Ἑνας “σεϊζούσχας”, ανάμεσά μας
Βαγγέλης Θ. Κακατάκης
Αύγουστε, καλέ μου μήνα!
 |
| Πίνακας Γιάννη Τσαρούχη |
«Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά/ Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά./ Αύγουστε, μήνα και θεέ, σ’ εσένα ορκιζόμαστε/ Πάλι του χρόνου να μας βρει στον βράχο να φιλιόμαστε./ Απ’ την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε/ Κι ένα θαλασσινό σταυρό στη Χάρη σου ν’ ανάψουμε/ Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά/ Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά». Το τραγούδι “O Αύγουστος” (Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης απ’ την ποιητική συλλογή “Τα ρω του έρωτα”, Μουσική: Λίνος Κόκοτος, Πρώτη εκτέλεση: Ρένα Κουμιώτη). Κι αν “έπαιζε” το συγκεκριμένο τραγούδι στα ελληνικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις φετινές πρώτες αυγουστιάτικες μέρες! Κι αν εξακολουθεί να παίζει!
Αύγουστε, καλέ μου μήνα να ’σουν δυο φορές το χρόνο! Αύγουστος, ο μήνας, που τρέφει τους ένδεκα κατά τον λαό μας. Αύγουστος ο μήνας της ξεγνοιασιάς, ο μήνας που κατά τον Ουμπέρτο Εκο δεν έχει ειδήσεις. Ο Αγιος Αύγουστος κατά τον Νίκο Καζαντζάκη γιατί «αυτός φέρνει μαθές τα σταφύλια και τα σύκα, τα πεπόνια και τα καρπούζια». Ο κατ’ εξοχήν Ελλην μήνας, προπάντων για τους απανταχού ξενιτεμένους που επιμένουν να επιστρέφουν στη γενέθλια γη. Ο μήνας επανασύνδεσης με το παρελθόν…
Και, βέβαια, μήνας της Παναγίας για τους όπου γης Έλληνες ο Αύγουστος. Λαμπρή του καλοκαιριού η γιορτή της Κοίμησής της, επιμένουν να μας θυμίζουν τα τζιτζίκια, έτσι όπως ψάλουν τον παρακλητικό της κανόνα. «Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου, Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν»…
Ενας “σεϊζούσχας”, ανάμεσά μας
Ο “σεϊζούσχας” της Χιροσίμα υψωνόταν ολοένα και περισσότερο, λες κι ήταν μπαλόνι υδρογόνου ή ο Χριστός που αναλειβόταν και οι άνθρωποι του πλήθους τεντώνονταν στις μύτες των παπουτσιών τους, όρθωναν ολόισια τα κορμιά τους, για να μπορούν να κοιτάζουν ολοένα και ψηλότερα, ολοένα και ψηλότερα, τόσο ψηλά που ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαν ξανακοιτάξει. Τα μάτια τους τρυπούσαν τον ουρανό και ήταν στιγμές που ένιωθαν να μην πατούν πια στη γη.
“Έρχομαι από την Χιροσίμα…” άρχισε ο “σεϊζούσχας”. “Οχι άλλη Χιροσίμα! Οχι άλλη Χιροσίμα!” αντιλάλησε το πλήθος. “Παντού γύρω μου υπάρχουν άνθρωποι που τρέχουν, άνθρωποι που τρέχουν και δεν έχουν πού να πάνε”, συνέχισε ο “σεϊζούσχας”. “Οχι άλλη Χιροσίμα, όχι άλλη Χιροσίμα”, αντιλάλησε το πλήθος. “Με κυνηγάνε τα καρβουνιασμένα τους πρόσωπα”, συνέχισε ο “σεϊζούσχας”. “Οχι άλλη Χιροσίμα, όχι άλλη Χιροσίμα”, αντιλάλησε το πλήθος. Με κουρέλια σάρκες που έχουν ξεκολλήσει απ’ τους ώμους των συνέχιζε ο “σεϊζούσχας”. “Οχι άλλη Χιροσίμα, όχι άλλη Χιροσίμα”, αντιλάλησε το πλήθος! “Αυτή η κοπέλλα με το φαγωμένο απ’ τις φλόγες πρόσωπο”, συνέχισε ο “σεϊζούσχας”. “Οχι άλλη Χιροσίμα, όχι άλλη Χιροσίμα”, αντιλάλησε το πλήθος! “Αυτός ο άντρας που κουβαλάει τη νεκρή γυναίκα του πάνω στους ώμους”, συνέχισε ο “σεϊζούσχας”.[…] “Οχι άλλη Χιροσίμα, όχι άλλη Χιροσίμα”, αντιλάλησε πάλι το πλήθος και βγήκαν επιτέλους στα μπαλκόνια τους οι αμέτοχοι μέχρι τη στιγμή εκείνη νοικοκυραίοι…
Αποσπάσματα από ένα παλιό (του 1981!) κείμενο του γράφοντος, με κάποιες μικρές αλλαγές τα παραπάνω. Με την επισήμανση ότι η λέξη “σεϊζούσχας”, που σημαίνει “επιζών”, είναι σήμερα ανύπαρκτη. Ξημερώνει 6 Αυγούστου αύριο, η 71η επέτειος της ρίψης ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, που ήταν η πρώτη πολεμική πυρηνική επίθεση στην ιστορία.
Χανιώτικα νέα (05.08.2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου