ΕΥΔΟΚΙΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "Η Γιασεμιά και τ' αστεράκια"*

Χαιρετισμός της Βαρβάρας Περράκη, αντιδημάρχου, υπεύθυνης Πολιτισμού Δήμου Χανίων

Είμαστε εδώ για την Ευδοκία, που έχει αυτό το χάρισμα, να γλυκαίνει τις ψυχές των μικρών παιδιών και να θυμίζει σ’ εμάς τους αγριεμένους ενήλικες το βελούδο των ονείρων που κάναμε παιδιά.

Ο στίχος του Μεγάλου Σεφέρη, προμετωπίδα του βιβλίου: «Είτε βραδιάζει είτε φέγγει, μένει λευκό το γιασεμί.» Ο Τ. Λειβαδίτης γράφει: «Κάποτε θ’ αποδίδουμε δικαιοσύνη μ’ ένα άστρο κι ένα γιασεμί.» Κι αυτά νομίζω πιστεύει κι ελπίζει και διακηρύσσει η Ευδοκία, επιμένοντας στο λευκό της αθωότητας και στο φως των άστρων για να φανταστούμε αυτό το επέκεινα της μαγικής ζωής των παραμυθιών. Κι αν συμπληρώνω και την επίκληση του άλλου μεγάλου μας ποιητή Μιχάλη Γκανά «Λευκό μου γιασεμί μη νυχτώνεις», τότε η απλότητα, η μυρωδιά κι η ποιητικότητά του το κάνουν ένα άλλο φυλακτό, βαθιά καρφιτσωμένο στον κόρφο μας για να κρατιόμαστε ρομαντικοί, αυθεντικοί κι ανθρώπινοι.

Όλη η φύση, όλο το σύμπαν συμμετέχει σ’ αυτό το βιβλίο. Τα φυτά, τα δέντρα, τα ουράνια σώματα, τα πουλιά, εμψυχωμένα, ο ανιμισμός της φύσης και των στοιχείων της, αυτή η ζητούμενη αρμονία του κόσμου των ανθρώπων βρίσκει πρόταση με μια ολιστική, σύνολη αντίληψη για τον κόσμο όλο. Κι είναι το μήνυμα που προκύπτει. Η πίστη στην επικράτηση του καλού που μπορεί να ενώσει, ν’ αλλάξει, ν’ ανοίξει δρόμο για τις ποθητές συναντήσεις και συμπτώσεις.                                    

Μια μεγάλη αγκαλιά τα παραμύθια της Ευδοκίας με τρυφερότητα, σταθερές αξίες, τη μητέρα-φύση, τον κύκλο της ζωής κι εδώ. Με μήνυμα για το μαζί, για την αναπόδραστη ανάγκη του Άλλου, για την διαρκή γιορτή όταν όλοι είμαστε ένα. Μικρές  ιστορίες με παράλληλη δράση που ενώνονται και συναντώνται στην κοινή επιθυμία για συνύπαρξη. Ο Γιουγκ υποστήριζε ότι στα «παραμύθια η ψυχή διηγείται την ιστορία της» Έτσι κι εδώ. Στον αεί χρόνο και τόπο και σύμπαν όλοι συναντώνται. Η γη και ο ουρανός. Και τα βασικά στοιχεία του παραμυθιού: Τα χρώματα. Οι ανθρώπινες ιδιότητες των στοιχείων της φύσης. Η αχαλίνωτη φαντασία. Με το παραμύθι αντιμετωπίζονται οι δυσκολίες. Για όλους μας υπήρξαν η πρώτη επαφή με την ζωή. Με την ομορφιά και την ασχήμια. Με το καλό και το κακό. Με τους φόβους και τις ανησυχίες μας. Η φαντασία που χαρακτηρίζει το παραμύθι είναι ο τόπος που δεν πρέπει να χάνουμε. Είναι η ανάγκη μας ακόμα για να διώχνουμε τους κακούς λύκους της λογικής.

Και κλείνοντας και για να είμαι συνεπής με την σεφερική προμετωπίδα. Έγραφε ο Σεφέρης στον Τελευταίο Σταθμό, « Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές είναι γιατί τ’ ακούς γλυκύτερα κι η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή κι αμίλητη και προχωράει.» Σ’ ευχαριστούμε λοιπόν, Ευδοκία, που μας ξαναπροτείνεις τον χρωματιστό κόσμο σου για ν’ ακουμπήσουμε εμείς την κουρασμένη μας ψυχή και τα παιδιά να νανουριστούν γλυκά αλλά και να νιώσουν τη δύναμη του καλού. Και να μην ξεχνάμε. Οτιδήποτε φανταζόμαστε μπορεί να γίνεται κι αλήθεια.

Πολιτιστικό Κέντρο Μητρόπολης, 28.11.0216