Τόσα κεριά όσα τα παιδιά της
-παιδιά της κι οι νύφες κι οι γαμπροί της-
συν ένα ακόμη.
Τόσα άναβε στο μανουάλι, όταν πήγαινε
στην εκκλησία, η μάνα μου.
Μου άρεσε να τη βλέπω,
ν’ ανοίγει το πορτοφολάκι της,
να βγάζει τα χρήματα
και να τ’ αφήνει στο παγκάρι.
Μα πιο πολύ μου άρεσε,
όταν την έβλεπα να πηγαίνει
σιγομουρμουρίζοντας στο στασίδι της:
«Να ’χουνε την υγειά τους,
τα παιδιά μου και τα παιδιά του κόσμου,
Παναγία μου!».
"Όταν γίνεις ποίημα".εκδ. Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης- Πυξίδα", Χανιά 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου