ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ ολόγεμο στέκω και σε ξανοίγω/ κι αποξεχνώ τη μοναξιά με σένα όντε σμίγω. Κατάτρουλα στον ουρανό τ’ ολόγεμο φεγγάρι/ στέκει και καθρεφτίζεται μες στο γιαλό με χάρη. Φεγγάρι μου σε βάλανε τ’ άστρα πάλι στη μέση/ ετούτηνε η ζωγραφιά και τίνος δεν αρέσει!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ ολόγεμο στέκω και σε ξανοίγω/ κι αποξεχνώ τη μοναξιά με σένα όντε σμίγω. Κατάτρουλα στον ουρανό τ’ ολόγεμο φεγγάρι/ στέκει και καθρεφτίζεται μες στο γιαλό με χάρη. Φεγγάρι μου σε βάλανε τ’ άστρα πάλι στη μέση/ ετούτηνε η ζωγραφιά και τίνος δεν αρέσει!

ΚΑΙ ΜΙΑ και δυο και τρεις μαντινάδες απ’ τον πρώτο κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη, σήμερα. Στον απόηχο των πολλών και ποικίλων ανά την Ελλάδα, φυσικά και στον τόπο μας, προχθεσινών εκδηλώσεων για την αυγουστιάτικη πανσέληνο, που ειδικά φέτος ήταν υπερπανσέληνος. Για τον Φέγγαρο, όπως έλεγαν οι παλιοί μας. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή η κυρά – Σελήνη τόσο στην ανατολή της όσο και στο ταξίδι της στον ουράνιο θόλο, απ’ όπου κι αν την είδε κανείς. Και του χρόνου!

ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ, του Φαραγγιού, τ” Αυγούστου. Ηθελα να πάω σ” αυτή την εκδήλωση που έγινε στον χώρο της Αρχαίας Ρόκκας, στην Κίσαμο, προχθές, κάτω απ” το φως της πανσελήνου. Και τις “Νότες Μουσών και Σειρηνών” ήθελα, ωστόσο, ν” ακούσω στον χώρο της Αρχαίας Απτέρας, την ίδια μέρα και την ίδια ώρα. Εκ των ων ουκ άνευ, όμως, ότι προτεραιότητα για μένα ήταν να πάω στο Μουσείο Τυπογραφίας της εφημερίδας μας στην παράσταση “Ας θυμηθούμε χωρίς νοσταλγία” της Μάνιας Παπαδημητρίου. Τελικά έμεινα σπίτι. Παραμονή του Αγίου Εύπλου, το εικονοστάσι του οποίου έχουμε στην αυλή μας, βλέπετε… Καλόν πλου σε όλους!

ΚΙ ΑΠ’ ΤΟ μπαλκόνι του σπιτιού μας μπορούμε ν’ απολαύσουμε την πανσέληνο. Πολύ περισσότερο απ” τον κήπο του σπιτιού μας, πίνοντας τσικουδιά με γείτονες, συγγενείς και φίλους, ύστερα απ” τον εσπερινό, την ευλογία των άρτων και των καρπών της γης. Όλα σε… προτελευταία ανάλυση είναι θέμα διάθεσης.

ΝΑ ΠΑΩ κι εδώ, να πάω κι εκεί, να πάω κι αλλού… Δεν γίνεται να είσαι ταυτόχρονα κι εδώ κι εκεί και αλλού. Σ” ένα μόνο μέρος μπορείς να είσαι. Θέμα επιλογής; Άλλοτε ναι, άλλοτε όχι. Υπάρχουν φορές που μπορείς να ζυγιάσεις τα υπέρ και τα κατά των περιπτώσεων και να δεις πού γέρνει η ζυγαριά, αυτό, όμως δεν συμβαίνει πάντα. Αφήστε που πάντα παραμονεύει και το απρόοπτο. Θα πάω εκεί, λες. Όμως…

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΝΑ μην τελειώσει η παράσταση! Θέλω να την ξαναδώ! Αυτά έγραψα, μεταξύ των άλλων, προχθές στον τοίχο της σελίδας που έχει στο Βιβλίο των Προσώπων (φέισμπουκ) ο φίλος μου ο Νίκος ο Τριποδάκης εκφράζοντας αυτό που ένιωσα, ύστερα απ” την παρακολούθηση του έργου “Τα κίτρινα γάντια” που ανέβασε στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου η θεατρική ομάδα “ΑΠΟ-ΔΡΑΣΗ” σε σκηνοθεσία του Απόστολου Κουγιτάκη. Συγχαρητήρια σε όλους σας και από εδώ, Νίκο!

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ της Ανατολικής Τάφρου και χθες το βράδυ, όπου “Το μεγάλο μας Τσίρκο”, από τον Σύλλογο Φίλων Θεάτρου Τέχνης. Μικρή αναφορά γι” αυτό, Θεού θέλοντος, μεθαύριο, Πέμπτη. Και βέβαια στο “Αφιέρωμα στον Ειρηναίο Γαλανάκη” που γίνεται αύριο, στις 9 μ.μ., στον Δημοτικό Κήπο της πόλης μας…

ΟΙ ΙΝΟΥΙΤ (Εσκιμώοι) πίστευαν ότι η Σελήνη είναι ένα κορίτσι που τρέχει μακριά από τον αδελφό της, τον ήλιο, επειδή της έχει παραμορφώσει το πρόσωπο πετώντας της στάχτες. Ειδικότερα όμως στους Γροιλανδούς το φύλο των ηρώων της ιστορίας αντιστρέφεται και το φεγγάρι καταδιώκει την αδερφή του (ήλιο) η οποία σκουπίζει τα λερωμένα με στάχτη χέρια της στο πρόσωπό του. Οι Χάσιας (Khasias) των Ιμαλαΐων λένε ότι κάθε μήνα το φεγγάρι ερωτεύεται την πεθερά του, η οποία πολύ σωστά απωθεί την αγάπη του ρίχνοντάς του στάχτες στο πρόσωπο… (Πηγή: http://el.wikipedia.org)

“Εισάκουσε, θεά, βασίλισσα, φωτοφόρα, θεϊκή Σελήνη,/ ταυροκέρατη Μήνη, νυχτόδρομη, αεροδιάβατη,/ νυκτόβια, δαδοφόρα, κόρη πάνστιλβη, Μήνη,/ που αυξάνεις και λιγοστεύεις, θηλυκή και αρσενική,/ φωτίστρια, φίλιππη,/ μητέρα χρόνου, καρποφόρα,/ κεχριμπαρένια, βαρύθυμη, ολόφεγγη, νυχτερινή,/ συ η παντεπόπτρια, φιλάγρυπνη, με όμορφα αστέρια γεμάτη,/ χαρούμενη στην ησυχία και στην καλόμοιρη νύχτα,/ λαμπερή, χαριτοδότρια τελεσφόρα, ω κόσμημα νύχτας,/ αστράνασσα, μακρόπεπλη, ελικόδρομη, πάνσοφη κόρη,/ πρόσελθε, μακαρία, τερπνή, πάντιλβη, με τρίδιπλο φέγγος,/ που λάμπεις, να σώζεις τους νέους ικέτες σου, κόρη”.
Ορφικός Υμνος για τη Σελήνη σε μετάφραση του Δ.Π. Παπαδίτσα και της Ελ. Λαδιά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (12.08. 2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-153/#ixzz3AAuBhm2d
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook