Σάββατο, 18 Ιουνίου 2011
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΛΑ, δεν υπάρχει γιορτή του πατέρα; Τα τελευταία χρόνια της ζωής του (έφυγε για την Χώρα των Μακάρων το 1994) πάντα το ίδιο παράπονο εξέφραζε ο πατέρας μου, όταν μ’ έβλεπε να φτάνω στο πατρικό σπίτι με μια ανθοδέσμη, την δεύτερη Κυριακή του Μάη, Ημέρα της Γιορτής της Μητέρας. Είναι και για τους δυο σας του έλεγα για να δικαιολογηθώ. Ότι την Τρίτη Κυριακή του Ιούνη είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα το έμαθα αργότερα.
ΑΠΟ ΠΟΥ ν’ αρχίσω τα σημερινά «Πεταχτά» σκεφτόμουν, όταν η ματιά μου έπεσε στην φωτογραφία των γονιών μου που έχω στο γραφείο μου. Σαν να τον είδα παραπονεμένο τον πατέρα μου φάνηκε. Σαν αστραπή πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη ότι αύριο είναι η Τρίτη Κυριακή του Ιούνη και το αποφάσισα. Θυμήθηκα κι ένα καταπληκτικό ποίημα του φίλου δασκάλου- ποιητή Κώστα Καλαπανίδα με τίτλο «Ένας πατέρας» για να κλείσω την στήλη. Ένα ποίημα που μου θύμισε και την δική σου έγνοια να μάθουμε γράμματα, πατέρα!
Και των Αγίων Πάντων, βοήθειά μας, αύριο! Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους μας, αφού όλοι γιορτάζουμε! Ακόμα κι εσύ, Ρούσο κι εσύ Σουλτάνα!
ΠΟΛΥ στα πολιτικά και στα παραπολιτικά «Πεταχτά» το έχεις ρίξει τελευταία, μου είπε χθες ο φίλος μου ο γέρω-δάσκαλος, χαμογελώντας με νόημα. Δίχως να μου ξεκαθαρίσει πάντως αν αυτό το θεωρεί καλό ή κακό. Ό,τι βγάλει το …μολύβι εκείνη την ώρα, του είπα μετατοπίζοντας την ευθύνη.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ κουβεντιάσαμε για τον ανασχηματισμό με τον φίλο μου τον γέρω- δάσκαλο, αυτό έλειπε να μην κουβεντιάσουμε. Το θέμα είναι η αλλαγή πολιτικής και όχι η εναλλαγή προσώπων η άποψη του. Να βάλει δηλαδή άλλα ρούχα ο Μανωλιός και όχι να φορέσει τα ίδια αλλιώς. Ωστόσο απ’ το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα , κατέληξε σιβυλλικά.
Ο ΜΑΝΤΙΝΑΔΟΛΟΓΟΣ μας πάντως ο Ηλίας ο Σταματάκης είδε τον ανασχηματισμό διαφορετικά: Η νέα μας Κυβέρνηση κομψή και ντελικάτη\ θα τη κεράσω τσικουδιά καλό αν κάμει κάτι. Η μαντινάδα που μου έστειλε επί του θέματος. Μένω ιδιαίτερα στο «κομψή» και «ντελικάτη», Ηλία!
ΠΡΕΠΕΙ να πιάσουμε τους Αποκορώνους μπας και επιβιώσουμε. Να δεις μπαξέδες που φυτέψανε κάποιοι, να δεις ξεχορταριάσματα στα χωράφια! Απ’ τα που μου έγραψε τις προάλλες εν είδει σχολίου, στ «Πεταχτά» στη σελίδα μου στο φέισμπουκ ο Μιχάλης Ανδριανάκης.
ΚΑΤΕΔΙΩΞΑΝ λέει αστυνομικούς στον Μυλοπόταμο! Έ, όχι και είδηση! Αστυνομικοί κατεδίωξαν Μυλοποταμίτες! Αυτή μάλιστα είναι είδηση. Όταν και αν συμβεί το γεγονός βεβαίως βεβαίως…
Ο ΤΥΡΡΑΝΟΣ των Συρακουσών Διονύσιος ο Νεότερος, όταν ήταν μικρός ‘εκαμε μιαν άνανδρη πράξη και ο πατέρας του τον μάλωσε, λέγοντάς του: Άκουσες ποτέ να έχω κάμει τέτοια πράξη, όταν ήμουν νέος;» «Όχι, γιατί εσύ δεν ήσουν ποτέ γιος βασιλιά», του απάντησε εκείνος. Ο πατέρας του του είπε: «Ούτε εσύ θα αξιωθείς να γίνεις πατέρας βασιλιά». Κάτι που επαληθεύτηκε γιατί οι Συρακούσιοι τον εξόρισαν.
ΠΗΓΕ ένας πατέρας να ρωτήσει\ πως πάει ο Νικολάκης του στα γράμματα\ Στα πικρά εργατικά του ρούχα\ στάμπες η αγωνία του σκούρες μαύρες.\ «Ο Νικολάκης, κύριε, είναι ο καλός μου μαθητής.\ Όσο μπορείς να τον βοηθήσεις. Κλήμα\ κι αν έχεις στην αυλή, αν χρειαστεί, να το πουλήσεις.»\ Πέρα τα ξεφτισμένα τα βουνά πως τα αγλάιζε το φως!\ «Και την καρδιά μου, Δάσκαλε, σαν το ψωμί…» \ πήγε να πει σεμνά και δάκρυσε και ντράπηκε» Από το ποίημα «Ένας πατέρας» του Κώστα Καλαπανίδα
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
ΚΑΛΑ, δεν υπάρχει γιορτή του πατέρα; Τα τελευταία χρόνια της ζωής του (έφυγε για την Χώρα των Μακάρων το 1994) πάντα το ίδιο παράπονο εξέφραζε ο πατέρας μου, όταν μ’ έβλεπε να φτάνω στο πατρικό σπίτι με μια ανθοδέσμη, την δεύτερη Κυριακή του Μάη, Ημέρα της Γιορτής της Μητέρας. Είναι και για τους δυο σας του έλεγα για να δικαιολογηθώ. Ότι την Τρίτη Κυριακή του Ιούνη είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα το έμαθα αργότερα.
ΑΠΟ ΠΟΥ ν’ αρχίσω τα σημερινά «Πεταχτά» σκεφτόμουν, όταν η ματιά μου έπεσε στην φωτογραφία των γονιών μου που έχω στο γραφείο μου. Σαν να τον είδα παραπονεμένο τον πατέρα μου φάνηκε. Σαν αστραπή πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη ότι αύριο είναι η Τρίτη Κυριακή του Ιούνη και το αποφάσισα. Θυμήθηκα κι ένα καταπληκτικό ποίημα του φίλου δασκάλου- ποιητή Κώστα Καλαπανίδα με τίτλο «Ένας πατέρας» για να κλείσω την στήλη. Ένα ποίημα που μου θύμισε και την δική σου έγνοια να μάθουμε γράμματα, πατέρα!
Και των Αγίων Πάντων, βοήθειά μας, αύριο! Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους μας, αφού όλοι γιορτάζουμε! Ακόμα κι εσύ, Ρούσο κι εσύ Σουλτάνα!
ΠΟΛΥ στα πολιτικά και στα παραπολιτικά «Πεταχτά» το έχεις ρίξει τελευταία, μου είπε χθες ο φίλος μου ο γέρω-δάσκαλος, χαμογελώντας με νόημα. Δίχως να μου ξεκαθαρίσει πάντως αν αυτό το θεωρεί καλό ή κακό. Ό,τι βγάλει το …μολύβι εκείνη την ώρα, του είπα μετατοπίζοντας την ευθύνη.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ κουβεντιάσαμε για τον ανασχηματισμό με τον φίλο μου τον γέρω- δάσκαλο, αυτό έλειπε να μην κουβεντιάσουμε. Το θέμα είναι η αλλαγή πολιτικής και όχι η εναλλαγή προσώπων η άποψη του. Να βάλει δηλαδή άλλα ρούχα ο Μανωλιός και όχι να φορέσει τα ίδια αλλιώς. Ωστόσο απ’ το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα , κατέληξε σιβυλλικά.
Ο ΜΑΝΤΙΝΑΔΟΛΟΓΟΣ μας πάντως ο Ηλίας ο Σταματάκης είδε τον ανασχηματισμό διαφορετικά: Η νέα μας Κυβέρνηση κομψή και ντελικάτη\ θα τη κεράσω τσικουδιά καλό αν κάμει κάτι. Η μαντινάδα που μου έστειλε επί του θέματος. Μένω ιδιαίτερα στο «κομψή» και «ντελικάτη», Ηλία!
ΠΡΕΠΕΙ να πιάσουμε τους Αποκορώνους μπας και επιβιώσουμε. Να δεις μπαξέδες που φυτέψανε κάποιοι, να δεις ξεχορταριάσματα στα χωράφια! Απ’ τα που μου έγραψε τις προάλλες εν είδει σχολίου, στ «Πεταχτά» στη σελίδα μου στο φέισμπουκ ο Μιχάλης Ανδριανάκης.
ΚΑΤΕΔΙΩΞΑΝ λέει αστυνομικούς στον Μυλοπόταμο! Έ, όχι και είδηση! Αστυνομικοί κατεδίωξαν Μυλοποταμίτες! Αυτή μάλιστα είναι είδηση. Όταν και αν συμβεί το γεγονός βεβαίως βεβαίως…
Ο ΤΥΡΡΑΝΟΣ των Συρακουσών Διονύσιος ο Νεότερος, όταν ήταν μικρός ‘εκαμε μιαν άνανδρη πράξη και ο πατέρας του τον μάλωσε, λέγοντάς του: Άκουσες ποτέ να έχω κάμει τέτοια πράξη, όταν ήμουν νέος;» «Όχι, γιατί εσύ δεν ήσουν ποτέ γιος βασιλιά», του απάντησε εκείνος. Ο πατέρας του του είπε: «Ούτε εσύ θα αξιωθείς να γίνεις πατέρας βασιλιά». Κάτι που επαληθεύτηκε γιατί οι Συρακούσιοι τον εξόρισαν.
ΠΗΓΕ ένας πατέρας να ρωτήσει\ πως πάει ο Νικολάκης του στα γράμματα\ Στα πικρά εργατικά του ρούχα\ στάμπες η αγωνία του σκούρες μαύρες.\ «Ο Νικολάκης, κύριε, είναι ο καλός μου μαθητής.\ Όσο μπορείς να τον βοηθήσεις. Κλήμα\ κι αν έχεις στην αυλή, αν χρειαστεί, να το πουλήσεις.»\ Πέρα τα ξεφτισμένα τα βουνά πως τα αγλάιζε το φως!\ «Και την καρδιά μου, Δάσκαλε, σαν το ψωμί…» \ πήγε να πει σεμνά και δάκρυσε και ντράπηκε» Από το ποίημα «Ένας πατέρας» του Κώστα Καλαπανίδα
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(Χανιώτικα νέα, 18.6.2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου