ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΧΙΛΙΑΡΜΕΝΙΤΙΣΣΑ
Την κατάθεση της εσθήτος της Παναγίας στη Μονή Βλαχερνών της Κωνσταντινούπολης γιόρταζε χθες, 2 Ιουλίου, η Εκκλησία μας. Για Παναγία Καψοδεματούσα ή Καψοχεροβολού ή Καψαλωνού ή Βουλιάχτρα έκανε λόγο σε κάποια μέρη ο λαός μας, καθώς αλίμονο σ’ εκείνον που δε σταματούσε την ημέρα της γιορτής της το αλώνισμα. Μέχρι και το αλώνι του μπορούσε να βουλιάξει…
Παναγία η Χιλιαρμενίτισσα! Επιμένουν να αποκαλούν έτσι τη δική τους Παναγία του Ιούλη, την Παναγία του Χαρέη (έναν πανέμορφο κολπίσκο του Λιβυκού, στα μπροσπόδια της Μαδάρας, ανατολικά της Σούγιας, όπου όπως λένε “η χαρά ρέει”) οι Ανατολικοσελινιώτες. Και βέβαια, επιμένουν να τη γιορτάζουν πηγαίνοντας με καΐκια και φουσκωτά από τη Σούγια ή και με τα πόδια απ’ το Κουστογέρακο, την παραμονή της Χάρης της. Σ’ αυτήν την Παναγία ο νους μου, ενώ αρχίζω να γράφω τη στήλη. Αξέχαστη η επίσκεψη μου εκεί, με μια καλή παρέα φίλων, πριν από 13 χρόνια…
Παναγία η Χιλιαρμενίτισσα! Χίλια κεριά στέλνει τις νύχτες που γαβγίζει η θάλασσα, η Παναγία του Χαρέη, για να αρμενίζουν και να μην χάνουν το δρόμο τους τα καράβια που παλεύουν με τα κύματα, λέει η τοπική παράδοση… Μεγάλη η Χάρη της!
Παναγία η Χιλιαρμενίτισσα! Χίλια κεριά στέλνει τις νύχτες που γαβγίζει η θάλασσα, η Παναγία του Χαρέη, για να αρμενίζουν και να μην χάνουν το δρόμο τους τα καράβια που παλεύουν με τα κύματα, λέει η τοπική παράδοση… Μεγάλη η Χάρη της!
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΟΥΜΕΝΟΣ
«Λάβετε φάγετε την αδυναμία μου/ αλλά και πίετε εκ της δυνάμεώς μου πάντες». Αυτό μας λέει σε γενικές γραμμές, κατά τη γνώμη μου ο Νικόλας Κακατσάκης μέσω των 26 ποιημάτων της πρώτης του ποιητικής συλλογής “Αρχιτέκτονας Αυτοβιογραφείται” που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα σε μια καλαίσθητη έκδοση απ’ την Πυξίδα της Πόλης του Μαθιού Φραντζεσκάκη. Βγάζοντας τα σώψυχά του. Σε γενικές, γιατί σε ειδικές ο Αρχιτέκτονας-ποιητής ή ο Ποιητής-Αρχιτέκτονας, αν προτιμάτε, μας λέει προ(σ)καλώντας μας σε διάλογο πάμπολλα άλλα, χρησιμοποιώντας συγκινησιακά τη γλώσσα σε βαθμό υπέρτατο. Οπως για παράδειγμα «Ποίημα είναι η επανάσταση/ κοινών ανθρώπινων πραγμάτων» (Ο ποιητής). «Φάρε/ Δεν μένει μυστικό από σένα/ ας είναι το φως σου σβηστό/ φώτισες το μπαλκόνι/ και της κόρης το ζεστό πρωινό/ φύλακας και σύντροφος αντάμα -της πόλης/ πώς καρτεράς την βροχή και τον ήλιο!» (Παλιά Πόλη). «Και πάλι/ τις πέτρες σήκωσα/ Εσείς χθόνιοι θεοί/ Απαντήστε με» (Πέτρες). “Τα όνειρά μας ενοχλούν τον ύπνο σου/ γιατί είσαι άγγελος» (Αγγελος). «Λοιπόν/ Να υπάρχεις./ Μου είναι αρκετό» (Τα νυχτέρια του αρχιτέκτονα)… Κι αν έχω υπογραμμίσει στίχους του, κι αν έχω γεμίσει με σημειώσεις τα περιθώρια των σελίδων της συλλογής του!
«Λάβετε φάγετε την αδυναμία μου/ αλλά και πίετε εκ της δυνάμεώς μου πάντες». Αυτό μας λέει σε γενικές γραμμές, κατά τη γνώμη μου ο Νικόλας Κακατσάκης μέσω των 26 ποιημάτων της πρώτης του ποιητικής συλλογής “Αρχιτέκτονας Αυτοβιογραφείται” που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα σε μια καλαίσθητη έκδοση απ’ την Πυξίδα της Πόλης του Μαθιού Φραντζεσκάκη. Βγάζοντας τα σώψυχά του. Σε γενικές, γιατί σε ειδικές ο Αρχιτέκτονας-ποιητής ή ο Ποιητής-Αρχιτέκτονας, αν προτιμάτε, μας λέει προ(σ)καλώντας μας σε διάλογο πάμπολλα άλλα, χρησιμοποιώντας συγκινησιακά τη γλώσσα σε βαθμό υπέρτατο. Οπως για παράδειγμα «Ποίημα είναι η επανάσταση/ κοινών ανθρώπινων πραγμάτων» (Ο ποιητής). «Φάρε/ Δεν μένει μυστικό από σένα/ ας είναι το φως σου σβηστό/ φώτισες το μπαλκόνι/ και της κόρης το ζεστό πρωινό/ φύλακας και σύντροφος αντάμα -της πόλης/ πώς καρτεράς την βροχή και τον ήλιο!» (Παλιά Πόλη). «Και πάλι/ τις πέτρες σήκωσα/ Εσείς χθόνιοι θεοί/ Απαντήστε με» (Πέτρες). “Τα όνειρά μας ενοχλούν τον ύπνο σου/ γιατί είσαι άγγελος» (Αγγελος). «Λοιπόν/ Να υπάρχεις./ Μου είναι αρκετό» (Τα νυχτέρια του αρχιτέκτονα)… Κι αν έχω υπογραμμίσει στίχους του, κι αν έχω γεμίσει με σημειώσεις τα περιθώρια των σελίδων της συλλογής του!
Μια ψυχή ραγισμένη εκ κατασκευής ο ποιητής, ο αληθινός ποιητής. Ο Νικόλας Κακατσάκης στην προκειμένη περίπτωση. Μια ψυχή έσχατα υποψιασμένη που θεάται τον κόσμο τον μέσα και τον έξω του κόσμου, μ’ όλα τα κάθε λογής δρώμενα, και τ’ αποκρυσταλλώνει στον λόγο σαν όραμα και σαν ακρόαμα. Αλλοτε σαν κραυγές διαμαρτυρίας κι άλλοτε σαν αναπνοές ελπίδας. Ενα από τα σημεία αναφοράς του, το κυρίαρχο θα έλεγα, η πόλη του, η πόλη μας. Η «πόλη που άλλαξε/ δυο και τρεις φορές τ’ όνομά της», ιδιαίτερα η παλιά πόλη, η παλίμψηστη Πόλη η Παλέτα Πόλη… Παθολογική η αγάπη του γι’ αυτήν. «Πόλη/ στης πιο παλιάς σου εκκλησίας τα κλίτη/ έμεινα ακίνητος ώρες/ στις προσταγές ενός ισχυρού προγόνου/ εγώ ο αεικίνητος μικρός/ έσκυψα στο τέμπλο σου/ να δω την αρχαία σου εικόνα/ και μετά σκαρφάλωσα στον τρούλο σου». Από εδώ η θέαση..
Δεν θα κρύψω ότι τα ποιήματα του Νικόλα με εντυπωσίασαν. Φτασμένος ποιητής ο ανιψιός μου που γεννήθηκε στα Χανιά, όπου και ζει μόνιμα από το 2004 ύστερα από σπουδές και εργασία στην Αρχιτεκτονική στο Παρίσι και στην Αθήνα. Ευχάριστη, πολύ ευχάριστη, έκπληξη για μένα το ιδιαίτερα επιμελημένο με σχέδιο στο εξώφυλλο από αποτύπωση ξερολιθιάς στην είσοδο της Πολυρρήνιας βιβλίο του. Να συνεχίσει το γράψιμο μαζί με τα εικαστικά του η ευχή μου. Να γράψει πολλά ποιήματα, όπως το “Παραλογή” για παράδειγμα «Περπάτησε με το σκουντρί/ στο χέρι/ για λίγα μέτρα και για δυο αιώνες/ Τη γενιά του/ μεγάλωσε/ λεύτερη/ αυτός ο μεγάλος/ εμάς τους μικρούς μας μέτρησε/ και του φανήκαμε/ ακόμα λίγοι/ για το καπετανιλίκι του/ άπλωσε το λάβαρο/ του αγώνα/ στον Πύργο της Μαλάξας/ από πρωί σε πρωί και το βράδυ/ μέσα σε πολέμου χαμό/ Μέγα Ανδραγάθημα/ και ονομάστηκε Θεοκλής».
http://www.haniotika-nea.gr/category/mia-stasi-edo-mia-stasi-eki/http://www.haniotika-nea.gr/i-panagia-i-chiliarmenitissa/
Δεν θα κρύψω ότι τα ποιήματα του Νικόλα με εντυπωσίασαν. Φτασμένος ποιητής ο ανιψιός μου που γεννήθηκε στα Χανιά, όπου και ζει μόνιμα από το 2004 ύστερα από σπουδές και εργασία στην Αρχιτεκτονική στο Παρίσι και στην Αθήνα. Ευχάριστη, πολύ ευχάριστη, έκπληξη για μένα το ιδιαίτερα επιμελημένο με σχέδιο στο εξώφυλλο από αποτύπωση ξερολιθιάς στην είσοδο της Πολυρρήνιας βιβλίο του. Να συνεχίσει το γράψιμο μαζί με τα εικαστικά του η ευχή μου. Να γράψει πολλά ποιήματα, όπως το “Παραλογή” για παράδειγμα «Περπάτησε με το σκουντρί/ στο χέρι/ για λίγα μέτρα και για δυο αιώνες/ Τη γενιά του/ μεγάλωσε/ λεύτερη/ αυτός ο μεγάλος/ εμάς τους μικρούς μας μέτρησε/ και του φανήκαμε/ ακόμα λίγοι/ για το καπετανιλίκι του/ άπλωσε το λάβαρο/ του αγώνα/ στον Πύργο της Μαλάξας/ από πρωί σε πρωί και το βράδυ/ μέσα σε πολέμου χαμό/ Μέγα Ανδραγάθημα/ και ονομάστηκε Θεοκλής».
http://www.haniotika-nea.gr/category/mia-stasi-edo-mia-stasi-eki/http://www.haniotika-nea.gr/i-panagia-i-chiliarmenitissa/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου