ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Η Ελληνική Ανοιξη στη Γερμανία

Αυτές τις μέρες προβάλει στη Γερμανία την Ελληνική Ανοιξη. Για την και καλή μου φίλη, γνωστή στους αναγνώστες της στήλης (βλ. σχετική εύφημη μνεία στις 21 Φεβρ. τ.ε. με τίτλο 'Σαμοθρακίτικα ανεμοχάδια στη Γερμανία'), Σαμοθρακίτισσα συγγραφέα και ζωγράφο Μαρία Βερβέρη - Κράουζε, ο λόγος. Με μεγάλη επιτυχία εγκαινιάστηκε στις 17 Μαρτίου, αναφέρει το σχετικό δελτίο Τύπου που μου στάλθηκε, η έκθεση έργων ζωγραφικής της με θέμα την ελληνική άνοιξη, την οποία διοργάνωσε το Stadtteilburo Norden του Offenbach και που θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Απριλίου.
'Οι δημιουργίες της καλλιτέχνιδος πηγάζουν μέσα από την ψυχή της γι’ αυτό και είναι αποδεκτές και επαινετές απ’ το κοινό της', τόνισε, λέει το Δελτίο, στον χαιρετισμό της η δήμαρχος του Offenbach κυρία Simon παρουσιάζοντας το πολυποίκιλο έργο της ενώπιον ενός πολυπληθούς κοινού που το αποτελούσαν μέλη της τοπικής ελληνικής κοινότητας, Γερμανοί και φίλοι της άλλων εθνικοτήτων. Πρεσβευτής της άλλης Ελλάδας, της όμορφης Ελλάδας, κοντολογίς, η Μαρία Βερβέρη - Κράουζε. Αυτή τη φορά με τους 24 πίνακές της μέσω των οποίων ταξιδεύει τους επισκέπτες της με χρώματα ανοιξιάτικα σε ελληνικά τοπία. Σε χαρούμενα γαλάζια ακρογιάλια, σε χωριά ηλιόλουστα και ανθοστολισμένα, σε λιβάδια καταπράσινα γεμάτα παπαρούνες, σε βουνοπλαγιές κεντημένες με μοβ ανεμώνες και σε ανθισμένους αμυγδαλεώνες. Αλλά και με τα ποιήματά της, με την απαγγελία των οποίων, στα ελληνικά απ’ την ίδια και στα γερμανικά απ’ την κα Μηλιά Τσομπανίδου, που έκλεισε η βραδιά...

Ηλιοβασίλεμα στη Σαμοθράκη
- Στη δύση σου Ήλιε,
ροδοπέταλο λες κι ήσουν ανθισμένο
μες σε γιρλάντες θαλασσιές γαλαζοτυλιγμένο.
- Κείνο τ’ απόβραδο... κείνο το μαγεμένο
που οι δούλοι σου οι άνεμοι γονατιστοί σωπάζαν
βασίλευες, ανέβαινες νυφούλα παινεμένη
κορώνα ολοφώτεινη σ’ ατλάζι κεντημένη.
- Στεφάνωνες ολόγυρα της θάλασσας την άπλα
με χρώμα ολορόδαλο από τζακιού ανταύγεια.
- Και το νησί του Αίολου του Ποσειδώνα η γέννα
τυλίγονταν πανώζοστα με πέπλα αραχνένια,
'καλή σου νύχτα' έλεγαν πουλάκια νυσταγμένα
πηγαίνοντας να κοιμηθούν σε κλίνη συννεφένια.

Τίμιος με τον εαυτό του
'Να συνεχίσετε για πολλά - πολλά ακόμα χρόνια να γράφετε διδάσκοντας και να διδάσκετε γράφοντας', ευχήθηκα από τη στήλη 'στα πεταχτά' ('Χ.Ν.', 1 Μαρτίου τ.ε.) στον και εκλεκτό συνεργάτη της εφημερίδας μας, γνωστό τοις πάσι και ως συγγραφέα, αρχιμανδρίτη Ιγνάτιο Χατζηνικολάου, συνοδεύοντας τις ευχαριστίες μου για την ευγενική του χειρονομία να μου στείλει το τελευταίο, το 22ο(!), βιβλίο του με τίτλο 'Τίμιοι με τον Θεόν'. Ο π. Ιγνάτιος ζει για να γράφει και γράφει για να ζει, όντας πάντα τίμιος, εντέλει ή μήπως κατ’ αρχήν, με τον εαυτό του, η πρώτη σκέψη που έκανα με το που άνοιξα τον φάκελο και είδα το εξώφυλλο, το οποίο κοσμεί η εικόνα του Αγίου Διονυσίου της Ζακύνθου που 'συγχωρεί τον φονέα του αδελφού του'. Απ’ αυτήν την σκέψη πήγασε η ευχή μου, που σίγουρα δεν είναι μόνο δική μου, αλλά όλων κι είναι τόσοι πολλοί, όσοι τον έχουμε γνωρίσει, άλλος λιγότερο κι άλλο περισσότερο. Ως ιερουργό του Υψίστου, ως διαπρύσιο κήρυκα του θείου λόγου, ως μάχιμο εκπαιδευτικό, της έδρας (καθηγητή και λυκειάρχη), ως ηγούμενο της Μονής Γωνιάς και βεβαίως μέσα από τα βιβλία του και τα άρθρα του σε περιοδικά και εφημερίδες, ως συγγραφέα. Μια ζωή τίμιο με τον Θεό και τίμιο με τους ανθρώπους.

Τίμιοι με τον Θεόν
Για το βιβλίο του π. Ιγνατίου 'Τίμιοι με τον Θεόν', στον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω έχει απονεμηθεί 'διεθνές βραβείον και χρυσούν μετάλλιον' από την Ακαδημία DEL FIORINO της Φλωρεντίας, έχουν αναφερθεί μέχρι τώρα μέσα από τις στήλες της εφημερίδας μας πολλοί και σίγουρα θα αναφερθούν, επίσης ενθουσιαστικά κι άλλοι. Τα 'καλύτερα' πάντα γράφονται και λέγονται στα Μ.Μ.Ε. για τον πατέρα Ιγνάτιο και τα βιβλία του, που διακρίνονται για τη 'βαθιά θεολογικότητα και την πατερικότητά' τους, για να χρησιμοποιήσω μια φράση του διακεκριμένου δημοσιογράφου και καταξιωμένου ποιητή Δημήτρη Κακαβελάκη.
'Δυστυχώς, η ίδια η ζωή, που καθημερινά γίνεται πιο δύσκολη και πιο αγχώδης, αποδεικνύεται πολλές φορές μεγαλύτερη από την ικανότητα του συγχρόνου ανθρώπου να την ελέγξει και να την αντιμετωπίσει', γράφει μεταξύ των άλλων στον πρόλογό του ο π. Ιγνάτιος και προτείνει σαν 'φάρμακο' τη συγχώρεση. 'Όχι, λοιπόν, εκδίκησις, αλλά συγχώρεσις, αλλά μακροθυμία, αλλά πλήρης εφαρμογή του «ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών»', γράφει. Και συμπληρώνει: 'Να αντιδρούμε, ναι αλλά πώς; Με αγάπη, με συγχωρητικότητα, με αγαθοεργία, με μακροθυμία. Την δύναμη την έχομε. Τον θείον φωτισμόν τον έχομε. Την θείαν Χάριν την έχομε. Αγια παραδείγματα έχομε. Αντί της φονικής μαχαίρας, ας απαντούμε με το χάδι και το άρωμα της αγάπης μας'. Στην πράξη βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Διαβάζοντας, ωστόσο, το ιδιαίτερα προσεγμένο, 214 σελίδων, βιβλίο ('Γραφικές τέχνες Γεωρβασάκης), του πατρός Ιγνατίου 'με τα μάτια μας και με την καρδιά μας', για να χρησιμοποιήσω μια δική του φράση, δεν μας φαίνονται τουλάχιστον τόσο σύνθετα....