Το Πολυτεχνείο σαν χώρο όπου τα νιάτα της Ελλάδας παρέδωσαν τον Νοέμβρη του 1973 στις επερχόμενες γενιές με τον ηρωισμό τους μαθήματα δημοκρατίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μας καλούν να επισκεφτούμε στον σημερινό Παιδότοπο, τα παιδιά της Δ2 τάξης του 9ου Δημ. Σχ. Χανίων, με κάποιες απ’ τις εργασίες που έκαναν στο πλαίσιο της προετοιμασίας τους για τον εορτασμό της φετινής 42ης επετείου, έχοντας σε ρόλο εμψυχωτή τη δασκάλα τους, την κυρία Στέλλα Μαρεντάκη. Τι κι αν περνούν τα χρόνια, τι κι αν έρχονται άλλοι καιροί! Διαχρονικό το μήνυμα για “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία!” Διαχρονικό το μάθημα ότι «το καλύτερο πολίτευμα είναι η δημοκρατία και το χειρότερο η τυραννία...
Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Καλοί μου φίλοι,
καλό Σαββατοκύριακο!
Το Πολυτεχνείο σαν χώρο όπου τα νιάτα της Ελλάδας παρέδωσαν τον Νοέμβρη του 1973 στις επερχόμενες γενιές με τον ηρωισμό τους μαθήματα δημοκρατίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μας καλούν να επισκεφτούμε στον σημερινό Παιδότοπο, τα παιδιά της Δ2 τάξης του 9ου Δημ. Σχ. Χανίων, με κάποιες απ’ τις εργασίες που έκαναν στο πλαίσιο της προετοιμασίας τους για τον εορτασμό της φετινής 42ης επετείου, έχοντας σε ρόλο εμψυχωτή τη δασκάλα τους, την κυρία Στέλλα Μαρεντάκη. Τι κι αν περνούν τα χρόνια, τι κι αν έρχονται άλλοι καιροί! Διαχρονικό το μήνυμα για “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία!” Διαχρονικό το μάθημα ότι «το καλύτερο πολίτευμα είναι η δημοκρατία και το χειρότερο η τυραννία», όπως γράφει αρχίζοντας την εργασία του ένα παιδί, που ο πατέρας του ήταν εκεί, εκείνο το βράδυ! Να υπάρχουν πάντα δάσκαλοι, όπως την κυρία Στέλλα, να το διδάσκουν στους μαθητές τους, η ευχή μου!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος
Το Πολυτεχνείο σαν χώρο όπου τα νιάτα της Ελλάδας παρέδωσαν τον Νοέμβρη του 1973 στις επερχόμενες γενιές με τον ηρωισμό τους μαθήματα δημοκρατίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μας καλούν να επισκεφτούμε στον σημερινό Παιδότοπο, τα παιδιά της Δ2 τάξης του 9ου Δημ. Σχ. Χανίων, με κάποιες απ’ τις εργασίες που έκαναν στο πλαίσιο της προετοιμασίας τους για τον εορτασμό της φετινής 42ης επετείου, έχοντας σε ρόλο εμψυχωτή τη δασκάλα τους, την κυρία Στέλλα Μαρεντάκη. Τι κι αν περνούν τα χρόνια, τι κι αν έρχονται άλλοι καιροί! Διαχρονικό το μήνυμα για “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία!” Διαχρονικό το μάθημα ότι «το καλύτερο πολίτευμα είναι η δημοκρατία και το χειρότερο η τυραννία», όπως γράφει αρχίζοντας την εργασία του ένα παιδί, που ο πατέρας του ήταν εκεί, εκείνο το βράδυ! Να υπάρχουν πάντα δάσκαλοι, όπως την κυρία Στέλλα, να το διδάσκουν στους μαθητές τους, η ευχή μου!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος
Το καλύτερο πολίτευμα είναι η δημοκρατία και το χειρότερο η τυραννία, δηλαδή η δικτατορία. Πρώτοι σε όλο τον κόσμο εφάρμοσαν τη δημοκρατία οι Έλληνες.
Το 1967 έπεσε η δημοκρατία από τους αξιωματικούς του στρατού κι έτσι έφεραν τη δικτατορία. Πολλοί άνθρωποι φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και μερικοί σκοτώθηκαν. Ο πατέρας μου Σοφοκλής Πεντάρης, φοιτητής της Ιατρικής, βασανίστηκε και φυλακίστηκε για 106 μέρες στο ΕΑΤ/ΕΣΑ Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έγινε στις 17 Νοεμβρίου 1973, όταν στον χώρο του Πολυτεχνείου πήγαν χιλιάδες φοιτητές και φώναζαν συνθήματα για τη δημοκρατία.
Το 1967 έπεσε η δημοκρατία από τους αξιωματικούς του στρατού κι έτσι έφεραν τη δικτατορία. Πολλοί άνθρωποι φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και μερικοί σκοτώθηκαν. Ο πατέρας μου Σοφοκλής Πεντάρης, φοιτητής της Ιατρικής, βασανίστηκε και φυλακίστηκε για 106 μέρες στο ΕΑΤ/ΕΣΑ Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έγινε στις 17 Νοεμβρίου 1973, όταν στον χώρο του Πολυτεχνείου πήγαν χιλιάδες φοιτητές και φώναζαν συνθήματα για τη δημοκρατία.
Η εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου βοήθησε την πτώση της δικτατορίας, όταν το 1974 ήρθε ξανά η Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Γιώργος Πεντάρης
Γιώργος Πεντάρης
Ένα το χελιδόνι
(Οδυσσέα Ελύτη)
Ένα το χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να ’ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.
(Οδυσσέα Ελύτη)
Ένα το χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να ’ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.
Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!
Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!
Πάρθηκεν από Μάγους το σώμα του Μαγιού
Το ’χουνε θάψει σ’ ένα μνήμα του πέλαγου
Σ’ ένα βαθύ πηγάδι το ’χουνε κλειστό
Μύρισε το σκοτάδι κι όλη η Άβυσσος.
Το ’χουνε θάψει σ’ ένα μνήμα του πέλαγου
Σ’ ένα βαθύ πηγάδι το ’χουνε κλειστό
Μύρισε το σκοτάδι κι όλη η Άβυσσος.
Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση!
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση!
17 Νοέμβρη 1973, ώρα 2 πρωινή. Τα τανκς πλησιάζουν το Πολυτεχνείο.
«Φαντάροι, είμαστε άοπλοι, είμαστε αδέλφια, μη μας χτυπήσετε, ελάτε μαζί μας» φωνάζουν οι φοιτητές και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός καταγγέλλει στον Ελληνικό λαό την ανίερη πράξη του δικτάτορα.
Ώρα 3 πρωινή. Ένα τανκ γκρεμίζει τη σιδερένια πόρτα του Πολυτεχνείου κι ας είναι στα κιγκλιδώματα φοιτητές. Ρίχνονται ριπές. Στρατός και αστυνομικοί μπαίνουν στο προαύλιο. Οι φοιτητές προσπαθούν να φύγουν, αλλά δέχονται άγριες επιθέσεις. Πολλοί φαντάροι προστατεύουν και βοηθούν τους φοιτητές να φύγουν, αλλά τους κυνηγούν. Πολλοί συλλαμβάνονται και οδηγούνται στην Ε.Σ.Α όπου βασανίζονται φρικτά.
«Φαντάροι, είμαστε άοπλοι, είμαστε αδέλφια, μη μας χτυπήσετε, ελάτε μαζί μας» φωνάζουν οι φοιτητές και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός καταγγέλλει στον Ελληνικό λαό την ανίερη πράξη του δικτάτορα.
Ώρα 3 πρωινή. Ένα τανκ γκρεμίζει τη σιδερένια πόρτα του Πολυτεχνείου κι ας είναι στα κιγκλιδώματα φοιτητές. Ρίχνονται ριπές. Στρατός και αστυνομικοί μπαίνουν στο προαύλιο. Οι φοιτητές προσπαθούν να φύγουν, αλλά δέχονται άγριες επιθέσεις. Πολλοί φαντάροι προστατεύουν και βοηθούν τους φοιτητές να φύγουν, αλλά τους κυνηγούν. Πολλοί συλλαμβάνονται και οδηγούνται στην Ε.Σ.Α όπου βασανίζονται φρικτά.
Το αγόρι
και η πόρτα
(Γιάννη Ρίτσου)
και η πόρτα
(Γιάννη Ρίτσου)
Εκεί που έπεσε
είναι μια κόκκινη λίμνη,
ένα κόκκινο δέντρο,
ένα κόκκινο πουλί.
είναι μια κόκκινη λίμνη,
ένα κόκκινο δέντρο,
ένα κόκκινο πουλί.
Σηκώθηκε όρθια
η πεσμένη καγκελόπορτα-
χιλιάδες άλογα.
Λαός καβαλίκεψε.
Κομνηνέ! – φωνάξαμε.
Γύρισε και μας κοίταξε
δε φορούσε επίδεσμο
ούτε στεφάνι.
Άσπρα άλογα, κόκκινα άλογα
και μαύρα, πιο μαύρα-
καλπασμός, – η ιστορία Να προφτάσουμε.
Χάρης
η πεσμένη καγκελόπορτα-
χιλιάδες άλογα.
Λαός καβαλίκεψε.
Κομνηνέ! – φωνάξαμε.
Γύρισε και μας κοίταξε
δε φορούσε επίδεσμο
ούτε στεφάνι.
Άσπρα άλογα, κόκκινα άλογα
και μαύρα, πιο μαύρα-
καλπασμός, – η ιστορία Να προφτάσουμε.
Χάρης
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου 1973 με κατάληψη από τους φοιτητές οι οποίοι αντιστάθηκαν στο καθεστώς της Χούντας και τελείωσε στις 17 Νοέμβρη 1973 με την είσοδο ενός άρματος μάχης στην πύλη του Πολυτεχνείου με αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών φοιτητών.
Ποίημα
Στον άγιο ήχο της φωνής: «Εδώ Πολυτεχνείο!»
στο κάλεσμα της νιότης μας, που φέρνει προς το φως
άστραψε σ’ όλες τις ψυχές τ’ άφταστο μεγαλείο
της Λευτεριάς και ξέσπασε κάθε καημός κρυφός!
Κατερίνα
Αντωνακάκη
Στον άγιο ήχο της φωνής: «Εδώ Πολυτεχνείο!»
στο κάλεσμα της νιότης μας, που φέρνει προς το φως
άστραψε σ’ όλες τις ψυχές τ’ άφταστο μεγαλείο
της Λευτεριάς και ξέσπασε κάθε καημός κρυφός!
Κατερίνα
Αντωνακάκη
Το Πολυτεχνείο
Το Πολυτεχνείο τ’ όμορφο
π’ οι Έλληνες γνωρίζουν,
μου έχει μείνει στην καρδιά
σαν είσοδος του παραδείσου.
π’ οι Έλληνες γνωρίζουν,
μου έχει μείνει στην καρδιά
σαν είσοδος του παραδείσου.
Τότε που θυσιάστηκαν
Εκείνοι οι γενναίοι,
μου ’χουν φράξει την ψυχή
εκείνοι οι ανθρώποι οι νέοι.
Γρηγόρης
Εκείνοι οι γενναίοι,
μου ’χουν φράξει την ψυχή
εκείνοι οι ανθρώποι οι νέοι.
Γρηγόρης
Στους σκοτωμένους σπουδαστές του Νοεμβρίου
(Λένας Παππά)
(Λένας Παππά)
Μάτια κλειδωμένα, χέρια παγωμένα
κείτεται
-δεκοχτώ χρονώ ήτανε δεν ήτανε-
για να έχω εγώ πουλιά – φτερά στα χέρια μου,
και συ στο σπιτάκι σου,
μια γλάστρα με βασιλικό στο πεζουλάκι
και τα παιδιά μας ξένοιαστα να χτίζουνε το μέλλον.
κείτεται
-δεκοχτώ χρονώ ήτανε δεν ήτανε-
για να έχω εγώ πουλιά – φτερά στα χέρια μου,
και συ στο σπιτάκι σου,
μια γλάστρα με βασιλικό στο πεζουλάκι
και τα παιδιά μας ξένοιαστα να χτίζουνε το μέλλον.
Η μάνα του τον περιμένει και δεν έρχεται,
η άνοιξή του παίζει και δεν τηνε ξέρει πια.
Στις φλέβες του αίμα σταματημένο και πικρό,
γυαλί σπασμένο ο κόσμος, σωριασμένο πάνω του.
Για να έχω εγώ τον άσπρο μου ύπνο
Και συ γαρίφαλο χαμόγελο στο στόμα σου,
για να ’χουν τα παιδιά μας το δικό τους ήλιο…
Νικολέτα Αυγουστίου
η άνοιξή του παίζει και δεν τηνε ξέρει πια.
Στις φλέβες του αίμα σταματημένο και πικρό,
γυαλί σπασμένο ο κόσμος, σωριασμένο πάνω του.
Για να έχω εγώ τον άσπρο μου ύπνο
Και συ γαρίφαλο χαμόγελο στο στόμα σου,
για να ’χουν τα παιδιά μας το δικό τους ήλιο…
Νικολέτα Αυγουστίου
Χανιώτικα νέα (14.11.2015)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/edo-politechnio-edo-politechnio-2/#ixzz3rSurYcJG
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου