ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Α2 ΤΑΞΗ 9ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Την ιστορία ενός ποιήματος που γράφτηκε για το Μουσείο Σχολικής Ζωής και το οποίο έγινε στη συνέχεια τραγούδι με τίτλο “Oταν τραγουδώ, πόσο σ’ αγαπώ”, για τη σχολική γιορτή στο τέλος της χρονιάς, μας λένε στον σημερινό Παιδότοπο τα παιδιά και η δασκάλα της Α2 τάξης του 9ου Δημ. Σχ. Χανίων. Για μια ιστορία άψογης συνεργασίας της δασκάλας με γονείς προς όφελος των μαθητών, πρόκειται. Για μια λειτουργεία του “εμείς” της συγκεκριμένης σχολικής τάξης, του ισοσκελούς τριγώνου, που έχει σαν βάση του τα παιδιά…

Συγχαρητήρια, καλή μου συναδέλφισσα, Aννα Νεμπαυλάκη! Πάντα ωραία ως Δασκάλα! Και βέβαια, κυρία Λαμπρινή Μποβιάτσου! Συγχαρητήρια κυρία Αννα Κοντολέων, κυρία Ελένη Καβαζίδου και κύριοι Σπύρο Ελληνάκη, Κώστα Στεφανάκη και Πάρι Στεφανίδη. Πάντα δοτικοί και ωραίοι ως γονείς! Τι καλά να υπάρχουν και να λειτουργούν χάριν των παιδιών οι δάσκαλοι και οι γονείς τους! Τι καλά να είναι, για να θυμηθώ τον Χαλίλ Γκιμπράν, τα τόξα απ’ τα οποία θα εκτοξευτούν σαν ολοζώντανα βέλη, τα παιδιά!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος

Οταν τραγουδώ
πόσο σ’ αγαπώ
Εφαγα μια φράουλα
κοκκίνισαν τα μάγουλα.

Μπήκα σ’ ένα κάστρο
κι είδα ένα άστρο.

Φύσαγε ο αέρας
κι έπεσε ένα τέρας.

Μέσα στη βροχή
άκουσα βροντή.

Βγήκε το φεγγάρι
τύφλωσε το λιοντάρι.

Ηρθε κι ένας ταύρος
που ήταν πολύ μαύρος.

Τον είδε ένας στρατιώτης
που ήταν σαν ιππότης.

Του πέταξε ένα αυγό
Κι έγινε σεισμός.

Μέλι να φάω θέλησα
με τσίμπησε η μέλισσα.

Την κυνήγησε ο Γιώργος
και την έπιασε ο φόβος.

Μπήκε σ’ ένα παλάτι
φτιαγμένο από αλάτι.

Γεμάτο με παιδιά
που’ χαν πολλή χαρά.

Όταν τραγουδώ
στον ουρανό πετώ.

Όταν τραγουδώ
πόσο σ’ αγαπώ!

Όταν τραγουδώ
στον ουρανό πετώ.

Μανούλα μπαμπάκα
Πόσο σας αγαπώ!

Οταν τραγουδώ
πόσο σ’ αγαπώ
Εφαγα μια φράουλα
κοκκίνισαν τα μάγουλα.

Μπήκα σ’ ένα κάστρο
κι είδα ένα άστρο.

Φύσαγε ο αέρας
κι έπεσε ένα τέρας.

Μέσα στη βροχή
άκουσα βροντή.

Βγήκε το φεγγάρι
τύφλωσε το λιοντάρι.

Ηρθε κι ένας ταύρος
που ήταν πολύ μαύρος.

Τον είδε ένας στρατιώτης
που ήταν σαν ιππότης.

Του πέταξε ένα αυγό
Κι έγινε σεισμός.

Μέλι να φάω θέλησα
με τσίμπησε η μέλισσα.

Την κυνήγησε ο Γιώργος
και την έπιασε ο φόβος.

Μπήκε σ’ ένα παλάτι
φτιαγμένο από αλάτι.

Γεμάτο με παιδιά
που’ χαν πολλή χαρά.

Όταν τραγουδώ
στον ουρανό πετώ.

Όταν τραγουδώ
πόσο σ’ αγαπώ!

Όταν τραγουδώ
στον ουρανό πετώ.

Μανούλα μπαμπάκα
Πόσο σας αγαπώ!

Είμαστε τα πρωτάκια του Α2 του 9ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων. Αν έχετε διάθεση να ακούσετε λίγη μουσική, πληκτρολογήστε τον τίτλο του τραγουδιού μας «Οταν τραγουδώ πόσο σ’ αγαπώ» στο Υou Τube και πιστεύουμε πως θα “γεμίσει” την καρδιά σας!
Να σας πούμε όμως την ιστορία του τραγουδιού μας:
Αρχικά δείξαμε ενδιαφέρον να συμμετέχουμε  στην εκδήλωση «Ενα ποίημα για το μουσείο… στο μουσείο» που διοργάνωσαν οι φίλοι του  Μουσείου Σχολικής Ζωής στα Νεροκούρου με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης. Αποφασίσαμε να γράψουμε ένα ποίημα με ερέθισμα τη μουσική αφού στο μάθημα της Ευέλικτης Ζώνης καθ’ όλη τη χρονιά ανακαλύψαμε τον κόσμο της μουσικής και τα μουσικά μας ταλέντα.
Τι καλύτερο από το να καλέσουμε την μαμά του Μάνου Π. την κα Αννα Κοντολέων που γράφει λογοτεχνία για παιδιά. Εκείνη, αφού μας έβαλε διάφορα κλασικά κομμάτια, μας ζήτησε να πούμε λέξεις που μας έρχονταν στο νου τις οποίες και κατέγραφε σ’ ένα μεγάλο χαρτί κάνσον. Στη συνέχεια φτιάξαμε μαζί της στιχάκια με ομοιοκαταληξία και βρήκαμε έναν τίτλο για το ποίημα μας.
Μετά την παρουσίαση στο Μουσείο Σχολικής Ζωής σκεφτήκαμε πως θα μπορούσαμε να δείξουμε το ποίημά μας στην τελική γιορτή του σχολείου μας με διαφορετικό αυτή τη φορά τρόπο, μετατρέποντάς το σε τραγούδι. Μόλις μάθαμε ότι ο μπαμπάς του Φαίδωνα, κ. Σπύρος Ελληνάκης, συνθέτει ηλεκτρονική μουσική του προτείναμε να γράψει μια χαρούμενη μουσική για μας. Εκείνος, με θέρμη κι ενθουσιασμό, ανταποκρίθηκε. Σαν πατέρας μάλιστα, συμπλήρωσε τους δυο τελευταίους στίχους (Μανούλα, μπαμπάκα, πόσο σας αγαπώ!)
Ενθουσιασμένοι από τον ρυθμό του τραγουδιού μάθαμε χορευτικές φιγούρες, φτιάξαμε απλά κοστούμια (φράουλες, μέλισσες, λιοντάρια, ταύρους) με τη βοήθεια της εικαστικού του σχολείου μας, κας Λαμπρινής Μποβιάτσου κι έτσι τραγουδήσαμε και χορέψαμε το “Οταν τραγουδώ πόσο σ’ αγαπώ” στη γιορτή του σχολείου μας. Ψηλώσαμε λίγους πόντους!
Μετά την γιορτή, η δασκάλα μας κα Αννα Νεμπαυλάκη έφτιαξε ένα βιντεάκι, έγινε συνδρομητής στο Υou Τube κι έτσι όλοι πια μπορείτε να απολαύσετε το τραγούδι μας που φτιάχτηκε με πολλή αγάπη!





Η συνεργασία με τους γονείς μας ήταν καταπληκτική. Ηρθαν κοντά μας, επικοινώνησαν μαζί μας και πρόσφεραν απλόχερα τις γνώσεις τους για να μας βοηθήσουν. (Στο πλαίσιο της γνωριμίας μας με τον κόσμο της μουσικής είχαμε καλέσει πριν το Πάσχα τον πατέρα της Ειρήνης κ. Κώστα Στεφανάκη που μας μίλησε για τη Βυζαντινή μουσική και στην εκκλησία της Αγίας Μαγδαληνής ακούσαμε τα κάλαντα του Λαζάρου, παραδοσιακά τραγούδια με βυζαντινή μουσική και τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδας από τον ίδιο και τους μαθητές του από το Εκκλησιαστικό Λύκειο Χανίων. Επίσης οι γονείς του Θωμά ο κ. Πάρις Ιωαννίδης και η κα Ελένη Καβαζίδου ήρθαν στην τάξη μας και μας έδειξαν ένα μεγάλο αριθμό μουσικών οργάνων και πώς η μουσική συνδέεται με τον χορό).  Ηταν τέλειο να βλέπουμε πως η δουλειά των γονιών μας μπορεί να βοηθήσει το σχολείο και ακόμα πιο φανταστικό να βλέπουμε τη μαμά μας και τον μπαμπά μας να μαθαίνουν κάτι καινούργιο στους συμμαθητές μας και να συνεργάζονται με τη δασκάλα μας.
Καλό καλοκαίρι!

Τα παιδιἀ
Μιχαέλα Αποστολάκη, Γιάννος Δημητριάδης, Φαίδων Ελληνάκης, Στέργιος Ζωγράφος, Θωμάς Ιωαννίδης, Μάνος Καλαθάκης, Δέσποινα Κάτσουνα, Γιώργος Κεφαλογιάννης, Μυρσίνη Κορωνάκη, Χριστίνα Κουτσουρελάκη, Νικόλας Λόττας, Πέτρος Μαρκαντωνάκης, Γιώργος Νικολουδάκης, Δήμητρα Ουγγρίνη, Μάνος Παυλόπουλος, Ελένη Ρουμπεδάκη, Τάσος Σγουράκης, Ειρήνη Στεφανάκη, Αντώνης Στυλιανουδάκης, Ζωή Χατζηδάκη.
Η Δασκάλα Άννα Νεμπαυλάκη.


Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 07.07.2018)