Αποκριάτικη Ελλάς ολοχρονίς θε να γελάς”!
Oι αποκριές στη χώρα μας θα ’πρεπε να διαρκούν… επισήμως -με νόμο δηλαδή- για παραπάνω από ένα-δύο και τρία -μη σου πω- χρόνια. Ετσι ώστε να διατελούμε όλοι σε μία κατάσταση συνεχώς καρναβαλικής ευτυχίας(!) και παράλληλα να κάνουμε και τις… δουλειές μας. Και αυτό να ισχύσει τουλάχιστον έως ότου βαρεθούμε τους μασκαράδες και να επανέλθουμε σε κάτι άλλο· προς Θεού όμως, όχι και πάλι στην αυτή περίοδο κρίσης την τωρινή. Να βρούμε κάτι άλλο να “ζήσουμε” ή ας το εφεύρουμε βρε αδελφέ.
Δείτε περισσότερ... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Αποκριάτικη Ελλάς ολοχρονίς θε να γελάς”!
Oι αποκριές στη χώρα μας θα ’πρεπε να διαρκούν… επισήμως -με νόμο δηλαδή- για παραπάνω από ένα-δύο και τρία -μη σου πω- χρόνια. Ετσι ώστε να διατελούμε όλοι σε μία κατάσταση συνεχώς καρναβαλικής ευτυχίας(!) και παράλληλα να κάνουμε και τις… δουλειές μας. Και αυτό να ισχύσει τουλάχιστον έως ότου βαρεθούμε τους μασκαράδες και να επανέλθουμε σε κάτι άλλο· προς Θεού όμως, όχι και πάλι στην αυτή περίοδο κρίσης την τωρινή. Να βρούμε κάτι άλλο να “ζήσουμε” ή ας το εφεύρουμε βρε αδελφέ. Ή αν ούτε αυτό το καταφέρουμε, ας βρούμε τουλάχιστον μια άλλη λέξη -έχουμε και το “know how” εξάλλου- να βαφτίσουμε την κρίση. Π.χ. ας την πούμε “χουνέρι”. Να λέμε: «οι θεσμοί μας κάνανε ένα χουνέρι άλλο πράμα». Ακούγεται πιο “απαλό”…
Τέλος πάντων, ας επανέλθω στην αρχική σκέψη για μια συνεχή καναβαλική περίοδο, που τη θέτω ως πρόταση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και επισήμωςμεσούσης της Αποκριάς. Με αυτόν τον κρατικό καρναβαλικό τρόπο, θα μπορούμε να δούμε και πιο light όλα τα “σοβαρά” ζητήματα που αφορούν τη χώρα. Εξάλλου έτσι θα δώσουμε και επιπλέον χρόνο προσαρμογής στους κυβερνώντες να… ξεπεράσουν κάάάποια στιγμή- τους εαυτούς τους μπας και δούμε άσπρη μέρα.
Ο Εμμανουήλ Ροΐδης έγραφε στα τέλη του 18ου αιώνα -για τους Ελληνες και το νέο ολίγων δεκαετιών ελληνικό κράτος- διάφορα που κατά βάση ισχύουν και στις μέρες μας. Ενα από αυτά και το παρακάτω: «Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Ελληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίας: α) Εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτραν του προϋπολογισμού. β) Εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον και ζητούντας εν παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον. γ) Εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας, αλλ’ επιφορισμένους να γεμίζωσι την χύτραν διά του ιδρώτος των».
Κάπου αλλού έδινε τον ορισμό του κόμματος: «Κόμμα: Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθρογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι».
Πόση μεγάλη αλήθεια κρύβεται σε αυτά τα δύο αποσπάσματα αλλά και το πόσο επίκαιρα είναι ακόμη και σήμερα, ας το κρίνει ο καθένας μας.
Ομως ας τ’ αφήσουμε τώρα αυτά και ας αναλογιστούμε την πρόταση περί αποκριών μακράς διαρκείας. Τουτέστιν: χορό, τραγούδι, αβέρτα σερπαντίνα και κομφετί με τη σέσουλα! Σύνθημά μας το: “Αποκριάτικη Ελλάς ολοχρονίς θε να γελάς”!
Τέλος πάντων, ας επανέλθω στην αρχική σκέψη για μια συνεχή καναβαλική περίοδο, που τη θέτω ως πρόταση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και επισήμωςμεσούσης της Αποκριάς. Με αυτόν τον κρατικό καρναβαλικό τρόπο, θα μπορούμε να δούμε και πιο light όλα τα “σοβαρά” ζητήματα που αφορούν τη χώρα. Εξάλλου έτσι θα δώσουμε και επιπλέον χρόνο προσαρμογής στους κυβερνώντες να… ξεπεράσουν κάάάποια στιγμή- τους εαυτούς τους μπας και δούμε άσπρη μέρα.
Ο Εμμανουήλ Ροΐδης έγραφε στα τέλη του 18ου αιώνα -για τους Ελληνες και το νέο ολίγων δεκαετιών ελληνικό κράτος- διάφορα που κατά βάση ισχύουν και στις μέρες μας. Ενα από αυτά και το παρακάτω: «Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Ελληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίας: α) Εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτραν του προϋπολογισμού. β) Εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον και ζητούντας εν παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον. γ) Εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας, αλλ’ επιφορισμένους να γεμίζωσι την χύτραν διά του ιδρώτος των».
Κάπου αλλού έδινε τον ορισμό του κόμματος: «Κόμμα: Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθρογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι».
Πόση μεγάλη αλήθεια κρύβεται σε αυτά τα δύο αποσπάσματα αλλά και το πόσο επίκαιρα είναι ακόμη και σήμερα, ας το κρίνει ο καθένας μας.
Ομως ας τ’ αφήσουμε τώρα αυτά και ας αναλογιστούμε την πρόταση περί αποκριών μακράς διαρκείας. Τουτέστιν: χορό, τραγούδι, αβέρτα σερπαντίνα και κομφετί με τη σέσουλα! Σύνθημά μας το: “Αποκριάτικη Ελλάς ολοχρονίς θε να γελάς”!
Χανιώτικα νέα (0903.2016)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/apokriatiki-ellas-olochronis-the-na-gelas/#ixzz42Q6Hmovc
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου