Στο Νίππος για πάντα
Η Μαρί της σφακιανής δεσιάς
Η αλληλογραφία μας (Κώστα Καλαπανίδα
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Στο Νίππος για πάντα
«Στο χωριό του παππού μου του Γιώργη του Κακάτση – ευτυχία, ξαδέρφια, αδέρφια, θείοι, όλα εδώ για πάντα». Τα που έγραψε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, 2 Ιουλίου, ο Σταμάτης Κραουνάκης στην προσωπική του σελίδα στο Βιβλίο των Προσώπων (φέισμπουκ) όντας μαζί με όλη την ομάδα του, στο Νίππος Αποκορώνου. Στο καφενείο του Αντώνη του Κοτσιφού κατ’ αρχάς και στην ταβέρνα “Ιπποκορώνιον” του Παντελή Καπαρουδάκη, στη συνέχεια. Επιστροφή στη μητρίδα γη, μα και στην πατρίδα των παιδικών του χρόνων. Εδώ, στις Πάνω Κατούνες συγκεκριμένα, δίπλα στο ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος, έζησε κάποια απ’ τα καλοκαίρια του τη δεκαετία του 1960. Κι αν είχε να θυμηθεί πρόσωπα και πράγματα…
«Να βλέπεις τη χαρά να ξεχειλίζει απ’ τα μάτια και τα χείλη του και να γίνεται ολόκληρος μια τεράστια αγκαλιά κι ακόμα μια πιο μεγάλη καρδιά είναι σαν ν’ ακούς τις πιο όμορφες μουσικές του, τα πιο γλυκά και τρυφερά τραγούδια του» έγραψε για τον Σταμάτη στο Βιβλίο των Προσώπων η Ευδοκία. Σίγουρη και αυτή, όπως όλοι άλλωστε, ότι η χθεσινή βραδιά με τον Σταμάτη στην Ανατολική Τάφρο (η στήλη γράφτηκε βέβαια πριν) θα ήταν μαγική.
Οπως θα είναι και η αποψινή στον ίδιο χώρο και η αυριανή στα Νοπήγια. Οπως όλες οι βραδιές με “ιερουργό” τον Σταμάτη και ψαλτάδες τους αγγέλους του.
 |
| Η πρώτη μαγική βραδιά του Κραουνάκη στην Ανατολική Τάφρο |
Να ’ναι, λέει, παραμονή του Αγιού Πνευμάτου, στις Κατούνες. Ν’ ανάψουμε πάλι τις φωτιές Του (μας) και να στείλουμε τα χαιρετίσματά Του (μας) σ’ όλα τ’ άλλα εκκλησάκια της Μαδάρας. Εκ των ων ουκ άνευ ότι θα ’ναι εκεί ο Σταμάτης στο πιάνο του… Αυτή κι αν θα ’ναι μαγική βραδιά! Ολοι κι “όλα ένα φίλα με!”. Στο Νίππος για πάντα! Αγιού μην τάξεις τάξιμο και κοπελιού κουλούρι!
Η Μαρί της σφακιανής δεσιάς
Είχα ακούσει πολλά γι’ αυτήν, φάνταζε στο μυαλό μου σαν θρύλος, ωστόσο, τη γνώρισα από κοντά πριν έναν ακριβώς χρόνο, ένα ήσυχο σαν το λάδι βράδυ στο σπίτι του επιστήθιου (και δικού μου καλού) φίλοι της, γνωστού Χανιώτη σκηνοθέτη Κώστα Νταντινάκη, στη Μοναχή Ελιά, στα 98 της χρόνια. Στα 18 της μου φάνηκε πως ήταν. Μια βιτσάτη ερωτευμένη με τη ζωή κοπελιά που είχε όλο τον χρόνο μπροστά της να γράψει τη δική της ιστορία. Λάμπουσα!
Ναι, για τη Μαρί Ναξάκη, τη μοναδική στο είδος της Ελληνίδα λαογράφο, που έφυγε πριν από λίγες μέρες για το άλλο ημισφαίριο της ζωής ο λόγος. Για τη Μαρί της ελληνικής κοψιάς, γενικότερα, και της “σφακιανής δεσιάς”, ειδικότερα… Μοναδική στο είδος της η συλλογή χειροτεχνίας, δαντέλα με βελονάκι, που χάρισε στο Μουσείο Ελληνικής Τέχνης στην Αθήνα, όπως βέβαια και η συλλογή της “σφακιανής δεσιάς”, μιας δουλειάς που κράτησε 15 χρόνια, που χάρισε στον Δήμο Σφακίων και έγινε ευρύτερα γνωστή χάρις στο ντοκιμαντέρ του Κώστα Νταντινάκη για τον για αιώνες “αθησαύριστο” πλούτο της ξεχωριστής αυτής τέχνης.
Εδώ Φραγκοκάστελλο! Πρέπει να συντρέξουν πολλοί παράγοντες, να συνωμοτήσει για τα καλά το σύμπαν, για να δει κανείς τους δροσουλίτες. Καμιά δυσκολία, ωστόσο για να δείτε κάθε καλοκαίρι τη συλλογή της σφακιανής δεσιάς της Μαρί, μια έκθεση με πίνακες “σφακιανής δεσιάς” και πάνω από 140 δείγματα σφακιανών δεσιών. Να ευχηθώ ο Δήμος Σφακίων να τηρήσει την υπόσχεση που έδωσε στη Μαρί για δημιουργία Μουσείου με το έργο της σε μόνιμο χώρο…
Η αλληλογραφία μας
Κώστα Καλαπανίδα, δάσκαλο – ποιητή, Αθήνα: Ξανάγινα παιδί, διαβάζοντας την τελευταία ποιητική σου συλλογή “Καλοκαίρι μ’ άλογο” (εκδ. ΠΑΣΣΑΡΗ) που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις. Οσο περνούν τα χρόνια, φίλε, τόσο περισσότερο θέλουμε να επιστρέφουμε στα παιδικά μας καλοκαίρια. Χάρηκα πολύ που σου άρεσε ο “Παιδότοπος” (“Χ.Ν.” 11 Ιουνίου) με κάποια απ’ τα ποιήματά σου…
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sto-nippos-gia-panta/#ixzz4DXanpVR5
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου