Τα Χανιά των γιασεμιών και των ποιητών
Οι αμυγδαλιές ξανάνθισαν κι εφέτος
Η αλληλογραφία μας (Μητροπολίτη Προικονήσου Ιωσήφ Χαρκιολάκι, Πειραιάς)
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Τα Χανιά των γιασεμιών και των ποιητών
«Σε τούτη την πόλη γεννήθηκα./ Φλέβες μου οι δρόμοι της κι η ιστορία της αέρας που αναπνέω./ Κάθε γωνιά της κι ένα φάσμα μνήμης./ Πόλη σε μέτρα ανθρώπινα./ Εδώ θα μείνω -τ’ αποφάσισα ολοζωής/ κάτω απ’ τα φτερά της θα ονειρεύομαι. […] Σιγά κι αθόρυβα γλιστρά και φεύγει η πόλη./ Εκείνοι που την κατοικούσαν στρέψαν οριστικά την όψη προς το Μέγα Σκότος./ Στη θέση της ορθώθηκε μία πόλη/ σκληρή κι αγέλαστη, ύπουλη και φαντασμένη./ Σε ξένη πόλη σέρνω τώρα τη ζωή μου». Από το ποίημα “Αμετακίνητος μετανάστης” του Γιώργη Μανουσάκη.
«Αχ της ζωής μου ο καημός!.. Χανιώτικες· μου ρούγες/ που μέσα στην απλοϊκή, ξένοιαστη πολιτεία/ απλώνεστε αρχοντικά σαν αετού φτερούγες/ να σας περνώ, να σας θωρώ και να μη σας χορταίνω/ και τη χαρά με θαμασμό μέσα μου να πληθαίνω». «Των αστεριών την ξεγνοιασιά πόσο ’χω λαχταρήσει/ του φεγγαριού το άσκιαχτο περπάτημα στη νύχτα/ που όλο ξωθιές τρομάζουν την και φαντασμάτων μίση./ Κι αυτό το φως κει ψηλά, στο Φάρο, έτσι ώρες/ μένει γαλήνιο, ξάστερο, και κάτω κι απ’ τις μπόρες». Δύο απ’ τις “νοσταλγικές ρίμες” του Μιχάλη Γρηγοράκη.
Και πόλη των γιασεμιών, μα και πόλη των ποιητών τα Χανιά. Κι αν ευωδιάζουν ακόμη τα γιασεμιά της. Κι αν την έχουν τραγουδήσει οι ποιητές της! Δύο απ’ αυτούς, που σημαδεύτηκαν απ’ την ευωδία της και οι Νεοχωρίτες (Καινουργιοχωρίτες) Γιώργης Μανουσάκης και Μιχάλης Γρηγοράκης, που μετακόμισαν για πάντα στον επουράνιο Παρνασσό πριν από οχτώ χρόνια, 9 Φλεβάρη ο πρώτος, 5 Μάη ο δεύτερος. Οχι, δεν αξιωθήκαμε ακόμη να δώσουμε σε δύο δρόμους της Νέας (Καινούργιας κατά Μιχάλη Γρηγοράκη) Χώρας τα ονόματά τους, όπως έγραψα και την περασμένη Παρασκευή, με αφορμή το κόψιμο τη πίτας της Ενωσης Πνευματικών Δημιουργών του Νομού μας. Επανέρχομαι…
Οι αμυγδαλιές ξανάνθισαν κι εφέτος
Και βέβαια οι αμυγδαλιές ξανάνθισαν τον φετινό χειμώνα. Όπως επιμένουν ν’ ανθίζουν κάθε χρόνο στον τόπο μας. Ανεξάρτητα απ’ την όποια θαλπωρή μιας παρατεταμένης καλοκαιρίας. Μόνες αυτές απ’ όλα τα φυλλοβόλα κι απ’ όλα τα αειθαλή. Σε ρόλο πρόδρομο της φωτιάς των κοιμωμένων ανθέων. Στο μυστικό κάλεσμα των πουλιών που θα γεννηθούν τον Απριλομάη, υπακούοντας. Εντολοδόχοι της, σε χειμέρια νάρκης κρυμμένης ρίζας του καλοκαιριού. Κόντρα στο κατεστημένο των εποχών. Ενάντια στην καθεστηκυία τάξη των φυσικών νόμων. Εν όψει των επερχόμενων καρπών που θα διατηρήσουν το είδος τούτο της χλωρίδας. Σαν σήμα κατατεθέν της ελπίδας σε καιρούς χαλεπούς…
Σύμβολο αντίστασης, αλλά και αισιοδοξίας η αμυγδαλιά που επιμένει ν’ ανθίζει τον χειμώνα, μ’ όσα κρύα κι όσες παγωνιές κι αν κάνει και να προμηνύει την άνοιξη. Μα και αγαπημένο θέμα έκθεσης για τους παλιούς δασκάλους. Αλήθεια τι θα μας έλεγε σήμερα μια ανθισμένη αμυγδαλιά, αν πιάναμε κουβέντα μαζί της;
«Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά με τα χεράκια της/ κι εγέμισ’ απ’ άνθη η πλάτη/ η αγκαλιά και τα μαλλάκια της»… Τι εικόνα κι αυτή που μας περιγράφει στο γνωστό ποίημά του ο Γεώργιος Δροσίνης, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Ραμπαγάς” το 1882!
Η αλληλογραφία μας
Μητροπολίτη Προικονήσου Ιωσήφ Χαρκιολάκι, Πειραιάς: “Αντίδωρο στοργής” στους “σεβαστούς” γονείς σας Αντώνιο και Αικατερίνη και την προσφιλή αδελφή σας Μαρίνα, η διδακτορική σας διατριβή με τίτλο “Λαϊκή και Θρησκευτική παράδοση στο έργο του Φώτη Κόντογλου”. Ευλογία η έκδοσή της σε βιβλίο, ένα ιδιαίτερα επιμελημένο βιβλίο 286 σελίδων μεγάλου σχήματος. Και γιατί παρουσιάζετε, έτσι, όπως με τον δικό σας μοναδικό τρόπο, παρουσιάζετε, τον πλούτο της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας και των λαϊκών παραδόσεων της Ρωμιοσύνης, που θησαυρίζεται στο έργο του Κόντογλου. Και βέβαια πολύτιμο δώρο! Κατάπολλα τα ευχαριστώ μου!
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/ta-chania-ton-giasemion-ke-ton-piiton/#ixzz40zaUgSKq
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου