Ανδρείαν και φρόνησιν, συ κεκτημένη σεμνή, ανδρείως κατεπάτησας
όφιν αρχέκακον, Μαρίνα πανεύφημε….
Μεταξύ Νίππους και Τζιτζιφέ, κοντά στην Άννιτσα (Στην Άννιτσα, στην Μπάνιτσα και στου Καλερογιάννη) μέσα σ'ένα δαφνοδάσσος, απείρου φυσικού κάλλους το ανακαινισθέν στις αρχές της δεκαετίας του 1970, παμπάλαιο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας. Εδώ λίαν πρωί σήμερα για να συμψάλλω με τους άλλους ψαλτάδες και τη χορωδία των γειτόνων κοτσιφών και το απολυτίκιο της Αγίας, στο πλαίσιο της λειτουργίας του πρώτου καλοκαιρινού νιππιανού κοινωνείν, ιερουρουργοὐντος του παπα-Μιχάλη.
Συγκίνησις μέχρι δακρύων... Ναι το τέμπλο με το άσπρο τσιμέντο το έκανε ο πατέρας μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου