ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΚΑΝΤΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ψηλά το κεφάλι/ όμορφες μέρες θα 'ρθούνε πάλι', γράφει το χαρτάκι της ημέρας που πριν από λίγο ξεκόλλησα από το Ημερολόγιο. Καλή και απαραίτητη η παρηγοριά, σκέφτομαι, αρχίζοντας το γράψιμο...

ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ Νο 1, στο Μνημόνιο Νο 2. Από το Μνημόνιο Νο 2 στο Μνημόνιο Νο 3. Εδώ είμαστε και πάμε παρακάτω. Από το Μνημόνιο Νο 3 στο Μνημόνιο Νο 4. Κι έπεται συνέχεια. Από το Μνημόνιο Νο 4 στο Μνημόνιο Νο 5.

ΩΣΤΟΣΟ ΩΣ χώρα, πάμε για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου, για μείωση του επιτοκίου του δανείου και για επαναγορά μέρους του δανείου. Πάμε για μαλλί για να φύγουμε κουρεμένοι ή πάμε κουρεμένοι για να φύγουμε με μαλλί;

ΠΑΡΑΕΙΝΑΙ ΣΤΕΝΟ το γερμανικό κοστούμι που πάει να φορέσει στους λαούς των περιφερειακών χωρών της Ευρώπης η Αγκελα Μέρκελ. Αφησε που θα μαζέψει κι άλλο στο πλύσιμο! Κοινή διαπίστωση.

'ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΠΑΜΕ μπροστά πάμε πίσω. Και στη Χούντα έδιναν στον λαό ποδόσφαιρο και θεάματα για να μην ασχολείται με όσα γίνονταν. Δε λέω ότι είναι σωστό αυτό. Μήπως, όμως, να κάνουμε 2 - 3 μεγάλα βήματα πίσω, να πάρουμε φόρα και να πάμε μπροστά; Εκεί που είναι η ανάπτυξη;'. Αυτά, μεταξύ των άλλων, γράφει ένας 'ηλεκτρονικός' φίλος μου, ο Γιάννης Κοκκινάκης, στη σελίδα μου στο φέισμπουκ σχολιάζοντας τις προάλλες (4.2.11) το πρώτο πεταχτό, που ήταν ένα απόσπασμα από κείμενο του Νόαμ Τσόμσκι.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΦΙΛΗ, η Φώφη Γουώλτερ - Κυρλίδου, σχολίασε το πρώτο 'πεταχτό' της επόμενης μέρας που αναφερόταν στο... φλέβισμα του Φλεβάρη, ως εξής: 'Οι Ελβετοί κλαίνε διότι δεν υπάρχει χιόνι στις πίστες του σκι. Ας μεταφέρουν λίγο από τη Β. Αμερική που έχει βουλιάξει στις χιονοστιβάδες!'. Αν δεν τους δώσουν οι Αμερικανοί, θα τους δώσουμε εμείς απ' το λίγο που έχουμε στα Λευκά Ορη, Φώφη!

ΠΑΡΝΤΟ, ΜΟΝΤΕΣΤΟ, Μέλμπεργκ, Ιμπαγάσα, Πάντελιτς, Ζαϊρί, Μπράβο, Φουστέρ, Τοροσίδης, Ριέρα, Χολέμπας. Η αρχική ενδεκάδα του Ολυμπιακού εναντίον της Ξάνθης στον προχθεσινό αγώνα για το πρωτάθλημα Ελλάδας. Πάλι καλά που υπάρχει σ' αυτήν κι ένας Ελληνας...

ΣΤΟΝ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ουρανό απόψε το φεγγάρι/ τυλίχτηκε στα σύννεφα κι ο ύπνος το 'χει πάρει! Η μαντινάδα που μου έστειλε την Κυριακή το βράδυ ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας Σταματάκης, στάζει ποίηση.

'ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ χωρίς τον αγαπημένο τους ποιητή μετράνε τα Χανιά, στις 9 Φεβρουαρίου 2011. Δεν είναι μόνο η εκπνοή μιας ρωμαλέας και παράλληλα ευαίσθητης ποιητικής φωνής που ήδη κάποιοι συγκρίνουν με τον Ρίλκε (όπως π.χ. ο Στυλιανός Αλεξίου), η απουσία της ευγενικής και στοχαστικής μορφής του από κάθε σημαντική εκδήλωση ή η αποστέρηση της χαράς μας εν αναμονή του επόμενου βιβλίου του. Η απουσία του Γιώργη Μανουσάκη είναι έντονη, επειδή ως πνευματικός άνθρωπος της πόλης υπερασπιζόταν όσο λίγοι τα εύθραυστα χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας της...'. Ενα από τα 'παραποτάμια' σχόλια του Κώστα Νταντινάκη (βλ. Περ. 'Κεδρισός', τευχ. 1, Ιαν. - Απρ. 2011).

ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ την άσκησή του ένας αθλητής όλοι οι θεατές τον χειροκρότησαν με ενθουσιασμό. Ο προπονητής του, όμως, ο Ιππόμαχος τον χτύπησε με το μπαστούνι του και του είπε: 'Αν έκανες αυτά που έκανες με αληθινή τέχνη δεν θα είχες τόσους πολλούς θαυμαστές'.

'Φεύγοντας μου 'σφιξε το χέρι./ «Και να μη χαθούμε», είπε./ «Να βρεθούμε μια μέρα!»./ Περάσανε χρόνια. Δεν τον είδα ξανά./ Σε ποιους δαίδαλους μπλέχτηκε/ της ζωής; Σε ποιους δρόμους σκολιούς/ έσυρε τη σκιά του;/ Κι ένα πρωί/ διάβασα τ' όνομά του/ σε μαύρο πλαίσιο. Και βρεθήκαμε./ Τυφλό άγαλμα εκείνος τυφλό και βουβό'.
Το ποίημα του Γιώργη Μανουσάκη 'Συνάντηση'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (08.02.11)