Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Τότε… πριν πολλά-πολλά χρόνια…
Η διαδρομή από το χωριό προς την Παλιόχωρα ήταν ανηφορική το πρωί και κατηφόριζε το σούρουπο!
Αχρονος τότε ο χρόνος, άγουρο ξύπνημα των αισθήσεων, τότε που οι λέξεις γράφονταν σε μια κόλλα χαρτί και δίνονταν με πολύ θάρρος, περιμένοντας με ανυπομονησία την απάντηση κατά τον ίδιο τρόπο!
Το καλοκαίρι εκείνο… ο ήλιος μας προϋπαντούσε καθώς πηγαίναμε να κοιμηθούμε κι ήταν ο ίδιος που μας αποχαιρετούσε κάνοντας αισθητή τη δύναμή του, καθώς γέμιζε με όλα τα έντονα πορφυροκόκκινα χρώματα τον ουρανό του Λιβυκού πελάγους λίγο πριν τη δική του ανάπαυση!
Κι όσο για εμάς, εμείς περιπλανιόμασταν στον άχρονο χρωματισμό των κτύπων της καρδιάς που διακαώς επιθυμούσε και υπομονετικά περίμενε σήματα – ενδείξεις πως ίσως το… θαύμα να συντελεστεί και η αγάπη που προσδοκούσε θα μας έπιανε έστω και δειλά, ξαφνικά, απρόσμενα(!) το χέρι!
Κι όσο το χέρι δεν ένιωθε το άγγιγμα, κι όσο οι ώρες περνούσαν βασανιστικά, τόσο το ολόγιομο φεγγάρι πάνω από την Παλιόχωρα βάραινε τα στήθη και την αναπνοή μας, τόσο μεγαλύτερη γινόταν η πεθυμιά, τόσο μεγαλύτερη γινόταν η αίσθηση της ματαιότητας της ζήσης!
Η θάλασσα του Λιβυκού ανίκανη να σβήσει τη φωτιά, “αλλόκοτη” ήταν κι η τροπή του όποιου σχεδίου είχε καταστρωθεί! Ποιος τάχα Θεός μπορεί να ορίσει τα που περνούν μες απ’ το μυαλό το κοριτσίστικο, το αγορίστικο, όταν εκείνα πρωτοδιαβαίνουν τους δρόμους που ύμνησαν ποιητές αιώνες κι αιώνες πίσω;
…Kάποια 24ωρα πριν…
Ολοπόρφυρο ξεπρόβαλε μες από το έρεβος, στ’ αντάμωμα του Λιβυκού και τ’ ουρανού το φεγγάρι το περασμένο Σάββατο!
Απέναντι, ο ίδιος άνθρωπος κράτησε για λίγο την αναπνοή του… όπως τότε πριν πολλά – πολλά χρόνια!
Χανιώτικα Νέα (4.7. 2018)
http://www.haniotika-nea.gr/mia-fora-ki-enan-kero-o-erotas/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου