ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ Β΄

"ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ" ΩΣ ΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 

Γράφει η Μαρία Δρακάκη 

(Αυτό κι αν είναι ευλογία Κυρίου! Να ανοίγεις τα ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ και να σε περιμένει μια ολόκληρη έγχρωμη σελίδα, γραμμένη από καρδιάς διά χειρός Μαρίας Δρακάκη, στην υπέροχη στήλη της. Υπόχρεος στην αγάπη σου, καλή μου συναδέλφισσα! Πάντα ωραία ως Ελληνίδα Δασκάλα! Μυρίζουν οι βασιλικοί.... Τα που έγραψα προ ημερών , στις 23 Φεβρουαρίου. εν είδη σχολίου, όταν είδα να έχει αναρτήσει η και ιδρύτρια, μαζί με τον επίσης δάσκαλο σύζυγό της Δημήτρη Καρτσάκη του ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΧΑΝΙΩΝ, την αγαπητική της προσέγγιση για ΤΑ  ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ! Το ξαναγράφω και σήμερα, που αναρτώ το κείμενό της στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ μου! Και πάλι και πολλάκις ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, Μαρία! )

ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ" ΩΣ ΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 

Γράφει η Μαρία Δρακάκη 

«Η ποίηση είναι εκείνος ο εαυτός μας που δεν κοιμάται ποτέ!»

Γιώργος Σεφέρης

O ποιητικός λόγος είναι βαθυστόχαστος. Είναι το βήμα του διαλόγου με τα εσωτερικά ψυχικά τοπία. Είναι μια πύκνωση συγκινησιακού φορτίου που διαμορφώνει μια πρωτότυπη γέφυρα ανάμεσα στην ορατή πραγματικότητα και την κρυμμένη, αυτή που υπονοείται και τρέφεται καθώς η ζωή ζυμώνεται από εμπειρίες.

Ο Βαγγέλης Κακατσάκης, Δάσκαλος και Λογοτέχνης, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις στον χώρο του πολιτισμού και της εκπαίδευσης. Και στα δύο πεδία, πατά με απόλυτη συνέπεια, πίστη αφοσίωση και με μια ιερότητα που σου προκαλεί δέος.

Γεννήθηκε στο Νίππος Χανίων από γονείς αγρότες το 1948. Είναι απόφοιτος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας, σπούδασε στην Πάντειο Σχολή (σημερινό Πάντειο Πανεπιστήμιο) και μετεκπαιδεύτηκε στις Επιστήμες της Αγωγής. Εργάστηκε για 36 χρόνια ως δάσκαλος. Έχει ασχοληθεί ενεργά, για μια 20ετία περίπου, με το συνδικαλισμό και συνεχίζει ν’ ασχολείται εδώ και 40 χρόνια με τον πολιτισμό και την παράδοση. Είναι συνεργάτης, απ’ τα μέσα της 10ετίας του 1970, της εφημερίδας “Χανιώτικα νέα”. Εκτός των άλλων δημοσιευμάτων του (ποιήματα, διηγήματα, επιφυλλίδες, χρονογραφήματα, άρθρα, μελέτες κ.λπ.) έχουν κυκλοφορηθεί σε βιβλία άλλες δύο ποιητικές του συλλογές: “Τα άλογα του χρόνου” (1973), “ΚΑΖΟΒΑΡ” (εκδ. “Φιλιππότη”, 1987) και “Όταν γίνεις ποίημα” (εκδ. “Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης”, 2013) και το πεζό “Τα γράμματα της Παναγίας” (Έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου, 2013).

 «Τα χελιδόνια του μοναχού», είναι η τρίτη ποιητική του συλλογή κυκλοφορεί, «για λογαριασμό του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, η “Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης”», σε εντυπωσιακή Β’ έντυπη έκδοση με χαρακτηριστικό εξώφυλλο. Αρχικά εκδόθηκε ψηφιακά τον Απρίλιο του 2020 και περιλαμβάνει ποιήματα που γράφτηκαν πριν την εισβολή του κορονοϊού, τα περισσότερα τον Δεκέμβριο του 2019 και τον Ιανουάριο του 2020.Ευτυχώς για το κοινό του, η σκέψη του ποιητή να μείνουν ανέκδοτα, άλλαξε στη συνέχεια…

Η ποιητική γραφή του Βαγγέλη Κακατσάκη είναι στιβαρή και καθάρια, αντανακλά την ψυχή του και την ιδιοσυγκρασία του. Πνευματώδης, ορθολογιστής, αλλά ταυτόχρονα σκεπτικιστής και λυρικός. Ο τίτλος της συλλογής του αν και έχει ρεαλιστική σύνδεση με τον θεματικό της αρμό, ωστόσο θα μπορούσε συνειδητά από τον δημιουργό να έχει επιλεγεί στη δύσκολη συνθήκη της πανδημίας για να υπονοήσει σημειωτικά τις αξίες της υπομονής, ψυχικής πληρότητας, της γαλήνης, της ελπίδας , της προσδοκίας , που συνδέονται με τη ζωή του μοναχού και το πέταγμα των χελιδονιών.

Η ποίηση του δημιουργεί εικόνες και αιφνιδιάζει με την αναπάντεχη άνεση με την οποία ο δημιουργός συνταιριάζει τις λέξεις. Λέξεις με υπεροχή νοημάτων, με αισθητικές ποιότητες υψηλές, με χρώματα και αρώματα της Κρήτης, αυθεντικά και ζωογόνα.

 Με απίστευτη ευαισθησία και διεισδυτική ματιά συνομιλεί με θρησκευτική κατάνυξη βαθύτατα με την ανθρώπινη ψυχή με παραστατικές εικόνες , επενδύοντας αριστοτεχνικά με το δικό του βίωμα αυτόν το διάλογο,τον ανεπιτήδευτα αληθινό. Η ποιητική του γραφή επιβεβαιώνει την ασυμβίβαστη ψυχή του και την εμπειρική διάσταση των στίχων του. Είναι άμεσος, δραματικός και απέριττος ταυτόχρονα, προσδίδοντας έναν οραματικό τόνο στο ιδιαίτερο ποιητικό του αποτύπωμα. Είναι ο συνετός ποιητής της αυτογνωσίας, του αναστοχασμού, της αναζήτησης της αλήθειας, της βαθιάς, αλλά επιμελημένης κατάδυσης στο «ανθρώπινο είναι». Με τόνο ενσυναίσθησης αποδίδει με δραματικότητα αλήθειες της ζωής, επιδιώκοντας την κυριολεξία και την ακριβολογία, χωρίς όμως να προδίδει ποτέ τη συγκινησιακή καθαρότητα της γραφής της ψυχής.

Διατρέχοντας τις ενότητες της συλλογής, νιώθεις την απόδραση από την καθημερινότητα της ζωής, μεταφέρεσαι σε ένα υπερτοπικό ψυχικό σύμπαν, το οποίο αν και σου προσφέρει εικόνες οικείες από το φυσικό περιβάλλον, ταυτόχρονα σου μεταγγίζει ασφάλεια, κάθαρση. Ο ποιητής χτίζει με μαεστρία στις λέξεις που επιλέγει, αυτό το λυτρωτικό συναίσθημα.
Στη συλλογή του επιτυγχάνει μια σταθερή δομή της ποίησης του και σε κάθε του ποίημα, αγαπά να σφραγίζει τη σκέψη του με τους τελευταίους στίχους συνήθως να ενεργοποιούν τον στοχασμό και να συμπυκνώνουν ευρηματικά το μήνυμα του. Ο Βαγγέλης Κακατσάκης επιδιώκει να στρέφει τον άρτιο χειρισμό της γλώσσας και το γλωσσοπλαστικό του χάρισμα, σε γνωμικό, στην αλήθεια που αναδύεται από το ταξίδι της ζωής….

Είναι ανθρωποκεντρική η ποίηση του, με πρόθεση φανερά παιδαγωγική σε κάποια σημεία, για να οδηγήσει τον αναγνώστη σε μια δική του ενδοσκόπηση, προκειμένου να ταυτιστεί ή να διαφοροποιηθεί με βάση το δικό του ψυχογράφημα, στις «ρήσεις ωριμότητας» που επιχειρεί να αναδείξει και γενναιόδωρα μοιράζεται με τους αναγνώστες του ο Βαγγέλης Κακατσάκης.

Σταχυολογώ στίχους-ρήσεις που ενεργοποίησαν τον δικό μου στοχασμό με τεράστια δικά μου θαυμαστικά για την απόδοση τους από τον ποιητή:
«Λευκό ονειρεύεται τα βράδια το ράσο του ο μοναχός,,,»
«Όμως δεν υπάρχουν άλλες πτώσεις, αν λείπει η ονομαστική…»
«Πολλά ξέρει η σοφή αιωνόβια ελιά…»
«Η ζωή συνεχίζεται…Σε τρεις λέξεις που τις ακολουθούν αποσιωπητικά ο ορισμός της…»
«Υπάλληλα, παράλληλα και αλλεπάλληλα τα διλήμματα για τον υπάλληλο…»
«Ανευθυνότητα η ευθύνη των πολλών…»
«Η χαρά να φυτεύουμε τριαντάφυλλα, η ευλογία να τα χαρίζουμε…»
«Δεν είναι εμπόδιο οι τύποι για την παρουσία της ανοιξιάτικης περιουσίας…»
«Διχασμένες οι γνώμες αν παίρνουν ή δεν παίρνουν αντίδωρο πριν ν’ αναχωρήσουν…»
«Στους αιώνες των αιώνων η απορία της Αειπαρθένου…»
«Μόνοι μάρτυρες τα πρώτα χελιδόνια της άνοιξης…»

Η ποίηση του Βαγγέλη θα είναι ανοικτή πάντα σε όλους με τη στόχευση της ελπίδας και της πληρότητας, με το συγκριτικό πλεονέκτημα του αναπάντεχου και της δημιουργικότητας, με μια ατελεύτητη έγνοια να γιατρεύει τα τραύματα που άνοιξε η λογική για να επαναφέρει τον άνθρωπο από την οδύνη της περιπέτειας της ζωής. Δεν θα πάψει ποτέ να υπενθυμίζει ότι «πολλοί στίχοι είναι σαν πόρτες – πόρτες κλειστές σ’ ερημωμένα σπίτια και πόρτες ανοιχτές σε ήμερες συγυρισμένες ψυχές…» σύμφωνα με τον σπουδαίο ποιητή Γιάννη Ρίτσο.

Και φυσικά η «γραφή της ψυχής» του είναι αναμενόμενο να έχει επηρεάσει βαθιά την οικογένεια του! Έτσι είναι αυτονόητο και δεν προκαλεί έκπληξη, το γεγονός ότι η εγγονή του Ευδοκία, επιλέγει να συστήσει τον εαυτό της αυθόρμητα σε ομάδα συνομηλίκων της το περασμένο καλοκαίρι, ζωγραφίζοντας το αυτοπορτραίτο της με δύο τεράστια μάτια και το λιτό μήνυμα «αγάπη ειρήνη»!!!!!

Αναλυτικότερα στις διευθύνσεις:
https://online.fliphtml5.com/rsfkr/otem/#p=42
https://biblionet.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF/?personid=106193
https://el.m.wikiquote.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7\

https://www.haniotika-nea.gr/os-grafi-tis-psychis/