ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ….

Η μπάλα μας...
05.05.2

010Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

Να, κάτι τέτοιες ώρες με πιάνουν τα νοσταλγικά μου και παρόλο που θέλω να τα πω, νιώθω ανίκανος έστω και να περιγράψω ας πούμε μια όμορφη ανάμνηση των παιδικών μου χρόνων από τις εποχές που όλα τα παιδιά παίζαμε μες στους δρόμους με τη μία και μοναδική μπάλα που 'χαμε αγοράσει... ρεφενέ! Την μπάλα που είχαμε μάθει απ' έξω κι ανακατωτά(!) όλοι μας -ιδίως τα αγόρια της γειτονιάς- την κάθε ραφή της πάνω στα δερμάτινα εξάγωνα μπαλώματα, την μυρουδιά της και το κάθε σκίσιμο από το πολύ... κλωτσίδι!
Ηταν κόκκινη και μαύρη και στα μάτια μου αυτά ήταν δυο από τα χρώματα της ευτυχίας...
Θυμάμαι ακόμη και ποιος ήταν εκείνος που έκανε το τελευταίο σουτ και τελικά η μπάλα -από την πολυχρησία και το πολύ παιχνίδι- έσκασε, πετάχτηκε έξω η σαμπρέλα της και... δεν "σήκωνε" κι άλλο μπάλωμα! Επρεπε λοιπόν να την αποσύρουμε από το παιχνίδι μας, με πόνο καρδιάς γιατί μας είχε δώσει τόση πολλή χαρά και στις νίκες και στις ήττες μας, σε όλα τα γήπεδα, στις αυλές των σχολείων, στην άσφαλτο, στο τσιμέντο ή στο χώμα, όπου κι αν την είχαμε πάρει μαζί μας! Επρεπε να την παροπλίσουμε, παρόλο που είχαμε τόσο πολύ δεθεί μαζί της, κάτι που μας έκανε να γνωρίζουμε ακόμη και τον ήχο της όταν κάποιος από εμάς τη μπιστούσε στους δρόμους της γειτονιάς μας!
Θυμάμαι ότι παρόλο που στην αρχή είχαμε στεναχωρηθεί για το κλατάρισμά της και μάλιστα είχαμε βάλει τις φωνές σε κείνον που έκανε το τελευταίο σουτ, γιατί δεν έλεγξε τη δύναμη με την οποία την σούταρε, μετά από λίγο καθίσαμε όλοι κάτω από τη μεγάλη μουριά στο κέντρο της πλατείας και αποφασίσαμε πως πρέπει να πάρουμε μια νέα μπάλα, από καουτσούκ που ήταν και της μόδας! Θα μαζεύαμε τα χρήματα για να μπορέσουμε να απολαύσουμε και πάλι το παιχνίδι μας! Μέχρι βέβαια να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε αυτήν την αγορά, θα αρκούμασταν -όπως κι έγινε- με την ξεφούσκωτη μπάλα που τώρα την προσέχαμε ακόμη πιο πολύ για να μην την χάσουμε κι αυτή...
Κάτι τέτοιες ώρες σαν κι αυτές δεν ξέρω γιατί με πιάνει το νοσταλγικό μου και γιατί ξεπηδούν τέτοιου είδους ωραίες εικόνες των παιδικών μου χρόνων...

Χανιώτικα Νέα(05.05.10)

010