεταχτού” που είναι απόσπασμα απ’ το βιβλίο του Μ.Β. Μονταλμπάν “Ποδόσφαιρο: Μια θρησκεία σε αναζήτηση θεού”. Ποιος είπε ότι δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρή υπόθεση το ποδόσφαιρο; Πάμε παρακάτω, αλλάζοντας θέμα!
ΑΝ ΕΧΩ (είχα) άγχος για τη σημερινή (χθεσινή) εκδήλωση της παρουσίασης του βιβλίου μου; Και βέβαια έχω (είχα) γιατί να το κρύψω; Πάντα έχω σε ανάλογες περιπτώσεις, όπως σε μια απλή ομιλία που πρόκειται να κάμω. Πρόκειται για ένα δημιουργικό άγχος, θέλω να πιστεύω, ωστόσο.
ΟΧΙ δεν ξέρω αυτήν την ώρα τι ακριβώς θα πω (είπα) στην αντιφώνησή μου, που θα γίνει (έγινε) στο τέλος της περί ης ο λόγος παρουσίασης. Εκ των ων ουκ άνευ, πάντως, ότι θα ευχαριστήσω (ευχαρίστησα) εκ βαθέων όλους μαζί κι έναν – έναν χωριστά αυτούς που θα έρθουν (ήρθαν). Και βέβαια ονομαστικά τους συντελεστές τόσο της έκδοσης του βιβλίου, όσο και αυτούς της παρουσίασης. “Να λες, παιδί μου, ευχαριστώ, και να το λες με την καρδιά σου με το παραμικρό”, η παραγγελιά (μια απ’ τις ακριβές παραγγελιές) της μάνας μου!
ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Βαγγέλη, η λέξη ΚΑΖΟΒΑΡ, με ρώτησε ένας καλός μου φίλος τα τέλη του Μάρτη του 1987 όταν με είδε να κυκλοφορώ με μερικά αντίτυπα της πρώτης έκδοσης της ΚΑΖΟΒΑΡ, απ’ τον “Φιλιππότη”, που μύριζαν ακόμα μελάνι, ανά χείρας. Ετσι ονόμασα μια φανταστική πόλη – χώρα, του είπα. Μια πόλη – χώρα που μπορεί να βρίσκεται παντού και στην οποία ζούνε όλων των λογιών οι άνθρωποι: αυτοί που κάνουνε με παντοίους τρόπους το κακό, αυτοί που πασχίζουν για το καλό κι αυτοί που δεν κάνουν τίποτα για να μη χάσουνε την ησυχία τους. Και μέσα στον κάθε άνθρωπο βρίσκεται αυτή η πόλη – χώρα, η εν είδει κριτικής παρατήρηση της Ευδοκίας που ήταν μαζί μου, μια παρατήρηση που συχνά τη σκέφτομαι.
“Ομως, δεν μπορούμε να ζούμε σε ησυχία, όταν τα δάχτυλα της καθημερινής ανάκρισης/ ματώνουν τις ουλές της ψυχής μας/ Να γιατί/ προσευχόμαστε στην πεταλούδα/ που ζήτησε απ’ το’ αυγινό φως/ έρωτα μαζί του/ να μπορέσουμε κάποιαν άνοιξη,/ να προσφέρουμε εμείς/ το μπουκέτο με τις ηλιαχτίδες/ στο μπούστο της με τις ηλιαχτίδες/ στο μπούστο της μέρας”. Από το ποίημα του γράφοντος “Η ησυχία μας(;)” (“ΚΑΖΟΒΑΡ”, Γ’ έκδοση, 2014). ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! (petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (26.06.2014)
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου